Τον Βαρουφάκην έβαλαν
να σύρ’ την αραπάν,
κι ατώρα, ντ’ εξεπέζεψεν,
‘ντόκεν οξοπιστά…
Την Τρόικαν, ντο έξεραμ’,
εγέντον Brussels Groyp
και το τουζάκ, ντο στέν’νε ‘μας
έναν βαθύν ολούχ’..
Τ’ αλισβερίσ’ εφτάν’ ατό
με κόκκινα τσιζία,
τα λόγια τουν υλάγματα
κ’ ευκαιροκαλατσία..!
Όλεν διαπραγματεύκουνταν
‘ς σο τέλος, ντ’ απομένει;
Ας σα καζούκια το τρανόν
σ’ ίνος κώλον θ’ εμπαίνει;
Εσκάλωσαν τ’ αλισβερίσ’
καν δύο τρία μήνας!
και φοβερίζ’νε τον λαόν
με τα τρανά τα πείνας…!
Αούτο ‘κ’ έν αλισβερίσ’
ατό χουμάρ’ και πόκαν!
οι άλλ’ να έχνε την παράν
κ’ εμείς μανάχον μπλόφαν..
Θεέ μ’, αοίκον καλατσή
‘κ’ εγέντονε καμίαν,
πώς θ’ εφτωχύν’νε έναν λαόν
μίαν και άλλο μίαν…!
