Η αναγνώριση της πραγματικότητας είναι ένδειξη πολιτισμού, παιδείας και αξιοπρέπειας, η συγγνώμη είναι ένδειξη σεβασμού, ήθους και αρχών.
Όποιο και αν από τα δύο παραπάνω διαθέτεις και προσφέρεις το μόνο σίγουρο είναι ότι κανένα από αυτά δεν σε μειώνει αλλά αντίθετα ανεβάζεις το κύρος σου, αποδεικνύεις την σοφία σου, διδάσκεις με την συμπεριφορά σου, μορφώνεις και μορφώνεσαι, αποδίδεις δικαιοσύνη, δείχνεις ανωτερότητα και υπερηφάνεια ενώ έχεις ταπείνωση ταυτόχρονα, γίνεσαι καλύτερος ως άνθρωπος, ως Έθνος, ως κράτος.
Σε κάθε άλλη περίπτωση πέρα από το ότι κινδυνεύεις να κάνεις τα ίδια και χειρότερα στο μέλλον, όπως έχει ξανασυμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν (Ασσύριοι, Αρμένιοι, Έλληνες Πόντιοι και Μικρασιάτες), και αντί να προοδεύεις και να προχωράς μπροστά, το μόνο που τελικά κάνεις είναι να οπισθοδρομείς και να βυθίζεσαι στο σκότος και στο μίσος προκαλώντας μονάχα κακό και στους άλλους και στον ίδιο σου τον εαυτό.
Η αναγνώριση είναι άδικη και ελάχιστη για να περιγράψει και να αποδώσει τις θηριωδίες και τα εγκλήματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, ωστόσο όμως η δικαίωση των προγόνων μας το απαιτεί αυτό, ακόμα και χωρίς (την) συγγνώμη (τους).
19 Μαΐου 2017
Ημέρα Πένθους και Τιμής στους Νεκρούς μας
Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους
Χριστός Ανέστη !!!
Άγιος Δημήτριος Ελλησπόντου Κοζάνης
Αλέξανδρος Κων. Κοκκινίδης
