Το πεδίο της πολιτικής με ιντριγκάρει πάντα. Είναι σαν τη φαγούρα η οποία εκδηλώνεται κατά την επούλωση σε μια ανεπαίσθητη γρατσουνιά. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, φυσικά, οι υποψηφιότητες στην αρένα της τοπικής αυτοδιοίκησης και ειδικότερα στην Εορδαία.
Μέχρι στιγμής εκδηλώθηκε πρόθεση καθόδου στην εκλογική αναμέτρηση από δύο υποψηφίους δημάρχους. Ο νυν δήμαρχος και ένας πρώην νομαρχιακός σύμβουλος.
Ξεκινάμε με μια γενική παραδοχή. Καθένας έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει την εκλογή του στον Δήμο. Άλλωστε η εκδήλωση πρόθεσης δεν σημαίνει τίποτα. Σημασία έχει ποιος θα καταφέρει να πάρει θέση στην αφετηρία, με απλά λόγια να συγκροτήσει συνδυασμό.
Ο νυν Δήμαρχος χτίζει μεθοδικά και αθόρυβα τον νέο συνδυασμό του σύμφωνα με τις προτεραιότητες της περιόδου και ανακοίνωσε ήδη τη συμπόρευση του με τον συνδυασμό του Γιάννη Καραβασίλη, ο οποίος κατέβηκε αυτόνομα στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, κατάφερε να εκλέξει 4 δημοτικούς συμβούλους και άσκησε επίσημα συνδιοίκηση με τον σημερινό δήμαρχο.
Ο δεύτερος υποψήφιος ξεκίνησε μάλλον άκομψα. Πρώτον, γιατί προκάλεσε συσκέψεις του πολιτικού του φορέα (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) στο εργατικό κέντρο, μια κίνηση που σημειολογικά υποδηλώνει αδυναμία συγκρότησης ψηφοδελτίου και αναζήτηση εξωτερικής βοήθειας. Και δεύτερον γιατί επέτρεψε βολές από το περιβάλλον του και άσκηση πίεσης κατά του Γιάννη Καραβασίλη.
Δεν κρίνω πότε πρόσωπα, που καθένα έχει τη δική του σεβαστή διαδρομή. Δεν μπορεί, όμως, να αφήσω ασχολίαστες κάποιες απρεπείς πολίτικες συμπεριφορές. Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ένα πολιτικό εργαστήρι, που έφερε καινούρια πολιτικά προτάγματα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Το ΠΑΣΟΚ δεν είμαι μια επιλογή à la carte, δηλαδή όπως μας βολεύει, ούτε μπορεί να το επικαλούμαστε μόνο όταν προσδοκούμε προσωπικά οφέλη. Αν κάποιοι θέλουν να υπηρετήσουν τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας στο πεδίο της αυτοδιοίκησης, να το κάνουν ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή. Όμως, η διακήρυξη που δόθηκε στη δημοσιότητα δεν είχε καμιά ιδεολογική απόχρωση και προϊδεάζει μόνο για μάχες μηχανισμών. Τέτοιες τακτικές προσβάλλουν το ΠΑΣΟΚ και την ιστορία του και παράγουν πολιτικό δράμα.
Η δεύτερη απρέπεια σχετίζεται με το πρόσωπο του Γιάννη Καραβασίλη. Κάποια άτομα, τα οποία ήταν πολιτικά αόρατα από τη δημόσια σφαίρα κατά την τελευταία 15ετία και εμφανίζονται ξαφνικά στο προσκήνιο με αξιώσεις, θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά. Γιατί τα άτομα αυτά ήταν στελέχη του καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ, με τις διασφαλισμένες πλειοψηφίες και την αβασάνιστη συγκρότηση ψηφοδελτίων. Αντίθετα ο Γιάννης Καραβασίλης ήταν ΠΑΣΟΚ και στα δύσκολα, κατέβηκε όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν μικρό, στο 4%, και κατάφερε να συγκροτήσει συνδυασμό, έχοντας μάλιστα απέναντι του το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ, ενώ πέτυχε ταυτόχρονα να διδάξει συναινετικό πολιτικό πολιτισμό. Ούτε καρέκλες διεκδίκησε ούτε θώκους. Τίμησε για 4 χρόνια τη συνεργασία του με τον Δήμαρχο αλλά και τον πολιτικό του χώρο με το ήθος και τις θέσεις του, γι’ αυτό του αξίζει ο ειλικρινής σεβασμός.
Μετά τους περιορισμούς του κορονοϊού η Εορδαία διανύει περίοδο απολιγνιτοποίησης. Στη σημερινή συγκυρία, πρόοδος είναι η γόνιμη συνεργασία όλων των τοπικών δυνάμεων. Τα κομματικά τείχη και οι διαχωριστικές γραμμές είναι οπισθοδρόμηση. Η δημοκρατία στηρίζεται στον διάλογο και οι εκλογές κρίνονται στην ικανότητα άρθρωσης συγκροτημένου πολιτικού λόγου και στη διαμόρφωση οράματος που θα συνεγείρει τους πολίτες. Όταν η ατζέντα περιορίζεται σε τακτικισμούς με σκοπό τη φθορά του αντιπάλου, εύκολα διολισθαίνει στον καιροσκοπισμό και στην trash πολιτική.
Έρρωσθε!
| … στα δύσκολα πρόοδος δεν είναι η φυγή, αλλά μόνο η απόφαση συνεργασίας… |
}
~
