Άπειρη η γενιά των ηλιθίων – Χρονογράφημα του Μάξιμου Κωνσταντινίδη

-Βρε, καλώς τον Γιώργο. Τι χαμπάρια;

-Καλά. Εσείς; Πως τα πάτε;

-Ζούμε, Γιώργο. Εδώ, παρέα με τον Γιάννε, τον Κάκκο, πίνουμε τα καφεδάκια μας, πότε – ποτέ πίνουμε και τα τσιπουράκια μας, λέμε και κανένα μασλάτι, που θα ‘λεγε και ο Κάκκος, περνάει η μέρα μας…

Μια χαρά μ’ ακούγεται, Χάμπο. Τι καλύτερο απ’ αυτό; Έχετε την παρέα σας, είστε φίλοι, συνεννοείσε, λέτε καλαμπούρια, γελάτε, Όλα καλά! Ο Κάκκος, πως και δεν είν’ εδώ;

-Ο Κάκκος, μας το ‘ πε από χθες, σήμερα κατέβηκε στη Θεσσαλονίκη για μια δουλειά. Βέβαια! Είν’ κι ο Κάκκος, βασικός παίκτης στην ομάδα μας.

-Άρα, όλα καλά, Γιάννε, σωστά;

-Σωστά, Γιώργο. Εσύ; Τι λέει; Πως παν οι σπουδές σου στο Βόλο;

-Καλά, Γιάννε, μόνο που κάποια πράματα, έτσι, χωρίς λογο, μας παιδεύουν χωρίς να μας εκπαιδεύουν…Τι να σας λέω τώρα;

-Καταλαβαίνω, Γιώργο, καταλαβαίνω! Για βλακείες και για ηλιθιότητες θα μιλάς σίγουρα. Για βλακείες ηλίθιων!

-Ναι, Γιάννε, ακριβώς. Δεν παίζει ρόλο τι και πως. Απλά, είναι πολλοί και είναι παντού και κάνουν βλακείες με τη σέσουλα!

-Θα κάνω πάλι το δάσκαλο φοβάμαι, όμως θα πω αυτό που έλεγε ο Σιμωνίδης ο Κείος, στην αρχαιότητα. Έλεγε, λοιπόν: “Άπειρη είναι γενιά των ηλιθίων”.

-Άπειρη είναι για! Εγώ τους μπούχτισα πια!

-Ναι, Χάμπο, όσο ζεις, τους συναντάς σε μεγάλες ποσότητες και συγκενρώσεις, κάθε μέρα. Στο τέλος, λογικό είναι, τους μπουχτίζεις.

-Μα είναι, πράγματι, άπειροι!

-Ναι , Γιώργο. Ο Αϊνστάιν είχε πει πάνω σ’ αυτό: “Δύο πράγματα είναι άπειρα. Το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις”.

-Το κακό είναι πως δεν κάθονται στα αυγά τους. Δεν τους πτοεί που είναι ηλίθιοι. Τώρα, το καταλαβαίνουν; Δεν το καταλαβαίνουν; Πως και γιατί δεν ξέρω, καταφέρνουν και φθάνουν ψηλά!

-Τι να πω, Γιώργο; Το κακό είναι πως πρέπει να τους ανεχόμαστε να μας διοικούν!

-Ναι, Χάμπο! Μπράβο. Αυτό ακριβώς είπε και ο Ευρυπίδης: “Είμαστε αναγκασμένοι να ανεχόμαστε τις ανοησίες αυτών που έχουν την εξουσία”.

-Ναι, βρε Γιάννε. Και να σου πω και κάτι; Θαρρείς και αυτή η εξουσία έχει μέλι και τους τραβάει σα τις μέλισσες!

-Ναι για. Σμάρι γίνονται στην εξουσία.

-Ευτυχώς, νωρίς το κατάλαβες αυτά Γιώργο και δε θα απαγοητευτείς όπως εμείς, που αργήσαμε να το καταλάβουμε!

-Έεε, δε θέλει και πολύ μυαλό! Αρκεί να μην είσαι ηλίθιος!

-Εύκολο το ‘χεις αυτο, Γιώργο;

-Ποιο, Γιάννε;

-Να μην είσαι ηλίθιος…

-Τι να πω; Πίστευα πως δεν είν’ και δύσκολο., Αλλά όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω πως δεν θα ‘βάζα στοίχημα με τον Αϊνστάιν πάνω σ’ αυτό που είπες ότι είπε! Ποιο ειν το άπειρο; Το σύμπαν ή η ηλιθιότητα;

-Εγώ πάλι, θα σου δώσω μια συμβουλή, Γιώργο.

-Για πες, Γιάννε.

-Σημείωσε, να μη μαλώνεις ποτέ με έναν ηλιθιο γιατί είναι σίγουρο πως θα ρίξει τη συζήτηση στο επίπεδό του και εκεί θα σε νικήσει λόγω εμπειρίας!

-Τι είπες τώρα Γιάννε; Τότε θα σας πω κι εγώ κάτι παρόμοιο που μου είπε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, ο μπάρμπα Θεόφιλος. Μου έλεγε: “Όταν μαλώνουν δύο άνθρωποι, είναι ο έξυπνος αυτός που πρέπει να υποχωρεί”!