Τα στραβά της κοινωνίας ξεκινάμε μέσα από το σπίτι όταν η μανά κάποιας λέει “να βρεις έναν με καλή δουλειά” και όχι “έναν που να αγαπάς και να σε αγαπάει”
Και κάπως έτσι μαθαίνουμε στα παιδιά να οραματίζονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ποθούν χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα.
Και όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;
Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε.
Τα κάναμε σκλάβους με πτυχία και διπλώματα και μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες.
Τα στείλαμε στο εξωτερικό να μας φέρουν χρήματα να πληρώσουμε τις συντάξεις τους μισθούς και τις μίζες .
Τα κάναμε γκαστερμπαιτερς να ανέχονται τις φωνές και την περιφρόνηση και το ξεφτιλίκι του κάθε “ευρωπαίου”.Να βρίζουν την γέννα τους και να σκύβουν το κεφάλι γιατί έχουν γονείς με “τα φάρμακα για την καρδιά είναι ακριβά γιε μου ” και ίσως και ένα παιδί και γυναίκα..
Και να φροντίζουν να μην μιλάνε πολύ και καταλάβουν ότι είναι “ξένοι” ότι είναι “τεμπέληδες Έλληνες” και τους διαολοστείλουν και από κει
Τα στείλαμε στα πέρατα του κόσμου ,αδειάσαμε την χώρα μας από τα “ιερά και τα όσια της φυλής μας” -γιατί τι άλλο είναι πιο ιερό από τα παιδιά μας;
Και ένα “-Πού πας ;;” δεν ακούστηκε από κανέναν
Ένα “-Κάτσε να πεινάσουμε μαζί…άλλα μείνε εδώ”
Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε προγράμματα και computers, σε κατασκευαστικές στην άκρη του πλανήτη, σε άψυχους λογαριασμούς.
Τώρα κλαίμε για τα παιδιά μας που έφυγαν …ίσως για “βρουν έναν με καλή δουλειά”
Βασίλειος Παμπόρης
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός
