Η ακμή είναι μια νόσος της εφηβικής ηλικίας και οι ηλικίες στις οποίες παρατηρείται πιο συχνά είναι μεταξύ 14-19 ετών . Περιστασιακά μπορεί να παρουσιαστεί σε άτομα ηλικίας μεταξύ 19-35 ετών .
Εμφανίζεται στα μέρη όπου οι σμηγματογόνοι αδένες έχουν μεγαλύτερη δραστηριότητα, όπως είναι το πρόσωπο, το στήθος , η ράχη και οι ώμοι.
Η ακμή χαρακτηρίζεται από σμηγματόρροια, φαγέσωρες, φλεγμονώδεις βλατίδες, φλύκταινες, οζίδια και κύστεις και αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα αφήνει ουλές.
Είναι ένα νόσημα με γενετικό υπόβαθρο αλλά ο ακριβής τρόπος μετάδοσης από γενεά σε γενεά παραμένει άγνωστος. Η σχέση της ακμής με την διατροφή παραμένει αμφιλεγόμενη. Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν είναι το κάπνισμα , το στρες , τα ανδρογόνα (πολυκυστικές ωοθήκες ), το κλίμα και ορισμένα φάρμακα.
Δεν υπάρχει ριζική θεραπεία για την ακμή αλλά οι σύγχρονες μέθοδοι θεραπείας μπορούν να μειώσουν τη διάρκεια και την βαρύτητα της νόσου, να αποτρέψουν τον σχηματισμό ουλών και να βελτιώσουν πολύ την ψυχολογική κατάσταση των πασχόντων.
Σημαντικό ρόλο για την έκβαση της θεραπείας παίζει η σωστή ενημέρωση του ασθενή και η πλήρης συνεργασία του. Θα πρέπει να ενημερωθεί για τη φυσική πορεία της νόσου όπως και για την αναγκαιότητα μακροχρόνιας θεραπείας.
Η θεραπεία διακρίνεται σε τοπική και συστηματική. Η τοπική θεραπεία γίνεται με σκευάσματα που έχουν είτε κερατολυτική-φαγεσωρολυτική είτε αντιμικροβιακή-αντιφλεγμονώδη δράση (ρετινοειδή , αντιβιοτικά , υπεροξείδιο του βενζοϋλίου, αζελαϊκό οξύ). Η συστηματική θεραπεία περιλαμβάνει τ αντιβιοτικά , τα αντισυλληπτικά-αντιανδρογόνα και την ισοτρετινοΐνη.
Γεώργιος Καζαντζής δερματολόγος-Αφροδισιολόγος με εξειδίκευση στην κοσμητική ιατρική .
