Οι Εθελοντές αποτελούν τον πυλώνα της κοινωνίας. Η κατάλληλη αξιοποίησή τους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να βελτιώσει αισθητά την ποιότητα ζωής στην πόλη ή την κοινότητα.
Η εθελοντική δράση αποτελεί μαθησιακή και μορφωτική λειτουργία. Ενισχύει την απόκτηση κοινωνικών, επικοινωνιακών, επαγγελματικών δεξιοτήτων και αναπτύσσει νέες ικανότητες. Ενδυναμώνει και δίνει περιεχόμενο στη ζωή των ενηλίκων. Αυξάνει τη δυνατότητα ενεργούς συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία. Αποτελεί εν δυνάμει χώρο ανάπτυξης νέων κοινωνικών υπηρεσιών, αυξάνοντας την απασχόληση. Η εθελοντική δράση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και στη μάχη της ανεργίας.
Ο Εθελοντισμός έχει μια σημαντική συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 8% του ΑΕΠ των κρατών και σε ορισμένα κράτη το 15%, είναι αποτέλεσμα της εθελοντικής δράσης.
Το συμπέρασμα είναι ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να αναπτυχθεί δίχως τη συνεισφορά των εθελοντών, ατομικά ή συλλογικά, με τυπικές ή άτυπες μορφές.
Το γεγονός ότι ο ΟΗΕ καθόρισε έτος και ημέρα εθελοντισμού έχει μεγάλη σημασία, γιατί σήμερα βρισκόμαστε στην αρχή ενός αιώνα τεχνοκρατικού με μεγάλα παγκόσμια προβλήματα, όπως φτώχεια, αρρώστιες, πολέμους, ναρκωτικά.
Στην αντιμετώπιση αυτών η εθελοντική προσφορά θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά, άρα καθίσταται αναγκαία. Η αναγνώριση, μάλιστα, μιας τέτοιας ανάγκης από διεθνείς οργανισμούς εδραιώνει το θετικό κλίμα για την επέκταση και την πιο στρατηγική χρήση των εθελοντικών συνεισφορών.
Την εποχή της παγκοσμιοποίησης που βαθαίνουν οι ανισότητες και οι αδικίες στον πλανήτη ανάμεσα σε αυτούς που έχουν και κατέχουν και σ’ αυτούς που μπορούν απλώς να επιβιώνουν, αλλά και στους πολλούς αποκλεισμένους, φτωχούς και πεινασμένους, ο εθελοντισμός ανοίγει τους νέους ορίζοντες του αύριο. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον η ανάπτυξη των εθελοντικών οργανώσεων σ’ όλο τον κόσμο μας δίνει ελπίδες για ανθρώπινες κοινωνίες. Η ανάπτυξη ενός μεγάλου δικτύου αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό επίπεδο, ανοίγει νέους ορίζοντες στην ατομική και συλλογική ευθύνη για ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι αλήθεια ότι το κράτος δεν είναι δυνατόν να τα κάνει όλα. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να αναπληρώσει τα κενά του σύγχρονου τρόπου ζωής, τον δρόμο που έχει πάρει η οικογένεια, την ανυπαρξία της παλιάς γειτονιάς στην οποία λειτουργούσαν όλοι εν δυνάμει ως εθελοντές στα προβλήματα της ζωής. Όλη αυτή η σύγχρονη απομόνωση ίσως περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη την εθελοντική προσφορά. Από την προσφορά σε είδος ως την προσφορά σε υπηρεσίες, η εθελοντική δράση σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αντί να παράσχει βοήθεια. Υπάρχει μια τάση σήμερα να φανούμε ότι προσφέρουμε. Και η προσφορά όμως χρειάζεται οργάνωση για να είναι αποτελεσματική.
Συνοψίζοντας, πρέπει να τονίσουμε ότι ο εθελοντισμός εμφανίζεται ως μία από τις ελάχιστες δυνάμεις που μπορεί να προτείνει λύσεις για τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων, για μια ανθρώπινη και παράλληλα φιλική προς το περιβάλλον κοινωνική συμβίωση.
Αναστασία Ι. Καρανίκα
