Ἀγκυρωτὸς Μigne PG 43,184
Γιαὐτὸν τὸν λόγο ἄφησε καὶ τὰ σημάδια τῶν ἥλων-καρφιῶν καὶ τὸ σημάδι τῆς λόγχης. Ἂν καὶ εἰσῆλθε μέσα στὸ ὑπερῷο ἐνῶ οἱ πόρτες του ἦταν κλειστές. Διότι τὸ ἀνθρώπινο-σαρκικὸ σῶμα του ἀνέστη πνευματικό. Ὄχι κάποιο ἄλλο, ποὺ συνενώθηκε μὲ τὴν θεότητα καὶ κοσμήθηκε μὲ τὴν λεπτότητα τοῦ πνεύματος. Διότι ἂν εἶχε ἐξ ἀρχῆς τὴν λεπτότητα τοῦ πνεύματος, ποιὰ ὀπὴ τάφου στὴ γῆ θὰ δεχόταν ἕνα τέτοιο σῶμα; Ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξη ὅτι αὐτὸ «τὸ γήϊνο φθαρτὸ δικό μας σῶμα ντύθηκε ἀφθαρσία». Διότι ἂν καὶ ἦταν θνητό, ὅμως ντύθηκε ἀθανασία. Γιαὐτὸ εἰσῆλθε μέσα, ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, γιὰ νὰ δείξη, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἦταν παχυμερές-ἀνθρώπινη σάρκα, ἔγινε τελικὰ λεπτομερές-πνευματικό! Τὸ θνητὸ ἔγινε ἀθάνατο καὶ τὸ φθαρτὸ ἔγινε ἄφθαρτο! Γιὰ νὰ ἐλέγξη δὲ ὅλους τοὺς ἀπιστοῦντες γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἐννοῶ τὴν ἀνάστασι, αὐτὸς ποὺ μετέβαλε τὸ σῶμα του σὲ πνευματικὴ λεπτότητα καὶ ἀνέμειξε τὴν ἀνάστασι μὲ τὸ ἄυλο πνεῦμα, δὲν ἔσβυσε τὶς οὐλὲς τῶν καρφιῶν, οὔτε τὸ σημάδεμα τῆς λόγχης. Ἀλλὰ ἔδειξε ὅτι αὐτὸ τὸ σῶμα ἔπαθε ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Ὅτι δὲν εἶναι ἄλλο τὸ ἀναστημένο σῶμα, οὔτε ὅτι ἀπὸ αὐτὸ ξεφύτρωσε ἕνα ἄλλο. Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ἴδιο ποὺ ἔπαθε, αὐτὸ ἀνεστήθη ἀπαθές. Καὶ ὁ ἴδιος κόκκος τοῦ σίτου ποὺ ἔπεσε, αὐτὸς ἀνέστη ἄφθαρτος. Καὶ πάλι γιὰ νὰ μὴ νομίσουμε, ὅτι ἀπὸ αὐτὸ ἀνεστήθη ἕνα τμῆμα, ἐνῶ αὐτὸ δὲν ἔπαθε ὅλο, ὅμως αὐτὸ ἀνεστήθη ὅλο. Διότι λέγει, «ἀνέστη δὲν εἶναι ἐδῶ». Δηλαδὴ ἀνεστήθη ἀληθινά καὶ δὲν ἔχουν σφάλμα οἱ Γραφές, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας. Καὶ γιὰ νὰ μὴ βροῦν πρόφασι ὅσοι ξεγελιοῦνται εὔκολα, στὸν Θωμᾶ ἔδειξε ὀστᾶ καὶ σάρκα. Καὶ στοὺς μαθητάς του ἔλεγε, «Κοιτᾶξτε με, διότι ἐγὼ εἶμαι. Τὸ ἄυλο πνεῦμα δὲν ἔχει σάρκα καὶ ὀστᾶ, ὅπως βλέπετε νὰ ἔχω ἐγώ»!
Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ 26.4.2020
μτφρσς
ἀρ.νι.μα.
