Πριν λίγες ημέρες άγνωστοι δράστες ντυμένοι μασκαράδες έριξαν πέντε βόμβες μολότοφ στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου και στη συνέχεια τράπηκαν σε φυγή. Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε η αυτοαποκαλούμενη “ομάδα αναρχικών, κομμουνιστών και αντιεξουσιαστών” με κείμενο που ανάρτησε σε γνωστή ιστοσελίδα, που φιλοξενεί τέτοιες ανακοινώσεις.
Το γεγονός ότι οι δράστες ήταν ντυμένοι μασκαράδες κατά την επίθεση δεν δημιούργησε απορίες στους αυτόπτες μάρτυρες. Όχι μόνο λόγω της εποχής, αλλά ίσως και λόγω της περιοχής. Όχι, δεν πρόκειται να αναφερθώ στην πιθανολογούμενη διασύνδεση της ριζοσπαστικής αριστεράς με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά μόνο στις πολιτικές μεταμορφώσεις του Αλέξη Τσίπρα και της Κουμουνδούρου!
Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής σκηνής από το φθινόπωρο του 2005, όταν υποδείχθηκε από τον Αλέκο Αλαβάνο ως υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων. Τότε φορούσε το καπέλο του νεολαίου, καπέλο που δεν είχε τεθεί εκτός μόδας. Συνδυάζοντας τζινάκι και αθλητικά παπούτσια, με βιογραφικό που περιλάμβανε συμμετοχή σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις αποτέλεσε την έκπληξη των εκλογών παίρνοντας ποσοστό 10,5%. Ενάμιση χρόνο αργότερα φορούσε το καπέλο του Προέδρου του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας και πάλι παίρνοντας δαχτυλίδι της διαδοχής από τον Αλέκο Αλαβάνο.
Σε ηλικία 33 ετών, ο Τσίπρας έγινε ο νεότερος αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία. Έκτοτε άλλαξε πολλές φορεσιές προκειμένου να αυξήσει την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, να εκλεγεί στην Πρωθυπουργία και να παραμείνει μέχρι σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου.
Πότε ντύνεται Αλαβάνος τζούνιορ προκειμένου να προσελκύσει τους ριζοσπαστικοποιημένους νέους των καταλήψεων, προβάλλοντας τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις της Γένοβα και πότε αναρωτιέται τι δουλειά έχουν οι ξένοι διαδηλωτές στην Ελλάδα.
Πότε δηλώνει συνεχιστής του Χαρίλαου Φλωράκη ως ο επόμενος αριστερός πολιτικός, που πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και πότε συγκυβερνά με τους κάθε άλλο παρά αριστερούς ΑΝΕΛ του Πάνου Καμένου.
Πότε ντύνεται Ανδρέας Παπανδρέου ξεσηκώνοντας τις χειρονομίες του και τον τρόπο ομιλίας του και πότε στηρίζει τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας επιβραβεύοντας με αυτό τον τρόπο την υπουργική του θητεία στις Κυβερνήσεις Καραμανλή.
Πότε καταθέτει στεφάνι στην Καισαριανή ως φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες από τα κατοχικά στρατεύματά και ποτέ αξιοποιεί την ψήφο των νεοναζιστών για να κερδίσει στο δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών ή στο δημοψήφισμα.
Πότε ντύνεται υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και κάνει προεκλογική εκστρατεία για Πρόεδρος της Κομισιόν, πότε ντύνεται Σοσιαλδημοκράτης και συνομιλεί με τον Ολάντ που αποκαλούσε παλαιότερα “Ολαντρέου”.
Πότε δηλώνει πως θα σκίσει τα μνημόνια και πότε επαίρεται για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του 3ου μνημονίου, που ο ίδιος έφερε.
Πότε πηγαίνει στην κηδεία του δικτάτορα της Κούβας Φιντέλ Κάστρο και πότε ζητά τη βοήθεια της – άλλοτε go back- κυρίας Μέρκελ για να κλείσει την αξιολόγηση.
Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις πολλές μεταμφιέσεις του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ από το 2005 μέχρι πρόσφατα. Το πρώτο ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αν τώρα που βγήκαμε από την Αποκριά και μπήκαμε στη Σαρακοστή ο κ. Τσίπρας μπορεί πραγματικά να βάλει το κοστούμι του Πρωθυπουργού και να το κρατήσει. Το δεύτερο ερώτημα είναι ποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να μασκαρεύονται σε κάτι που δεν είναι διευκολύνοντάς τον.
Αν πάψουν να το κάνουν θα αφήσουν τον Αλέξη Τσίπρα μόνο του στην πρακτική των μεταμφιέσεων, που σήμερα ονομάζει μετα- λιτότητα.Σκεφθείτε πόσο παράταιρος φαίνεται ένας μασκαράς μόνος του ενώ έχει τελειώσει το Καρναβάλι.
* Ο κ. Δημήτρης Σ. Παπαγγελόπουλος είναι Σύμβουλος Στρατηγικής & Επικοινωνίας, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας
Πηγή: www.capital.gr
