Εβδομήντα χρόνια έχουν περάσει από το 1948 και τη ρήξη Τίτο-Στάλιν. Τα κρίσιμα ιστορικά ζητήματα της περιόδου και ο αντίκτυπός τους στα ελληνικά πράγματα θα αναλυθούν στη διημερίδα της ΕΔΙΑ 1940-1974 Κ.-Δ. Μακεδονίας, στο «Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης», στα Λιβάδια Κοτύλης, Καστοριά, στις 25 κ 26 Αυγούστου.
Πρόγραμμα:
Σάββατο 25/8/2018, 6.00μμ – 10.00μμ.
Εισηγητές:
- Φοίβος Οικονομίδης, δρ. Ιστορίας Παν/μίου Σορβόνης, δημοσιογράφος-ερευνητής: Ο Στάλιν, ο Τίτο και το ΕΑΜικό κίνημα.
- Ηλίας Νικολακόπουλος, ομότιμος καθηγητής Παν/μίου Αθηνών: 1948, η κομβική χρονιά του Εμφυλίου Πολέμου.
- Ιωάννα Παπαθανασίου, ιστορικός- ερευνήτρια του ΕΚΚΕ: «Προκαταλήψεις, αντιπαραθέσεις και διακυβεύματα στο «βουνό» το κρίσιμο 1948»
- Ραϋμόνδος Αλβανός, δρ. ΑΠΘ – επιστημονικός συνεργάτης του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων: Η μάχη του Γράμμου το καλοκαίρι του 1948. Κοινωνικές, πολιτικές και δημογραφικές διαστάσεις.
Κυριακή 26/8/2018, 10.30πμ-11.30πμ
Παρουσίαση του αρχείου της ΕΔΙΑ 1940-1974 Κ.-Δ. Μακεδονίας
- Χάιδω Μπούσιου, ιστορικός, δρ Φιλοσοφίας και Ψυχανάλυσης
- Πέτρος Σατραζάνης, υπάλληλος Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης – Γραφείο ΕΔΙΑ Κ.-Δ. Μακεδονίας 1940-1974
Θα ακολουθήσει ιστορικός περίπατος – ξενάγηση στον Γράμμο.
Η διημερίδα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Βασίλη Γκανάτσιου – Καπετάν Χείμαρρου, υποστράτηγου του ΔΣΕ, ιδρυτικού μέλους της ΕΔΙΑ 1940-1974 Κ.-Δ. Μακεδονίας, που έφυγε πρόσφατα.
Στις 28 Ιουνίου 1948 οι χώρες-μέλη (ΚΚ της Σοβιετικής Ένωσης, της Βουλγαρίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας)της Κομινφόρμ (Γραφείο Πληροφοριών των Κομ. και Εργ. Κομμάτων) απέπεμψαν τη Γιουγκοσλαβία από τους κόλπους της με αιτιολογία την αναρρίχηση «εθνικιστικών στοιχείων» στην ηγεσία του γιουγκοσλαβικού κόμματος. Στην πραγματικότητα, το βασικό διακύβευμα ανάμεσα στη Γιουγκοσλαβία και την ΕΣΣΔ ήταν η δημιουργία μιας νοτιοσλαβικής ομοσπονδίας, στην αρχή με τη Βουλγαρία, ιδέα που αρχικά η ΕΣΣΔ αντιμετώπιζε θετικά, αργότερα όμως μεταστράφηκε, όταν αντιλήφθηκε ότι η πρακτική της υλοποίηση εξελισσόταν χωρίς τη συναίνεση της σοβιετικής πλευράς και εξέφραζε περισσότερο τάσεις ηγεμονισμού του Τίτο στα Βαλκάνια.
Η πιο κρίσιμη συνέπεια της ρήξης ήταν η προσέγγιση της Γιουγκοσλαβίας από τη Δύση. Η πίεση του αποκλεισμού λύγιζε τη Γιουγκοσλαβία, έτσι ο Τίτο αποφάσισε να στραφεί οριστικά προς τη Δύση, προβαίνοντας σε χειρονομίες καλής θελήσεως, ώστε να λάβει η χώρα του στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.
Η ρήξη Τίτο – Στάλιν το 1948 επέδρασε καταλυτικά στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, αφού μοιραία είχε αντίκτυπο στην εμπλοκή της Γιουγκοσλαβίας στον εμφύλιο πόλεμο.
Η Γιουγκοσλαβία, ως χώρα ταυτόχρονα Νοτιοευρωπαϊκή, Βαλκανική, Παραδουνάβιος και Μεσογειακή, είχε υψίστη γεωστρατηγική σημασία και οι επιπτώσεις της ρήξης ήταν πολύπλευρες και παγκόσμιες, όπως έδειξε η δημιουργία των κινήματος των «Αδεσμεύτων».
