Η περίπτωση της Ελλάδος είναι τόσο ειδική, όσο δεν μπορούν να φαντασθούν ακόμη και οι πλέον «ειδικοί».
Οι φωνές ορισμένων, που καθημερινώς επαναλαμβάνουν τις δήθεν πατριωτικές τους γνώμες περί ΑΟΖ δεν έχουν την κατάλληλη βάση ώστε να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν.
Δεν νομίζουμε ότι κινούνται μέσα εις τα όρια της απόλυτης εθνικής υπευθυνότητας ή ότι πλαισιώνουν με περίσκεψη την γενική γεωστρατηγική μας πολιτική.
Θα μπορούσαν να τύχουν κάποιου σχετικού ενδιαφέροντος ή έστω να φέρουν ένα θετικό αποτέλεσμα, αν ο γεωγραφικός μας χώρος και οι ανάλογες περιστάσεις δεν ήσαν όπως ακριβώς είναι.
Οι πολιτικές της Ελλάδος ως προς αυτό το θέμα υπήρξαν τελείως σωστές. Ο λόγος, διά τον οποίο έκλεισαν τα αυτιά τους σε παρόμοιες φωνές οι ελληνικές κυβερνήσεις που πέρασαν, ήταν ο απολύτως ενδεδειγμένος.
Εις περίπτωση όμως που κάποια ώρα θα χρειασθεί η Ελλάδα να εκμεταλλευθεί αξιοποιώντας τον θαλάσσιο ορυκτό πλούτο που πιθανώς ευρίσκεται εις τα ανατολικά της και που συνορεύει με την γειτονική μας χώρα, θα πρέπει η ίδια η Ελλάδα να ζητήσει από τη σύμμαχό μας την Τουρκία ένα είδος συνεκμετάλλευσης σε περιοχές που ευρίσκονται κοντά της. Εις κάθε περίπτωση έτσι κάνουν οι απανταχού καλοί γείτονες, και ειδικά οι υπερέχοντες σε φυσικό πλούτο αλλά και σε ανθρώπινη νοημοσύνη.
Η οικονομική κρίση δεν θα πρέπει οπωσδήποτε να αποβεί εις βάρος της διανοητικής μας κρίσης ώστε να μας οδηγήσει σε λανθασμένους σχεδιασμούς και σε άκρως επικίνδυνες ενέργειες που μόνο τους εχθρούς της Ελλάδος, όπως βεβαίως και της Τουρκίας θα μπορέσουν να ωφελήσουν. Αυτοί είναι που περιμένουν και καθημερινώς επιδιώκουν, πότε με τον ένα τρόπο και πότε με τον άλλον, μία έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αδελφών χωρών μας, ώστε να επέλθει η μεγάλη ζημία που ονειρεύονται και συνεχώς με τους δικούς τους έμπιστους προκαλούν. Διότι δεν είναι ότι θα ζημιώσουν μόνο την Ελλάδα, όπως όλοι φοβόμαστε.
Αν συμβεί μία εμπλοκή μας σε πολεμικές αναμετρήσεις με την μεγάλη αδελφή μας, ολόκληρη η συμμαχία του ΝΑΤΟ δεν θα έχει να πληγεί σημαντικά; Δεν θα χρειασθεί κατόπιν τούτου να αναπροσδιορίσει την στάση της απέναντι στις δύο χώρες, δίδοντας φυσικά ιδιαίτερη προσοχή και βαρύτητα εις την εκτενώς απλωμένη χώρα των Βαλκανίων; Και ποιος δεν θα μας κατακρίνει τότε; Ποιος δεν θα καταδικάσει τις άστοχες και αποτυχημένες ενέργειες μας που από παλαιά ακόμη και κατ’ επανάληψη έβλαψαν αυτή την χώρα και ταλαιπώρησαν τον άμοιρο αυτό λαό της;
Αρκετά έχουμε ενοχλήσει τους δυτικούς μας συμμάχους με τα οικονομικά μας θέματα και την αιώνια απληστία μας και ασυνεννοησία μας. Οι συμφωνίες μας χαρακτηρίζονται από έλλειψη σεβασμού ως προς τις απαιτήσεις των συμμάχων και συνεργατών μας. Συνηθίζουμε να τα θέλουμε όλα δικά μας και να δίνουμε την εντύπωση και μία θλιβερή εικόνα παράξενων ανθρώπων και ολιγόμυαλων σημερινών Ελλήνων.
Όχι, θα πρέπει κάποτε να συμμορφωθούμε και να αρχίσουμε να σκεπτόμεθα πλέον ως Ευρωπαίοι και όχι απλώς ως επιπόλαιοι κοκορόμυαλοι και μέσα από όλα αυτά, υπεροπτικά βαδίζοντες Έλληνες.
Γράφει:
η Χρυσάνθη Νικολαϊδου – Θραψανιωτάκη
Καθηγήτρια – Φιλόλογος