Το όχι και τόσο «εύκρατο κλίμα» που συνεχίζει να επικρατεί στο δίπολο του κυβερνητικού στρατοπέδου, μάλλον δείχνει πως το πολυδιαφημισμένο success story δεν πάει και τόσο καλά. Αν προσθέσουμε και τα εθνικά θέματα, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ !
Όσο και αν προσπαθούν οι Mega-λοκαναλάρχες να αποπροσανατολίσουν, βάφοντας το μαύρο άσπρο, μάλλον δεν τα καταφέρνουν. Εκείνο όμως που φαίνεται να προχωρά καλά, είναι ο αυξανόμενος αυταρχισμός της εξουσίας και η αλλοίωση του χαρακτήρα της Δημοκρατίας ! Αν δούμε και την ιστορία της τρομοκρατίας που επανέρχεται, τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ !
Οριζόντια και κάθετα μέτρα συνεχόμενα για 4η χρονιά και δεν υπάρχει κανένα στατιστικό στοιχείο που να προκαλεί αισιοδοξία. Η φουρτουνιασμένη αυτή θάλασσα, ανάγλυφα μελαγχολική μέσα από τους στίχους του τραγουδοποιού Κ. Χατζή : «Οι νέοι μας φύγαν και οι γέροι μας πεινάνε…»
Όνειρα χαμένα στο δρόμο της απώλειας, όπου με τεχνητά και στοχευμένα στοιχεία η Ελλάδα οδηγήθηκε στην «πτώση», για να έρθουν οι «διασώστες».
Έτσι γεννήθηκαν οι «σωτήρες» εν μέσω μνημονίων, κάτι που ο υπουργός Γιάννης Στουρνάρας θεωρεί … «πολιτικό Ευαγγέλιο!». Ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο που κρύβει …κρυφές χάρες, οι οποίες οδηγούν χιλιάδες συμπολίτες μας στην αυτοκτονία και τους νέους με τα «δυνατά» βιογραφικά να …δραπετεύουν μαζικά στο εξωτερικό!
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε ιδιαίτερα και το οποίο είναι χειρότερο όλων, είναι ο δρόμος της απελπισίας που πιστοποιημένα οδηγεί η πολιτική του Βερολίνου. Ένας δρόμος που οδηγεί στην αυτοκτονία – δολοφονία συνανθρώπων της διπλανής πόρτας!
Αυτό είναι και το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα. Ένας ακόμα ματωμένος αριθμός στο διάγγελμα ΓΑΠ από το Καστελόριζο και η συνέχεια της ματωμένης γραμμής να καταγράφεται με τον πολιτικό γάμο της συγκυβέρνησης. Χιλιάδες οι αυτόχειρες, με κάποιους να λένε πως ξεπερνούν σε αριθμό και αυτές τις απώλειες του Αλβανικού πολέμου!
Όσα βιώνουμε σήμερα και όσα ακόμα προγραμματίζουν οι μνημονιακές ντιρεκτίβες, πόση σχέση έχουν με την Ελπίδα της μεταπολεμικής Ελλάδας και τις «αρχές» της μεταπολίτευσης;
Βιώνοντας την καθημερινότητα και συγκρίνοντας το χθές με το σήμερα, νομίζουμε πως ζούμε σε άλλη χώρα. Στην 10/ετία του «50», του «60» και του «70», υπήρχε φτώχεια – λόγω και του πολέμου που προηγήθηκε, πολλά τα προβλήματα, αλλά υπήρχε η ΕΛΠΙΔΑ για ένα αύριο καλύτερο. Αρχές και αξίες που ξεκινούσαν από το σπίτι και το σχολείο, είχαν περάσει στο DNA των ανθρώπων εκείνων, που τους έδιναν αντοχές για τις δυσκολίες της ζωής!
Σήμερα, σαν πανούκλα, υπάρχει μια απέραντη θλίψη και το χαμόγελο το βλέπουμε μόνο σε παλιές φωτογραφίες. «…Και δε δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς, που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς», όπως θα έλεγε και η Χαρούλα!
Εκείνη την ασπρόμαυρη εποχή, που οι ηλικιωμένοι την έζησαν ως έφηβοι, οι Έλληνες δεν αυτοκτονούσαν κατά χιλιάδες. Σήμερα όμως υφίστανται επί 4 χρόνια την πλήρη εξαθλίωση, που ισοπεδώνει ζωές και κλείνει σπίτια, όπου άνθρωποι της διπλανής πόρτας με θολωμένο μυαλό φτάνουν στην αυτοκτονία!
Στις φτωχές εποχές των περασμένων 10/ετιών, οι Έλληνες δεν αυτοκτονούσαν, στο αστυνομικό δελτίο δεν αναφέρονταν δολοφονίες γερόντων για λίγα ευρώ, ενώ τα βράδια κοιμόντουσαν με ξεκλείδωτες πόρτες χωρίς φόβο. Οι άνθρωποι γελάγαν, δεν υπήρχαν συσσίτια και κανείς δεν έψαχνε στα σκουπίδια για αποφάγια όπως σήμερα!
Το όνειρο του Έλληνα κινούνταν πάντα γύρω από έναν συγκεκριμένο κύκλο…οι σπουδές των παιδιών του και ένα σπίτι. Στα τελευταία χρόνια, μπήκε στον κύκλο αυτό και το αυτοκίνητο!
Τι έμεινε από όλα αυτά; Οι σπουδές των παιδιών δυσκολεύουν λόγω της οικονομικής κρίσης, το αυτοκίνητο «ξεχάστηκε» στο σπίτι και μένει η «πρώτη» κατοικία, το σπίτι !
Μένει όμως το σπίτι τελικά ή με τα όσα βλέπουμε να γίνονται και αυτό θα καταλήξει στα χέρια της μαφίας; Τι άλλο να σημαίνει πως αρχίζουν οι πλειστηριασμοί και στην πρώτη κατοικία; Τι άλλο να σημαίνει η υπερφορολόγιση περιουσιακών στοιχείων, αν όχι δήμευση της ατομικής ιδιοκτησίας;
Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα έως εδώ, ήξεραν τι θέλουν…μια Ελλάδα αποικία χρέους, με το ανθρώπινο δυναμικό δούλους και τον πλούτο της δικό τους !
Ποιοι οδήγησαν τους Έλληνες με συγκεκριμένες πολιτικές να εγκαταλείψουν γεωργία και κτηνοτροφία; Ποιοι οδήγησαν στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και την εγκατάσταση στις μεγαλουπόλεις; Ποιοι δημιούργησαν την γάγγραινα των προβληματικών και την διόγκωση του δημόσιου τομέα; Αν δούμε όλο αυτό το σχεδιασμό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πώς αποκλειστικά υπεύθυνοι για όλα αυτά, δεν είναι μόνον οι ξένοι!
Να καταλάβουμε όμως πώς ο πλούτος βρίσκεται γύρω μας και δεν είναι άλλος από την γεωργία και την κτηνοτροφία. Είναι η θάλασσα, η ναυτιλία, ο τουρισμός, η μικρομεσαία επιχείρηση και το δαιμόνιο του Έλληνα !
Γύρω μας τώρα ένας «παγκόσμιος Μινώταυρος μηδενικής δημοκρατικής νομιμοποίησης» κατά τον Γιάννη Βαρουφάκη, με την κοινωνική έκρηξη επί θύραις λόγω των μνημονίων!
Στη φωλιά του κούκου με κάγκελα παντού και αυτοί που ήρθαν από «έξω» ως σωτήρες, δεν ήρθαν μόνοι τους. Με λένε Γιώργο που λέει και το τραγούδι και ας δούμε τι έλεγε προφητικά ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο περιοδικό «Ταχυδρόμος», όταν πριν χρόνια σχολίαζε πολιτικούς και κόμματα : « Ο Ανδρέας ; Το μεγάλο προσωπικό του λάθος είναι πώς, όταν ήρθε στην Ελλάδα, έφερε μαζί του και την οικογένειά του. Ούτε στο μνήμα δεν θα βρεί ησυχία. Ο Γιωργάκης; Δεν το βλέπετε το παιδί πως έχει τα χάλια του ; Γιατί το παιδεύουν και παιδεύουν και τον κόσμο μαζί του…»
Από το «σωτήριο» μνημόνιο του ΓΑΠ, που πρώτα πουλήθηκε ως επιτυχία και τώρα μοιάζει με εφιάλτη, στο άλλο παραμύθι «Success Story», που δεν πουλάει… Ξεπουλάει όμως την Ελλάδα και προσβάλλει την αξιοπρέπεια κάθε πολίτη, που αντιμετωπίζεται σαν να είναι ο μόνος διεφθαρμένος !
Γεγονός είναι πως η κρίση έχει φέρει αλλαγές στη ζωή όλων μας. Αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και προβληματισμού, τότε ίσως η αλλαγή σελίδας είναι εφικτή. Αν για τον Οδυσσέα Ελύτη, «κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» είναι η αρχή, για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου είναι, να «γυρίσουμε λίγο πίσω για να δούμε πώς θα πάμε μπροστά»… Γιατί, έτσι πως πάμε, η ταυτότητα μας είναι χαμένη, είμαστε πλέον αριθμοί σταυρών σε λευκές σελίδες !
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
