Έδωσε βήμα λόγου εφημερίδα πανελλήνιας κυκλοφορίας και ο κάθε πικραμένος, έβγαλε τ΄ απωθημένα του, περι των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ)! Εγώ δεν θα αντιπαραταθώ με κανέναν, ούτε και με δημοσιογράφο. Άλλωστε, έργο ενός δημοσιογράφου, είναι να αναδεικνύει θέματα, ανεξάρτητα αν για λόγους σκοπιμότητας ή εμπάθειας, την τρίχα την κάμνει τριχιά. Διάβασα πολλά στο site της εφημερίδας. Συμπέρασμα Κανένα!! Και διερωτώμαι.
Αν τελικά, οι (Ε.Δ), είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία άχρηστες και κυρίως αχρείαστες, δεν έχουμε παρά να τις καταργήσουμε!! Τόσες κοινωνικές καινοτομίες και τροποποιήσεις επιφέρουμε τούτη την περίοδο, ακόμη μία, τι πειράζει;
Αν πάλι, σαν θεσμός, είναι απαραίτητες, φυσικά, όχι μόνο στο θεσμικό επίπεδο, αλλά επι πραγματικών αναγκών, τότε γιατί μιλάμε για αυτές και συλλήβδην, τις απαξιώνουμε; Είναι συνετό και φρόνιμο; Αύριο, ποιο επιχείρημα θα επικαλεστούμε για να ζητήσουμε απο το αγανακτησμένο στέλεχος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των περιστάσεων; Το γεγονός ότι πλήρωνεται; Πληρώνονται και όλοι οι άλλοι δημόσιοι, απο κάθε πλευρά και άποψη, δημόσιοι λειτουργοί, εκλεγμένοι και διορισμένοι! Και λογικά, γι αυτό το κοινωνικό χάλι, δεν μπορεί παρά να ευθύνονται πολλοί! Ποοί όμως; Γιατί, βαρέθηκα να ακούω, πως όταν κάπου πάμε καλά, οφείλεται στους εργαζόμενους και όταν πάμε κατα διαόλου, οφείλεται στις πολιτικές! Γιατί φαίνεται, πως ούτε το θάρρος ανάληψης της ευθύνης τους, δεν έχουν κάπποιοι το κουράγιο να πάρουν!
Επανέρχομαι στο θέμα. Αν πάλι κάποιοι, ‘μονιμάδες’ θέλετε να τους αποκαλέσετε, (πρόβλημα κανένα δεν έχω- έμαθα να προσπερνώ την αβελτηρία)- ‘καραβανάδες’ να τους πω και εγώ μαζί με εσας, ‘κομπλεξικούς’ μαζί με τον τρίτο και εγω τέταρτος, ‘αντιπαραγωγικούς’ μαζί με τον κάθιδρο Πάγκαλο, ‘δημοσιοϋπαλληλισκούς’ με εκείνον εκεί απέναντι τον εκ πεποιθήσεως και εν τη πράξει συνειδητό Ελληναρά (αν υπάρχει δηλαδή κανείς τέτοιος) ή και όπως αλλιώς απαξιωτικά ή προσβλητικά, θέλει ο κάθε ένας “καταξιωμένος Έλληνας” να τους προσάψει, αν, λέω αν, βρεθούν εν αδίκω και στην τσιμπίδα του νόμου, φρόνιμο θαρρώ, για όλους αυτούς, εσεις που έχετε ταυτότητα και προσωπικότητα, πρέπει να μιλήσετε επώνυμα και να τους ονοματίσετε κιόλας. Γιατί,
1ον/. Οι γενικεύσεις είναι άμετρος φασισμός. Αν στους 100, έστω και ο ένας να είναι σωστός, τότε οφείλετε να βρείτε τρόπο να διαφυλάξετε την αξιοπρέπεια αυτού, που παρέμεινε άσπιλος και αμόλυντος, μέσα στην γενικευμένη σαπίλα!
2ον/. Ο θεσμός δεν χάνει την αξία του, αν κάποιοι δεν τον υπηρετούν σωστά. Αν θέλετε να ξεχορταριάσετε, προφανώς, νοήμονες γαρ, δεν μπαίνετε μέσα στον μπαξέ σας με το τρακτέρ και ισοπεδώνετε τα πάντα, σβαρνίζωντας – ή μήπως το κάνετε;!
3ον/. Είναι γνωστό, ότι “η εξουσία χρηματίζει το χρήμα και το χρήμα εξουσιάζει την εξουσία” (είχα γράψει και ανάλογο άρθρο στο παρελθόν). Με βάση αυτό, πόσο σωστό είναι να γενικεύσω και να ισχυρισθώ ότι άπαντες οι ασκούντες εξουσία ή οι κατέχοντες χρήμα, είναι διεφθαρμένοι; Αν είναι λάθος, τότε καθε γενίκευση, λάθος είναι και ας προσπαθήσει ο καθένας μας, να την αποφεύγει!
4ον/. Στην γενικευμένη, εδω και κάποιες δεκαετίες θαρρώ, σήψη της κοινωνίας, με πρωταγωνιστές τους ταγούς της, γιατί να μην έχει υποστεί ανάλογη σήψη και ο χώρος των Ε.Δ; Σε κονσέρβα τον διατηρούσαμε ή σε αεροστεγή συσκευασία; Τα στελέχη του, κάθε κατηγορίας, ιδιότητας και βαθμού, παιδιά ετούτης της σάπιας κονωνίας είναι, της κοινωνίας της ψευτιάς και της αρπαχτής! Και μόνο τηλεόραση να παρακολουθούσαν, αυτά που θα είδαν να συμβαίνουν, χρόνια τώρα σε τούτη την κοινωνία, αρκεί θαρρώ, για να υποστούν ηθική, συνειδησιακή, ψυχική, πνευματική, εθνική, πατριωτική, πολυεπίπεδη και πολύμορφη σήψη!! Μιας και με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!! Ξεχάσατε, που πολλές φορές μέχρι σήμερα, το εθνικό σύμβολο, την σημαία, πολλοί την αποκάλεσαν απλά ‘’ενα πανί είναι βρε αδελφέ’’ προκειμένου να υποβαθμίσουν το γεγονός, ότι κάποιοι νεαροί στα πνευματικά κέντρα (πανεπιστήμια) της χώρας την έκαιγαν, δικαιολογώντας έτσι την αδράνεια τους! Και την επομένη, οι ίδιοι ήταν που ορύονταν, σαν ένας φαντάρος στον Λυκαβητό, την ανήρτησε ανάποδα!!
Προς τι λοιπόν η έκπληξη; Εκπλήσσομαι και εγώ, μα πιο πολύ και κύρια, που εκπλήσεστε εσείς όλοι οι “νομοταγείς και νομιμόφρονες”, που ενδεχομένως καταγράφονται και στο χώρο των Ε.Δ, φαινόμενα άξια σπίλωσης! Που δηλαδή, στις Ε.Δ μιας χώρας, της οποίας η κοινωνίας της αποτυπώνεται ως κατάμαυρη και σπιλωμένη πολιτικά, οικονομικά, ηθικά, και απαξιωμένη εν τέλει στην συνείδηση των ίδιων των πολίτων της, μιας και αυτή ή ίδια η κοινωνία, αντικαθρεπτίζει στο σύνολο της, αυτούς τους ίδιους τους πολίτες της, που την απαρτίζουν!!
5ον/. Ειπώθηκε, γράφτηκε και αναπαράχθηκε πολλάκις, το -λίαν επιεικώς, αφελές- “αντιπαραγωγικοί’ του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Δικαιούμαι να σκεφτώ ότι τούτο, πιθανόν με πρόθεση να έγινε; Συνάμα, μεγαλόκαρδος γαρ ο ίδιος, απο καρδιάς θα πρότεινα, να κατεβάσουν την ένταση και τους ρυθμούς εργασίας τους, όλοι εκείνοι οι παραγωγικοί παράγοντες αυτής της χώρας, γιατί πόσο πιο κάτω να πάμε; Πατώσαμε και διεθνώς ξεφτιλιστίκαμε και έρμαια όλων γίναμε! Φτάνει τόσος ιδρώτας εκ μέρους σας!
Και αφού αποφανθήκαμε σαν κοινωνία, ότι κακώς υπάρχουν οι Ε.Δ και οι αντιπαραγωγικοί μονιμάδες, τότε γιατί:
α/. Να αφήσουμε τα φιλέτα γης και τις λοιπές δεκο, και να πουλήσουμε τα άρματα, τα όπλα, τα αεροπλάνα, τα πλοία και ότι και οποια άλλα είναι αντιπαραγωγικά, προκειμένου να ξοφλήσουμε το χρέος και έπειτα βρε αδελφέ, ‘’να εφαρμόσουμε και έναν Καλλικράτη στα στελέχη; Τι τους θέλουμε τόσους αντιπαραγωγικούς ένστολους, διερωτώμαι και εγω μαζί με εσας και με όλους τους άλλους παραγωγικούς συντελεστές αυτης της τελματωμένης παραγωγικά, απο κάθε άποψη κοινωνίας! Και αφου αδειάσουν τα στρατόπεδα και εξασφαλισθεί και γη προς εκμετάλλευση, τότε να σπείρουμε σε αυτήν μαρούλια, φασόλακια, ρεπανάκια και αγγουροντομάτες, να ταϊσουμε τον πεινασμένο λαό, να κάνουμε και εξαγωγές! Να γίνουν στο φινάλε και οι αξιωματικοί, παραγωγικοί και αποτελεσματικοί -σαν γεωργοπαραγωγοί, σε τούτη την κοινωνία!! Λέτε, τότε να πέρνουμε και πρίμ; Πάλι ευνοημένοι θα είμαστε, θαρρώ!
Ή μήπως λέτε, μετα απ΄ όλα αυτά, -εσείς θα το πείτε όμως, μην μου το χρεώσετε εμένα αυτό, εγώ απλά διερωτώμαι και ερωτώ- να αγοράζουμε, άρματα μάχης- χωρίς βλήματα, αεροσκάφη ή ελικόπτερα -χωρίς όργανα νυκτερινής πτήσης, όπλα- χωρίς σφαίρες, υποβρύχια – που γέρνουν, αρβύλες που σε μια εβδομάδα ξεσωλιάζονται, μόνο και μόνο, για λόγους μίζας;; Λέτε;;
β/. Έγινε κατά καιρούς αναφορά και στα Ίμια. Δεν ξέρω τι έγινε εκείνο το βράδυ. Ξέρω όμως, ότι εκεί σκοτώθηκαν 3 άνθρωποι και ήταν αξιωματικοί των Ε.Δ, την ώρα που κάποιος ιθύνων νους, σαφώς όχι αξιωματικός, σκεφτόταν να πάρει ο αέρας την σημαία (μια την καίμε – μια την αφήνουμε στους τέσσερις ανέμους, εγω που ορκίσθηκα- αναρωτιέμαι), προτείνοντας έτσι, άλλη μια εθνική ανοχή που γεννά, ακόμη και σαν σκέψη, πολλώ μάλλον σαν πρόταση, βεβαιωμένα, ενδοτικές εθνικές ενοχές!! Φυσικά, αξιωματικός δεν ήταν, ούτε και εκέινος που μέσα απο τον βωμό της δημοκρατίας αναφώνεισαι, “Ευχαριστώ τους Αμερικάνους’’. Αν ακριβώς αυτά, τα έλεγε ή τα έκαμνε αξιωματικός των Ε.Δ, εγώ π.χ, τι θα μου επεφύλλασαν οι κρατούντες απο κάθε άποψη, αυτής της χώρας; Μήπως θα ζητούσαν “την κεφαλή μου επι πίνακι”!! Αλλά ακόμη και εσύ ό ίδιος, αγαπητέ αναγνώστη, το ίδιο θα ζητούσες και δικαίως φυσικά!! Πάντως, έτσι για θυμηθούμε, λίγα χρόνια πρίν, το 1987, οι ίδιοι στρατιωτικοί ήταν στο ‘Βυθίσατε το Χόρα’ που έκαμαν τους ίδιους αντιπάλους των Ιμίων, να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να τα μαζέψουν, άρον-άρον.
γ/. Και στο φινάλε, αν η διάβρωση έφτασε μέχρι το κόκκαλο στις Ένοπλες Δυνάμεις, τι κάνουν εν τέλει, οι πολιτικοί αρχηγοί; Κατά την άποψη σας, απλώς ηγούνται αφ΄ υψηλού και βαυκαλίζονται συμμετέχοντες απλώς σε παρελάσεις και παρατάξεις;
Αν καταλάβατε καλά, αγαπητοί αναγνώστες, αυτοσαρκάζομαι!! Γιατί ο αυτοσαρκασμός, είναι και αύτός μια μορφή άμυνας!! Είναι ανωτερότητα και απελευθέρωση, στην πνευματική σκλαβιά! Και ορισμένες φορές βέβαια, είναι και ο μόνος τρόπος άμυνας. Άλλωστε, ο Γκαίτε είπε, ‘’την ηλιθιότητα την τρέμουν ακόμη και οι Θεοί’’! Εσείς θέλετε, εγω να την αντιπαλέψω;
Υπηρέτησα στις Ένοπλες Δυνάμεις για περίπου 30 χρόνια και το έκαμα απο συνειδητή επιλογή και θεωρώ τιμή μου που πρόσφερα στην πατρίδα, (πέστε με γραφικό) απο όποια θέση η υπηρεσία με έταξε, είτε σε μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων, είτε του Όπλου του Πεζικού, στον Έβρο, στα νησιά και στην υπόλοιπη Έλλαδα, όπου η πατρίδα πρόσταζε, ταλαιπωρώντας αγόγγυστα, εκτός εαυτόν και την οικογένεια μου.
Γι αυτό, κανείς δεν μπορεί να με προσβάλλει, ιδιαίτερα με ανυπόστατες γενικεύσεις, με απαξιωτικά λόγια, ή όπως αλλιώς θαρρεί, ιδιαίτερα δε, με ‘’λόγια του καφενείου’’, όπως αποκαλώ εγώ, την μεγαλοστομία, την ελαφρότητα της σκέψης και την ελευθεριά της αθυροστομίας.
Η απαξίωση, είναι το όπλο του ανίσχυρου, η καταξίωση, η απάντηση του ισχυρού. Όταν στο μέλλον, προσπαθήσετε να μου πείτε τι δεν είμαι εγώ, σαν στέλεχος των Ε.Δ, φροντίστε προηγούμενα να μου πείτε τι και ποιοί είστε εσείς οι καταξιωμένοι, που θα με κρίνετε. Και αναλογιστείτε, μήπως οι περισσότεροι σας, βρίσκεστε ή βρεθήκατε εκεί, όπου κι αν είστε, ξεσκονίζοντας πυτιρίδες, στους γιακάδες των πολιτικών. Δεν είμαι στο απυρόβλητο, σαν στέλεχος των Ε.Δ. Σαφώς και όχι. Γι αυτό και υπόκειμαι στην κρίση σας!! Όπως άλλωστε δεν είστε ούτε και εσείς, όπως και ο καθένας μας. Άλλο όμως η κρίση και άλλο η απαξίωση. Γιατί, διαφέρει η παραγωγική κριτική, απο την προκατειλλημένη κρίση! Άλλο λοιπόν το επιχείρημα και άλλο η βωμολοχία, του λόγου και της σκέψης! Είτε αυτή ακούγεται απο τα χείλη ενος κυβερνητικού στελέχους, είτε γράφετε απο ένα δημοσιογραφο, είτε κατατίθεται σαν θέση ή άποψη, απο το καθένα μας.
ΥΓ: Θεώρησα αυτονόητη υποχρέωση μου, να υπερασπισθώ την ιδιότητα μου και τον (οποιο) συνάδελφο!
Κάτι που ο καθένας σας θα έκαμνε και κάμνει, νομίζω!
ΡΟΥΣΣΑΚΗΣ
ΣΑΡ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ E.A
