Η φιλία είναι απολύτως απαραίτητη, κυρίως στην περίοδο κατά την οποία αλλάζουν οι σχέσεις που έχουμε με την οικογένεια μας.
Αναζητάμε ένα ΣΩΣΙΑ για να νιώσουμε πιο δυνατοί, ένα έμπιστο πρόσωπο για να μοιραστούμε τις δυσκολίες, μια ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ για να τις καταπραϋνει σε κλίμα αδελφικότητας, ένα άλλο μισό να μας στηρίζει και να μας βοηθά να προχωρήσουμε.
Στιγμές στιγμές, η εικόνα που η ομάδα, η ΠΑΡΕΑ, δημιουργεί για μας, μας φαίνεται πολύ σημαντική.Επιδιώκουμε να ταυτιστούμε, να είμαστε όμοιοι με τους άλλους. Ταυτιζόμαστε με τους φίλους μας, από φόβο μήπως μας απορρίψουν. Κάτι τέτοιο όμως είναι δύσκολο, γιατί στην πραγματικότητα μια ομάδα λειτουργεί και παραμένει ζωντανή, όταν τα μέλη της αλληλοσυμπληρώνονται.
Φοβόμαστε τις ΔΙΑΦΟΡΕΣ, λες κι αυτές απειλούν την ομάδα, ενώ στην πραγματικότητα τη στηρίζουν. Ο καθένας οφείλει να βρει μια ισορροπία ανάμεσα στο να είναι αρκετά «σαν τους άλλους της ομάδας», ώστε να ανήκει ολοκληρωτικά σε αυτήν, και στο να κρατά τη μοναδικότητα του, για να μείνει ο εαυτός του.
Η πραγματική φιλία μας δίνει τη δύναμη να ξανοιχτούμε, να οραματιστούμε, να δεσμευτούμε. Για αυτό ίσως όλοι οι έφηβοι λένε ότι η φιλία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή τους. Ίσως είναι επειδή νιώθουν ΔΥΝΑΤΟΙ από την αυτοπεποίθηση που τους παρέχει η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ενός άλλου, τον οποίο σέβονται και στον οποίο μπορούν να πουν τα πάντα, ακόμα και αυτά για τα οποία δεν είναι περήφανοι, ξέροντας όμως ότι κάτι τέτοιο θα γίνει δεκτό με ανοχή.
Η εμπιστοσύνη είναι μια ουσιώδης αξία στην ιστορία της ανθρωπότητας, γιατί είναι ένα στήριγμα που μας δίνουν οι άλλοι και μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς. Το πλήγωμα που δοκιμάζουμε όταν η εμπιστοσύνη μας ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ είναι πολύ οδυνηρό.
Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ είναι ένα άλλο θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται η φιλία. Τη δική μας εμπιστοσύνη τη στηρίζουμε στην πίστη που μας δείχνει ο άλλος και την οποία μόνο στις δύσκολες στιγμές μπορούμε να εκτιμήσουμε. Όμως το να είσαι πιστός δεν σημαίνει να είσαι τυφλός και να δέχεσαι από τον άλλον τα πάντα χωρίς ΚΡΙΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Ωστόσο υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να πέσουμε σε μια παγίδα στη ΖΗΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ, που μας ωθεί να φυλακίσουμε τον άλλον, για να μείνει δίπλα μας. Λες και αναγκάζοντάς τον να μείνει κοντά μας με το σώμα του, ενώ εκείνος θέλει να βρίσκεται αλλού, μπορούμε να τον αναγκάσουμε να έχει μια σχέση μαζί μας. Αυτή η επιθυμία κατοχής, που απαιτεί μιαν απόλυτη εξάρτηση του άλλου, δεν είναι πια φιλία αλλά υποταγή του άλλου. Η αποκλειστικότητα είναι ο εχθρός της Φιλίας και της χαράς της ζωής, για αυτό το να αγαπάμε πραγματικά κάποιον σημαίνει να τον αφήνουμε ελεύθερο και να του παραχωρούμε το δικαίωμα να είναι διαφορετικός από εμάς.
Τέλος μια αληθινή φιλία μπορεί να κρατήσει για πάντα!!
Πηγή: Φ. Ντολτό, Έφηβοι
Έλενα Μητσάλη Α3
