Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη, που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους, ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες. Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ, Ίων φιλόσοφος
Τοι πολιτικούς αγγεύω
πάντα για καλόν,
να εξέρ’νε, ‘κι κοιμάται
κούπα ο λαόν.
Παπανδρέου ο Γιωρίκας
άτσαπα ντο έχ ;
Φτύζ’ ατόν ολόγιον έθνος
κι ατος λέει, πως βρέχ’!
Κι ο Καραμανλής, ο Κώστης,
έντονε λωλός,
ας σ’ αμαρτίας, ντ’ εφορτώθεν,
εγέντονε κοτός.
Για τον Βενιζέλον είπαν:
αχά! ο αρχηγός!
Κι ατός επέμ’νεν μανάχος
άμον παραγιός.
Για τον Τσίπραν πα κάτ’ λένε:
΄΄ έν αριστερός ΄΄
Θα κρεμίζ’ ‘μας σ’ έναν τόπον,
όθεν ‘κ’ εν Θεός.
Έβγωσεν κ’ έναν ΄΄ποτάμ’ ι΄΄
‘ς σην Αθήναν ‘κές.
Να φουρκίζ’ ατς και γλυτών’νε,
εκεί ζωήν ‘κ’ έχ’!
Κάποτε έσανε κι άλλα
κόμματα πολλά!
Ατώρα εσυμποδιάαν
κ’ εν ερρούξαν κά’..
Κάποτε κι ο Παπαδάκης
εράευεν λεφτά,
ατώρα εγέντον πόζος
σύρ’ την αραπάν…!
Και ν ατός ο Πρετεντέρης,
τη γαϊδέρ’ ο γιόν,
εθαρρεί είμες κοσάρας
κι ατός αλεπόν..
Κι ο Αφτιάς αχπαραμένον
πάντα σκούται απάν’.
Όντες κόφτνε τα συντάξεις
χορεύ το ομάλ’.
Και ο Λυριτσής εφτάει ‘μας
τον αριστερόν!
‘ς σ’ Αλαφούζονος την πόρταν
εύρεν ημερκόν..
Ήλεμ, ήλεμ’, Καμπουράκης
εφτάει, πως θυμών’!
Για τα λίστας ‘δεν ‘κι λέει
κλείσκεται, τουλών’.
Κι ο Μητρόπουλον Αλέξης,
τρανός μαρξιστής,
ας σην πείναν το ζωνάρ ν ατ’
άλλο ‘κ’ έχ τρυπίν!!
Όλια τουν σαράντα χρόνια
τ’ εξουσίας ουράδ’,
ατώρα λέν, πώς ‘κ’ εξέραμ’
εγένταν παζλαμά. !
Με τ’ αοίκα και τ’ αοίκα
έρθαμ’ ούς αδά,
τ’ άσκεμα τα μαραφέτια
είν πολλά σουμά…
Τα συντάξεις πα θα ίνταν
άμον το βρακίν,
ντο φορεί η Αλαμουντίνη
κι ατό ‘κ’ έν πελίν.
Τα παιδία σκούνταν, φεύνε
‘ς σα ξένα ‘ς σα μακρά.
Εκές αραεύν’ ελπίδαν
κι ολίγον χαράν!
Άτσα πότε θα εβγαίνουμ’
ας σην φυλακήν;
Πώς θα λύνουμε τα χέρια;
Σπιχτόν το σκοινίν.
Πώς θ’ εβγάλουμ’ ας ση γούλαν
ατό το δουκάλ’;
για να παίρουμε ανάσμαν
κι ολίγον χαράν…
Λεξιλόγιο: αγγεύω = αναφέρω, κοτός= ανόητος, εσυμποδιάαν= σκόνταψαν, πόζος= μαυρισμένος από ντροπή, ανάσμαν= ανάσα
