Χρόνοι που ανεξίτηλα παρηγορούν με το πέρασμα τους
δυστυχίες που αλιέυουν να εγκλωβίσουν αδιαπέρατα μυστικά.
Ζηλέυει η βροχή το λιακαδίσιο χρώμα των φωτεινών δέντρων .
Μα μέσα στο χρόνο προβάλλει η σκιά συμβούλων αδιαπέραστου μίσους.
Όλο και πιο πολλοί σε περιβλήματα ασυδοσίας περιτρέχουν την κάθαρση τους.
του λες του το ξαναλές για δάση με ευκάλυπτους που γίνονται πηγαία σκοταδίλα
Αυτά όμως χωρίς την παρουσία των μοναδικών.
Με τα δοσμένα της μητέρας δολιογύναια αγαπημένα της αγκάθονύμφαια.για χάρη του σωστού..
Ένα πέρασμα στην αιωνιότητα της μοναξιάς που ανεξήγητα δίνει κουράγιο.
Αφήνοντας συντροφιές να δονούνται σε θόρυβους απόμακρου βεληνεκούς.
Νέα ζωη προβάλλει σε καταιγισμό τρελλής κοσμοχαλασιάς.
πολεμάται ,νυχτώνει,σε καταιγισμό κάυσης ενός φοίνικα.
Μα ο φοίνικας αναγενιέται απο τα σπλάχνα του.
ΝΙΚΟΣ ΤΟΠΟΥΖΗΣ
