Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια
να βγουν ψευτιές και παραμύθια,
όσα μας λέγαν τόσα χρόνια
λαβωματιές γίναν στα στήθια.
Κάνε κουράγιο, Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου,
πάλι θα ξαναγεννηθείς εσύ,
θα σκάσουν οι εχθροί σου.
Θυμάμαι, που μας τάζανε
λαγούς με πετραχήλια
κι εμείς τους ανταμείβαμε
με ψήφους και οφίκια ..
Τώρα πώς μας ξεχάσανε
στη δίνη τη μεγάλη
και μας αφήσαν μοναχούς
το κύμα να μας πάρει;
Ίσως μια μέρα να σωθούμ’
από την τρικυμία
και να τη γράψουμε σωστά
την παλιοϊστορία.
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μας,
σαν το σαράντα ένα
κι αν κάποιοι σε κατέκτησαν,
θα φύγουνε μια μέρα..
Τον πλούτο της πατρίδας μας
τον φαγαν ‘‘οι μεγάλοι’’,
που βρέθηκαν στη μοιρασιά,
τη βρώμικη κραιπάλη.
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μας,
κι όσο μπορείς κρατήσου
και τα μνημόνια ΄΄σκίσε ‘τα΄΄
να σκάσουν οι εχθροί σου.
Εμείς θα ζήσουμε καλά,
ας το σκεφθούν οι ξένοι,
που δεν έχουνε θάλασσες
και ήλιο να ζεσταίνει.
Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δεν θα το βάλουμε μαράζι,
που οι ξένοι πάλι μας ξεχάσαν…
και οι δικοί μας, την εσκάσαν…
