Ανέκαθεν εχρησιμοποιούντο από όλους οι όροι αυτοί1, αλλά κατά τας πρώτας μόνον από της εθνικής αυτής τραγωδίας δεκαετίας. Διότι ο χαρακτηρισμός εις το πολιτικόν λεξιλόγιον, ήλλαξεν από της μεταπολιτεύσεως του 1974 και εντεύθεν. Η αλλαγή, χωρίς να δικαιολογήται, έχει εν τούτοις την κοινωνιολογικήν της εξήγησιν. Οφείλεται εις το μέγα έγκλημα των επιόρκων συνωμοτών της 21ης Απριλίου 1967, καταλύσεως του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και διά της βίας, – με διώξεις αναρίθμητων Ελλήνων πολιτών και βασανιστήρια εις βάρος εκατοντάδων άλλων, ανεξαρτήτως κoσμοθεωρητικής, ιδεολογικής ή κομματικής τοποθετήσεως των θυμάτων των αυτών, – επιβολής του γελοιοδέστερου καθεστώτος, που εγνώρισεν η Ελλάς. Με αποτέλεσμα η καθολική, εκτός των ιδιοτελών καιροσκόπων, συσπείρωσις και αντίθεσις του Ελληνικού λαού προς την επιβληθείσαν τυρρανίαν να συνεπιφέρη την συνεύρεσιν εις το αυτό αντίπαλον αυτής στρατόπεδον πάντων, και της δημοκρατικής Ελλάδος της Νίκης του Έθνους του 1949 και της ηττηθείσης μικράς, αλλά τόσον κακοποιού, συμμοριακής μειονοψηφίας. Ώστε του λοιπού να απαμβλυνθή η μεταξύ των αντίθεσις ενώπιον των δεινών της νέας συμφοράς, και συνακολούθως και η ορολογική επισήμανσις της παλαιάς εκείνης αντιπαραθέσεως να είναι του λοιπού άτοπος και πολιτικώς ασύνετος. Διότι τον σημερινόν συναγωνιστήν σου δεν νοείται να τον αποδοκιμάζης με τα κριτήρια του παρελθόντος του. Αυτή είναι η ωμή επί του προκειμένου αλήθεια των πραγμάτων, και όχι οιασδήποτε μορφής μετάγνωσις της εθνικόφρονος, δημοκρατικής Ελλάδος και η μεταβολή αντιλήψεων της περί του κουμμουνιστοσυμμοριτισμού· αλήθεια, την οποίαν μόνον οι άφρονες και οι έχοντες σκοταδιστικάς παρωπίδας αγνοούν. Έτσι εξηγείται και διατί, ένας Παναγιώτης Κανελλόπουλος2, ευγενέστατη και αληθώς εξέχουσα, εκ των σπανιωτάτων, πολιτική της Πατρίδος μας φυσιογνωμία, και μάλιστα η, κατά την γνώμην μου, κραταιοτέρα πνευματική μορφή της Ελλάδος του 20ου αιώνος, ωμίλησε περί «εμφυλίου πολέμου» διά τον υπέρ υπάρξεως αγώνα εκείνον του Έθνους· μολονότι δεν ήθελε να βιάση την ιστορικήν περί τούτου αλήθειαν, η οποία, όπως έλεγε, και δεν αλλοιούται με οσασδήποτε εις βάρος της κακοποιήσεις· και αυτά τα γνωρίζουν όσοι είχαν το προνόμιον της φιλίας και πνευματικής αναστροφής μαζί του, όπως και ο σύρων τας παρούσας γραμμάς.
Έτσι γίνεται πλέον καθολικώς λόγος ανακριβέστατα και ατόπως περί «εμφυλίου πολέμου»3 εις το πλαίσιον μιας ευγενούς, πλην αμφιβόλων αποτελεσμάτων, αδιεξόδου σήμερον πολιτικής σκοπιμότητος3α. Συγκεκριμένως, της επιτεύξεως πανεθνικής ομοφροσύνης δι’ οριστικής συμφιλιώσεως όλων των Ελλήνων. Όμως οιαδήποτε συμφιλίωσις προϋποθέτει αμφοτερόπλευρον ενέργειαν, συγχωρείται ο πταίσας, αφού όμως αναγνωρίσει προηγουμένως, ότι έπταισε. Πράγμα το οποίον δεν συμβαίνει εν προκειμένω. Διότι, όχι μόνον το, χωρίς όρους, νομιμοποιηθέν ως πολιτικόν κόμμα Κ.Κ.Ε. δεν εξεδήλωσε ποτέ την μεταμέλειάν του διά τα όσα, ως ανωτέρω, κακουργήματα εις βάρος της Ελληνικής Πατρίδος διέπραξε, αλλά, και, χωρίς τουλάχιστον να σιωπήση, καθημερινώς από της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν επιδίδεται, διά λόγων, εντύπων και άλλων δημοσιευμάτων ες εξύμνισιν των πεπραγμένων του.
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
Νέα Πεντέλη 23η Αυγούστου 2003
Κείμενα από την ιστοσελίδα
www.sartzetakis.gr
Χρήστος Α. Σαρτζετάκης.
Συμπληρώσεις – παραπομπές κ.λπ.
α) ο κ. Σαρτζετάκης εκ μητρός Φλωρινιώτισσας, Δυτικομακεδών, Ανώτατος Δικαστικός Λειτουργός, αρχικώς Ειρηνοδίκης Κλεισούρας, Καστοριάς, εξελέγη – διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (Απρίλιος 1985 – Μάιος 1990), λογιώτατος και πολυγραφότατος αρθρογράφος και ομιλητής πλουτίζει την ιστοσελίδα του www.sartzetakis.gr με θέματα Μακεδονικής Ιστορίας. Το απόσπασμα τούτο μας το χάρισεν ο κοινός φίλος ιατρός κ. Δημ. Σιόβας πρ. Δήμαρχος Γρεβενών, που το έλαβε με ιδιόχειρον προσφοράν εγκαρδίως (18-7-2007).
β) Αμφότεροι ας μας επιτρέψουν για τις επεμβάσεις σε τίτλο – επικεφαλίδα και αρίθμηση παραπομπών, ήτοι:
1. Συμμορίται, συμμοριτοπόλεμον, κομμουνιστοσυμμοριτών και κομμουνιστο-συμμοριτοπολέμου και το ψευδώνυμον Δημοκρατικόν Στρατόν, βλπ. Τχ Χ.Α.Σ. σελ. 4 της ξ2.
2. Ο Π. Κανελλόπουλος (Πάτρα 1902 +Αθ. 1986) πολιτικός, δις πρωθυπουργός, πανεπιστημιακός – ακαδημαϊκός. Έχει τεράστια προσφορά στην πνευματική Ιστορία μας.
3. Στη σελ. 4 (βλ. 1σ.α) ο κ. Πρόεδρος τις έννοιες Υπόλεμος – στάσις κ.λπ. και υποστηρίζει πως η λέξη ‘πόλεμος’ διεξάγεται μόνον με ξένους και μεταξύ ομοφύλων σημειώνεται ‘στάσις’ κατά τον Πλάτωνα (Πολιτεία, 470Β).
3α. Και πολλοί κομμουνιστές δεν δέχονται το «Εμφύλιος πόλεμος».
4. Οι θυσίες του ελληνικού λαού συγκαταριθμούνται σε εκτελεσθέντες πολίτες 4.123, ιερείς 165, στρατιωτικοί 12.777, τραυματισθέντες 37.732, το παιδομάζωμα 28.010 παιδιών (βλπ. Σελ. 4 ξ δ και Ε. Αβέρωφ «Φωτιά κ τσεκούρι Αθ. 1974 σελ. 466»).
γ) Το τχ τιτλοφορείται: Μέρος Β’ – ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ.
5. Μνήμη Εθνική (επί τη συμπληρώσει 56 ετών από τις συντριβής του κομμουνιστοσυμμοριτισμού) – Βλπ ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ Δ.Η. 2ο 13 σελ.
ΚΟΖΑΝΗ 29 Αυγούστου 2011 – Ως μνημόσυνον των Αγωνιστών 1946 – 1949
Μ.Α.Ζ.