της Χριστιάννας Λούπα*
http://www.palmografos.com/
Θα πίστευε κανείς πως από τότε που ο Τζ. Κρόνιν έγραψε το συγκλονιστικό βιβλίο «Τ’ αστέρια κοιτάζουν τη Γη», οι συνθήκες εργασίας στα ορυχεία έχουν αλλάξει άρδην.Το πρόσφατο ατύχημα, όμως, στο ορυχείο του Σαν Χοσέ της Χιλής, όπου τριάντα τρείς ανθρακωρύχοι παραμένουν εγκλωβισμένοι επί είκοσi τρεις- έως τώρα -ημέρες, σε βάθος επτακοσίων μέτρων, απέδειξε ακριβώς το αντίθετο.
Το παραπάνω θλιβερό γεγονός ωστόσο, δεν είναι παρά μία περίπτωση μόνο από τον μακρύ και ανατριχιαστικό κατάλογο εργατικών ατυχημάτων, που έχουν κοστίσει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε όλον τον κόσμο και στον οποίο εξέχουσα θέση κατέχουν τα ατυχήματα σε ορυχεία.Αφ΄ενός η ίδια η φύση της συγκεκριμένης εργασίας, η οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, απαιτώντας ειδικά και προφανώς δαπανηρά μέτρα ασφαλείας και αφ’ ετέρου η αδιαφορία εργοδοτών και κυβερνήσεων για τις ανθρώπινες ζωές σε συνδυασμό με τη μεγιστοποίηση του κέρδους, έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των ατυχημάτων. Εύλογο είναι ότι, στις υπανάπτυκτες χώρες, με δεδομένη την έλλειψη κοινωνικής μέριμνας, υποδομών και κρατικού ελέγχου τα εργατικά ατυχήματα είναι ιδιαίτερα συχνά και πολύνεκρα.
Πράγματι, τα σκήπτρα κρατά η Λαϊκή(!!!) Δημοκρατία(!!!) της Κίνας. Τα ορυχεία της Κίνας είναι τα πιο επικίνδυνα στον κόσμο, λόγω της έλλειψης κανονισμών ασφαλείας και της απαίτησης για αυξημένη παραγωγικότητα. Τον περασμένο Ιούλιο πάνω από δεκαεπτά άνθρωποι σκοτώθηκαν και 68 τραυματίστηκαν από έκρηξη σε κοιτώνες ανθρακωρυχείου στη βόρεια Κίνα. Σύμφωνα εξ άλλου με επίσημα στοιχεία, το 2009 έχασαν τη ζωή τους 2.631 άνθρωποι σε δυστυχήματα, κυρίως σε ανθρακωρυχεία. Είναι πολύ πιθανό πάντως, ο πραγματικός αριθμός να είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς πολλά δυστυχήματα δεν ανακοινώνονται, για να αποφεύγεται το κλείσιμο των εγκαταστάσεων. Ας σημειωθεί εδώ ότι, περίπου το 70% της ενέργειας που καταναλώνει η Κίνα παράγεται από τον άνθρακα που εξορύσσεται στα ορυχεία.
Επίσης, τον περασμένο Ιούνιο, οι νεκροί από έκρηξη μεθανίου σε ανθρακωρυχείο της Κολομβίας έφτασαν τους εβδομήντα τρεις, ενώ ένα μήνα νωρίτερα είχε σημειωθεί έκρηξη στο μεγαλύτερο ανθρακωρυχείο της Ρωσίας – ιδιοκτησίας Αμπράμοβιτς – με σαράντα τρεις νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.
Όμως, μη βιάζεστε! Η Ελλάδα της προχειρότητας και της ανοργανωσιάς δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τα εργατικά ατυχήματα, τα οποία μάλιστα – αναλογικά με τον πληθυσμό της – δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Ας θυμηθούμε, πριν έναν περίπου χρόνο, τα ατυχήματα στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα Φθιώτιδας: Δύο εργάτες είχαν χάσει τη ζωή τους μέσα στον ίδιο μήνα και κάτω από πανομοιότυπες συνθήκες: Κάηκαν ζωντανοί μετά από έκρηξη καμινιού, ενώ στο ένα ατύχημα τραυματίστηκαν και άλλοι τρεις. Σύμφωνα με τους εγαζόμενους ωστόσο, η συγκεκριμένη μονάδα καμινίου παρουσίαζε προβλήματα τον τελευταίο καιρό.
Πέρα από κομμουνιστικά στερεότυπα και λαϊκίστικες κορόνες πάντως, νομίζω πως στο βωμό του υπερκέρδους η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ εύκολο να θυσιαστεί, ως αναλώσιμο είδος και γι αυτόν τον λόγο οι κρατικοί έλεγχοι επιβάλλεται να είναι αυστηρότατοι και με αμείλικτες ποινές για τους παραβάτες. Γιατί η ανθρώπινη ζωή δεν αποτιμάται σε χρήμα και η αξία της δεν μεταβάλλεται ανάλογα με την εθνικότητα, το χρώμα ή τη φυλή.
* Η Χριστιάννα Λούπα
είναι δικηγόρος
και συγγραφέας
