΄΄Μεγάλη η ημέρα για την ιστορία της ανθρωπότητος, ότι ο Παύλος
με τους τρείς συνοδούς του, πατούσαν για πρώτη φορά,
το πόδι τους στην Μακεδονία, σε ευρωπαϊκό έδαφος΄΄
Dr. Jos Holzner
Ο Παύλος ο κατ εξοχή Απόστολος των Ελλήνων, ο φλογερός οραματιστής και ακούραστος εργάτης των μεγάλων ιδανικών του Χριστιανισμού, ανάμεσα στα οποία αστράφτουν το αξίωμα της αδελφοσύνης των ανθρώπων και η υπέροχη διδασκαλία της αγάπης, αφού περιήλθε όλη τη Μικρά Ασία, παλεύοντας ακούραστα για τη μεγάλη υπόθεση του Ευαγγελίου, έφθασε κάποτε στη φημισμένη Τροία, που την πεδιάδα της τη δροσίζουν ο ξακουσμένος Σκάμανδρος και ο Σιμύεις.
Εδώ κάποτε, στα χρόνια τα παλιά άστραψε η πολεμική αρετή των Ελλήνων, όπως την τραγούδησε στην Ιλιάδα του ο Όμηρος. Από δω ξεκίνησε κατά στην αρχαία παράδοση, ο ευλαβής Αινείας, που την αρετή του και το βίο του τραγούδησε ο Βιργίλιος για να φθάσει κάποτε στην Ιταλία και να βάλει τα θεμέλια της πανίσχυρης αργότερα Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στον τόπο αυτό βγήκε πάνοπλος από το καράβι του ο Μέγας Αλέξανδρος, για να κάμει σπονδές στον τάφο του Αχιλλέα, που τόσο θαύμαζε, πριν ορμήσει ασυγκράτητος στα βάθη της Ασίας, συντρίβοντας στο πέρασμά του κάθε εμπόδιο για να φέρει την ακτινοβολία του Ελληνικού πνεύματος και την πολιτιστική κοσμογονία που ανέδειξε τον Μακεδόνα Στρατηλάτη σε μια από τις ολίγες γιγάντιες μορφές της Παγκοσμίου ιστορίας και προετοίμασε το δρόμο του Χριστιανισμού και του ρόλου του ελληνισμού στη διαμόρφωση του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.
Από τον τόπο αυτό ο Παύλος αγνάντεψε για πρώτη φορά τη Σαμοθράκη και τα Μακεδονικά παράλια απέναντι, αγνάντεψε την Ευρώπη που άρχισε από τα μέρη αυτά και απλωνόταν μακριά στον ορίζοντα. Και εδώ είδε το όνειρο που έδωσε λύση στο πρόβλημα που τον βασάνιζε. Είδε το όραμα του Μακεδόνα που τον παρακαλούσε και τον έλεγε: ‘Διαβάς εκ Μακεδονίαν βοήθησον ημίν’. Ύστερα από το όραμα αυτό ο Μεγάλος θεμελιωτής πήρε την οριστική απόφαση, μπήκε στο καράβι με τον Λουκά και τους συνεργάτες του, αποβιβάστηκε στη Νεάπολη τη σημερινή Καβάλα και έφθασε στους Φιλίππους, πόλη που δέσποζε του μαγευτικού κάμπου.
Από τότε η Μακεδονία που το όνομά της το έκαμε ένδοξο και το συνέδεσε με την παγκόσμια ιστορία του Ευαγγελίου και την ιστορία της διαμόρφωσης του ελληνοχριστιανικού Ελληνισμού, την υπόθεση της αναμορφώσεως της Ευρώπης και το έπος της δημιουργίας του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Και η επιστολή του Παύλου προς Φιλιππησίους και οι δύο επιστολές προς Θεσαλονικείς, μαζί με τα δύο σχετικά κεφάλαια των πράξεων που έγραψε ο Ιερός Λουκάς θα είναι πάντοτε πολύτιμα μαργαριτάρια της Χριστιανικής και της Ελληνικής γραμματολογίας, λαμπερά διαμάντια μέσα στην ανυπέρβλητη ανθρωπιστική ιδεολογία και θα κάμουν γνωστό παντού το όνομά της Μακεδονίας, στα αμέτρητα εκατομμύρια των αναγνωστών της Βίβλου στα πέρατα της Οικουμένης.
Αργότερα θα δώσει η Μακεδονία στο Χριστιανισμό μεταξύ των άλλων τον αθλοφόρο και Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο καύχημα της Θες/νίκης, της ορθοδοξίας σέμνωμα και της Ελλάδας εγκαλώπισμα. Θα γίνει το φωτεινό ορμητήριο των ιεραποστόλων του Μεθόδιου και του Κυρίλλου που έφεραν το φως του Ευαγγελίου και της ελληνικής παιδείας στο Βουλγαρικό και Σλαυικό κόσμο. Θα κατακτήσει μια σπουδαία θέση μέσα στα πλαίσια του Βυζαντινού Ελληνισμού. Θα μεταβληθεί σε προμαχώνα του Ελληνικού έθνους. Θα αντιμετωπίσει επιδρομές αλλοφύλων. Θα δοκιμάσει καταστροφές και λεηλασίες, αλλά και ημέρες θριάμβου.
Θα χαρίσει στο Βυζάντιο την περίφημη Μακεδονική δυναστεία υπο την οποία γνώρισε αυτό ημέρες ακμής, δύναμης, δόξας και πολιτιστικής δημιουργίας και ακτινοβολίας. Θα γεννήσει το Βασίλειο Βουλγαροκτόνο, στον οποίο η Εθνική μνήμη θα στρέφεται πάντοτε με θαυμασμό, όσο θα υπάρχουν Έλληνες, όσο θα ζει ο Ελληνισμός στον ένδοξο βράχο της Ελλάδας. Αλλά η Μακεδονία δεν απετέλεσε μόνο κατά το παρελθόν το επίκεντρο των αρπακτικών διαθέσεων, λαών αλλοφύλων. Από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 2ου αιώνα αντιμετώπισε τα γαμψά και αρπακτικά νύχια του Σλαυικού κόσμου και ιδιαίτερα των Βουλγάρων που αναζητούσαν διέξοδο στο Αιγαίο.
Με αποτροπιασμό και φρίκη οι παλιότεροι ενθυμούνται την τρομοκρατική δράση των αιμοβόρων κομιτατζήδων που επιζητούσαν τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας έως ότου το φωτεινό μετέωρο η αστραφτερή φυσιογνωμία του νεότερου Ελληνισμού ο Παύλος Μελάς αφύπνισε με τους ηρωικούς αγώνες και την ένδοξη θυσία του την Εθνική Συνείδηση και κίνησε την Εθνική πυγμή που έθραυσε την έπαρση του Βούλγαρου Κομιτατζή και έκανε να πέσουν παράλυτα τα χέρια τους και να τραβηχτούν από την αιματοβαμμένη γη της Μακεδονίας που ύστερα από λίγο στο 1912-13 ανέπνευσε την άυρα της Ελευθερίας. Αργότερα στα μαύρα χρόνια της κατοχής οι Βούλγαροι υπο τις ευλογίες των κατακτητών εφάρμοσαν εκ νέου πρόγραμμα γενοκτονίας. Έσφαξαν, έκαψαν, ρήμαξαν, έκαμαν ότι μπορούσαν. Ποταμοί αιμάτων πότισαν το δέντρο της ελευθερίας και ιδιαίτερα το Δοξάτο και τη Δράμα.
Και έτσι φθάσαμε στο 1945. Ο τότε πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας Τίτο ονομάζει Μακεδονία το σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων. Κανείς μας τότε δεν διαμαρτυρήθηκε γιατι δεν περίμενε το διαμελισμό της Σερβίας. Έτσι σήμερα οι κάτοικοι των Σκοπίων προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορική πραγματικότητα και να σφετεριστούν σύμβολα και ονόματα του Μακεδονικού Ελληνισμού. Ξεχνούν ότι η ιστορία ενός λαού δεν γράφεται με δανεικούς ήρωες αλλά με αγώνες, θυσίες και αίμα.
Ξεχνούν επίσης ότι ο Μακεδονικός Ελληνισμός εμφανίσθηκε τον 7ο και 8ο π.Χ αιώνα, ενώ οι Σλαύοι τον 7ο μ.Χ μας χωρίζουν 14 αιώνες. Και έχουν την αναίδεια και χωρίς ντροπή να χρησιμοποιούν το όνομα Μακεδονία. Ας μη ξεχνούν ποτέ ότι η Μακεδονία είναι χώρα ηρώων με μια πλούσια, ιστορική παράδοση και μεγάλη συνεισφορά στη μητέρα Ελλάδα. Πρέπει να φανούμε πιο σκληροί στις διαπραγματεύσεις για το όνομα και να μην δείχνουμε υποχωρητικότητα. Η πείρα μας με τους Σλάβους είναι γνωστή. Είθε η μνήμη του Αποστόλου Παύλου, που ενέπνευσε τις γραμμές αυτές με το ιστορικό όραμα της Τροίας και τη διάβαση στη Μακεδονία να γίνει αφορμή αφύπνισης όλων μας. Πρέπει να πράξουμε ως έθνος και ως άτομα το καθήκον μας έναντι του τόπου μας και των ιδεολογικών του θησαυρών.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ