Πνευματική πρόοδος υπάρχει,
εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια
Γέρων Παΐσιος, 1924-1994, Αγιορείτης
Τα Καϊλαρια, τα έμορφα,
εγένταν ερημίας,
οι παλαιοί ‘μουν έφυγαν,
φεύνε και τα παιδία.
Ατσά ντ’ εγένταν οι ανθρώπ’
ντ’ εποίναν μωχαπέτια;
Ντ’ ετράγωδναν κ’ εχόρευαν
‘ς σα στράτας δίχως τέρτια;
Έμορφα εδεβήνανε
τα νύχτας και τ’ ημέρας,
ατώρα όλια έγένταν ‘’μπάρ΄΄
σκαμνία, καθυστέρας!
Ατοίν επήγανε ‘ς σον άδ’
κι ατοίντς αναστορούμε,
αδά ‘ς σ’ ημέρας ,ντ’ έρθαμε,
τραγωδίας ‘κι ακούμε.
Εκειάπαν κείνταν τ’ εμετέρ’,
τα γονεκά μουν όλια,
τ’ ονέρτα τουν εποίκαμε
λιθάρια και μνημόρια.
Άτσά τίναν ν’ αρωθυμάς
και τίναν ν’ εθυμάσαι;
‘Σ σ’ αβού τα χρόνια ,ντ’ έρθαμε,
χαΐρ’ κανείς ‘κ’ εφτάει ‘σε.
Απές ‘ς σην κρίσην ερρούξεν
και η Πτολεμαΐδα,
ατέ, ντο ‘κ’ εφοούτωνε,
αυξήσεις και ακρίβεια.
Τα Καϊλαρια εχάθανε
και οι παλαιοί επήγαν
κι οι νέοι πα, ποι επέμ’νανε,
ζουν με την ανεργίαν..
Από πουθέν ‘κι φαίνεται
έναν αχτίδα φώς ι,
ο ήλον ‘λιβοσκέπασεν
κ’ επέμ’νεν μαναχός ι…