Όσοι αναζητούν εναγωνίως εκείνους που φταίνε για το σημερινό μας χάλι, μπορούν να προσθέσουν στη σχετική λίστα και τον τραγουδοποιό/τραγουδιστή Σωκράτη Μάλαμα.
Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης το περασμένο Σάββατο αρνήθηκε κατηγορηματικά να επιτρέψει σε ομάδα εκπαιδευτικών να ανέβουν στην εξέδρα απ΄ όπου θα έδινε τη συναυλία του, προκειμένου να σηκώσουν προς τους θεατές το πανό τους, λίγο πριν αρχίσει, και να τους ενημερώσουν για τα προβλήματα τους. Γι΄ αυτό και δεν εισέπραξε απλώς κάποιες αποδοκιμασίες με το πού τέλειωσε η συναυλία του, αλλά τον «στόλισαν» κανονικά και με διάφορες αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Μεταξύ των όσων του έγραψαν οι χθεσινοί θαυμαστές του και σημερινοί, αλλά και νυν και αεί υποθέτουμε, επικριτές του, ήταν πως δεν τον αναγνωρίζουν πλέον ως καλλιτέχνη και δεν θα ΄θελαν να ξανακούσουν τραγούδια του! Και καλά του έκαναν!
Δεν γνωρίζουμε αν τον ονόμασαν και «ανθέλληνα», αλλά κάτι τέτοιο δεν θα μας εξέπληττε. Του αξίζει τέτοιος χαρακτηρισμός και με το παραπάνω καθώς ο κ. Μάλαμας με την πράξη του παραβίασε ένα από τα σημαντικότερα έθιμα του νεοελλήνων. Το προσωπικό τους πρόβλημα είναι πρόβλημα όλων και θα πρέπει να λυθεί με κάθε τρόπο και μέσο, ακόμα και εις βάρος των άλλων.
Πρόκειται για ένα έθιμο που σφυρηλατήθηκε στις εθνικές οδούς και στους δημόσιους δρόμους καλοκαίρια και χειμώνες, από τους πάσης φύσεως και καλλιέργειας παραγωγούς, διάφορους επαγγελματίες, εργαζόμενους του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα, μέχρι και οπαδούς ομάδων, οι οποίοι έστηναν τα οδοφράγματα τους όποτε έκριναν πως αδικούνται, επιφυλάσσοντας για όλους τους υπόλοιπους την καλύτερη και μεγαλύτερη δυνατή ταλαιπωρία.
Βελτιώθηκε και εξελίχθηκε ως έθιμο στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, κυρίως της Αθήνας, όταν ακόμα και ελάχιστοι νοματαίοι που όμως είχαν το δίκιο με το μέρος τους, καταλάμβαναν δρόμους, πεζοδρόμια και παρέλυαν κάθε εμπορική κίνηση, κάθε μέρα, πλην Σαββατοκύριακων και αργιών, συμβάλλοντας έτσι όχι στο άδειασμα των βιτρινών των καταστημάτων, γι΄ αυτό φρόντιζαν συνήθως οι γνωστοί άγνωστοι που πριν τις αδειάσουν πρώτα τις κατέβαζαν, αλλά στο άδειασμα των ταμείων τους, μέχρι οι καταστηματάρχες να πάρουν το δρόμο χωρίς επιστροφή.
Την αναβίωση αυτού του τόσου σημαντικού εθίμου αρνήθηκε, λοιπόν, ο κ. Μάλαμας και γι΄ αυτό δικαίως θα μπορούσαν να τον χαρακτηρίσουν ακόμα και «ανθέλληνα». Κι όχι μόνο αυτόν αλλά και τον κάθε καλλιτέχνη που δεν φροντίζει πριν τη συναυλία, ή την παράσταση του να υπάρχει επαρκής χρόνος και βήμα για όποια επαγγελματική ή κοινωνική ομάδα θέλει να εκθέσει το πρόβλημα της, να σηκώσει πανό, ή να μοιράσει ενημερωτικά φυλλάδια κ.α. Βέβαια έτσι οι εκδηλώσεις αυτού του τύπου θα κρατούν πολλές περισσότερες ώρες, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Αντί να λένε πως αρχίζουν στις 9 το βράδυ, ας βάζουν ως ώρα έναρξης την 6η απογευματινή. Ακόμα καλύτερα μπορούν να βάλουν και την 6η πρωινή καθώς έτσι όπως πάμε με τα προβλήματα να πληθαίνουν αυξάνονται οι διαμαρτυρόμενοι και θα πρέπει να εξυπηρετηθούν όλοι. Και αν όλοι αυτοί δεν τα πουν σε μια συναυλία πού θα τα πουν κ. Μάλαμα;
