Και εκεί που έφθινε το ενδιαφέρον και η διαμάχη στο ζήτημα του Κορωνοϊού, Άγιο είχαμε ως λαός, ακολούθησε, επιτέλους, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και έδωσε μια καλή ευκαιρία στους Έλληνες να διακριθούν στο στίβο που διαπρέπουν. Τον στίβο ΠΑΟΚ – ΟΣΦΠ, εμβολιαστές – αντιεμβολιαστές, Ρωσόφιλοι Πουτινίστας – Αντιπουτινίστας, Μητσοτάκης – Τσίπρας και τόσα άλλα.
Η σοφία ξεχείλισε, ακόμα μια φορά. Αναλύσεις του σουβλατζή για το πρόβλημα των Ουκρανών, βασισμένες στο σύστημα 4-4-2, τύπου, “αφού είδε ο Ζελένσκι ότι, τελικά, θα χάσει, έπρεπε στην εξέλιξη να παραδοθεί”.
Αναλύσεις των συμπαθέστατων περπτεράδων και των ταξιτζήδων, ότι έχουμε πολλά να διδαχθούμε από τους Τούρκους και τον Ερντογάν, σε αντίθεση με τη βλακεία της ΕΕ και άλλων μωροφιλοσόφων του δυτικού κόσμου. Τόσο μεγάλο έγινε το κίνημα των Ερντογανιστών στην Ελλάδα, ώστε η Τουρκία γίνεται ο πρώτος τουριστικός προορισμός των Ελλήνων για το Πάσχα και το καλοκαίρι.
Στα καφενεία ακούγεται πως ο Πούτιν, με τον Ερντογάν θα προταθούν για Νόμπελ Ειρήνης και πολιτικής διπλωματίας.
Κάποιοι, δειλά -δειλα, επαναφέρουν το ζήτημα της ανακήρυξης του Στάλιν σε πανεθνικό ευεργέτη.
Φουντώνει ένα κίνημα που θέλει τους ηγέτες της ΕΕ στην πυρά με τα κρεμμυδάκια, σερβιρισμένους στο δείπνο Ερντογάν – Πούτιν.
Εν τω μεταξύ η φάση ήταν πεναλτάρα, αλλά ξεγελάστηκε και το VAR. Τι να σου κάνει και το VAR, μηχάνημα είναι, δεν είναι και σαν το έμπειρο μάτι ορισμένων που δεν ξεγελιούνται.
Εν τω μεταξύ, για να μην ξεχνιόμαστε, ο Κορωνοϊός δεν υπήρξε ποτέ. Οι μπάρμαν διατείνονται ότι, όλοι όσοι εμφανίστηκαν ως νοσούντες από Κορωνοϊό ήταν πληρωμένοι ηθοποιοί, και πως πολλοί από αυτούς πέθαιναν και ξαναπέθαιναν στην επόμενη σκηνή. Αφού μιλάμε για ταινία.
Ορισμένοι από εμάς, μέσα σε αυτή την παροξυσμική κατάσταση, αρχίζουμε να αμφιβάλουμε αν υπάρχουμε ή μήπως όχι. Μήπως, θα ήταν μια λύση να φύγουμε με μια χρονομηχανή και να επιστρέψουμε μιαν άλλη φορά, στο μέλλον, ή μήπως είναι άσκοπο, αφου όποτε κι αν επιστρέψουμε, τουλάχιστον στην Ελλάδα, έτσι θα πάει. Αλήθεια, για το ζήτημα του Ζαχαριάδη, καταλήξαμε;