40 χρόνια υποδομές, 40 χρόνια δρόμοι, 40 χρόνια γεφύρια, 40 χρόνια αναστηλώσεις εκκλησιών. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί το κλισέ, πως σε μια περιοχή σαν τη δική μας, σε λίγο δεν θα έχει μείνει κανένας να χρησιμοποιεί όλα τα παραπάνω. Δε λέω, απαραίτητες οι υποδομές, αλλά θα έπρεπε να έχουν γίνει ορθολογικά.
Άπαντες το λένε, πως η Δυτική Μακεδονία δεν πάσχει από υποδομές, αλλά από επιχειρηματικότητα και θέσεις εργασίας.Προς Θεού, δεν ποινικοποιούμε τις υποδομές, ούτε λέμε ότι κακώς έγιναν. Αλλά βλέπουμε πως οι ανάγκες της εποχής είναι άλλες, κι εμείς επιμένουμε να θεωρούμε ανάπτυξη μόνο τις υποδομές.
Έτρεξαν δύο προγράμματα για την Επιχειρηματικότητα το προηγούμενο διάστημα. Ο προϋπολογισμός και για τα δύο προγράμματα, εξαντλήθηκε αμέσως. Υπήρχε τεράστιο ενδιαφέρον, αλλά δεν υπήρχαν αρκετά λεφτά για το πρόγραμμα. Υπήρχαν δηλαδή επενδυτικά σχέδια, που μπορούσαν να υλοποιηθούν και δεν υλοποιήθηκαν. Υπήρχαν επενδύσεις που θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν.
Δεν θα έσωζαν αυτά τα δύο προγράμματα την παρτίδα. Αλλά βλέπεις ότι οι λιγοστοί που έμειναν στην περιοχή και θέλουν να επιχειρήσουν, διψάνε. Αυτό αποδείχθηκε στην πράξη. Αν αποδεχτείς αυτό ως γενική αρχή, είναι αυτονόητο το τί πρέπει να κάνεις. Πάρε όλο το χρήμα από τις υποδομές και ρίξτο στην επιχειρηματικότητα. Όλα τα λεφτά. Όλα. Απλά και λαϊκά. Να καταλαβαίνει και ο πολίτης τι λέμε. Θα μου πεις ότι οι εκλογές κερδίζονται με τα μικροέργα στα χωριά και τις εκκλησίες, και όχι με την καινοτόμο επιχειρηματικότητα. Αν θεωρείς ότι δυσκολεύεσαι να ξαναεκλεγείς χρησιμοποιώντας την καινούρια συνταγή, εξήγησε με κατάλληλο τρόπο στον ψηφοφόρο σου ότι είναι σημαντικότερο να έχει ο εγγονός του δουλειά και να τον έχει κοντά του, παρά να έχει δίκτυα στο (προσεχώς ακατοίκητο) χωριό.
