Η ιστορία μας ξεκινάει ένα καλοκαιρινό βραδάκι του ‘86. Ανεβαίνουμε εκδρομούλα σ’ ένα χωριουδάκι, μισή ωρίτσα από την Πτολεμαΐδα Κοζάνης, λίγο να ξεφύγουμε από τον καύσωνα. Σαραντάρια σε όλη την Ελλάδα, κι εμείς ανεβαίνουμε στα 1.180 μέτρα υψόμετρο, που, όσο να’ ναι, αφήνει μια υπόσχεση.
Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι ότι ενώ τη μέρα είναι υπέροχα, το βράδυ χρειάζεσαι ζακέτα ούτως ή άλλως, ενίοτε και μπουφάν. Και κάπως έτσι, σ’ ένα βράδυ αποφασίστηκε ότι η οικογένεια θα αποκτήσει εξοχική κατοικία στο χωριό Βλάστη. Έκτοτε, το 1/4 κάθε χρονιάς μέχρι τα 16 μου το πέρασα στο χωριό. Φύση, πολύ φύση όμως. Το χωριό με τις κερασιές αποτελεί συχνά πέρασμα για αρκούδες και αγριογούρουνα. Το δάσος προσφέρεται για συλλογή μανιταριών από γνώστες και για αγριοφράουλες από ερασιτέχνες όπως εγώ. Βρύσες με υπέροχο κρυστάλλινο νερό παντού μέσα και γύρω από το χωριό όλο το χρόνο, ένα παγούρι χρειάζεσαι ή και μπετόνι για να μη σου λείψει φεύγοντας.
Πεζοπορίες σε μονοπάτια για όλα τα γούστα. Η πιο συνηθισμένη είναι η ανάβαση στο εκκλησάκι του Αηλιά μέσα από το δάσος. Εκεί σε περιμένει ένα υπέροχο ξέφωτο με πάγκους και ειδικά διαμορφωμένους χώρους να βάλεις ψησταριά για παρεΐστικο μπάρμπεκιου, χωρίς φυσικά να κινδυνέψει το δάσος. Και άπλετο τρεχούμενο νερό πηγής. Για πιο απαιτητικούς, hiking στον ορεινό όγκο Ασκίου (Σινιάτσικο).
διαβάστε περισσότερα στο https://www.travel.gr/
