Αλέξη Τσίπρα λέν ατόν
κ’ έν ας σην Ρωμανίαν
και το ταράφ’ν ατ’ πα κρατεί
απάν ‘ς σην Ρωμυλίαν.
Για τ’ ατό αγαπούμ’ ατόν
‘ς σο ΄΄Καφέ Ρωμανία,΄΄
και αναφόρια γράφτομε
την εβδομάδαν μίαν.
Άμον τον μέγα Αλέξανδρον
απάν ‘ς σον Βουκεφάλαν,
Ας σα τρανά τα χρέητα
θα γλυτών’ την Ελλάδαν.
Σαγλάμ’ς και κοντοπόενος,
τα λόγια τ’ τενελία,
σίτ’ αγλαθιάζ’ και λέει ατά,
χαίρεται η καρδία σ’.
Aτός φοάται να φορεί
‘ς ση γούλαν ατ’ γραβάτα,
θαρρεί θα συμπονίετον
η Άγγελα η μάϊσα.
Ομνεί και κατορκίεται
πώς θα φορεί γραβάταν,
όντες εβγαίν’ η Ελλάδα μουν
‘ς σ’ ανοιξεζνόν τη στράταν.
Ο Τσίπρας, νέος κι άδολος ,
νέος , θολόν ποτάμι,
εξέβεν άμον παλικάρ’
το χρέητα να χάνει..
‘Σ σα λόγια τ’ επεκούμπσαμε
κ’ εποίκαμε ομούτια,
η Ρωμανία να εμπρεύ’
και ίνεται και σ’κούται…
