Η συμμετοχή της βιομηχανίας στην πρώτη φάση της μη δεσμευτικής εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την αποεπένδυση των λιγνιτών της ΔΕΗ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όπως έχει ήδη διαμηνυθεί από εκπροσώπους μεγάλων ομίλων. Το ζητούμενο ωστόσο δεν είναι απλά η συμμετοχή στην πρώτη φάση αλλά και στη δεύτερη της υποβολής δεσμευτικών προσφορών, το Σεπτέμβριο. Και εδώ ακόμη το τοπίο δεν έχει ξεκαθαριστεί για τον απλούστατο λόγο ότι ακόμη υπάρχουν σοβαρές και σημαντικές αιρέσεις και αβεβαιότητες.
Ακόμη και το ισχυρό όπλο της βιομηχανίας, που λέγεται αντιστάθμιση, με μια πιο προσεκτική ανάλυση των δεδομένων, φαίνεται να έχει μικρότερη επίπτωση στη μείωση του κόστους, ή στην καλύτερη περίπτωση να διακρίνεται από αβεβαιότητα καθώς υπάρχει περιορισμένη ορατότητα για το τι μέλλει γενέσθαι τα έτη μετά το 2020.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Καταρχάς σε ευρωπαϊκό επίπεδο το πλαίσιο για το carbon leakage είναι γνωστό μέχρι εκείνη την ημερομηνία.
Η υπουργική απόφαση που καθορίζει την αποζημίωση των επιλέξιμων βιομηχανιών ορίζει ότι μπορούν να αποζημιωθούν για το 80% της χρέωσης ρύπων που επιβάλει ο προμηθευτής το 2018 ενώ για το 2019 και το 2020 η αποζημίωση θα πέσει στο 75%, όπως άλλωστε ορίζεται στις κατευθυντήριες γραμμές για τις ενισχύσεις της ΕΕ.
Η πλευρά της βιομηχανίας ζητεί τη διατήρηση του ποσοστού 75% τουλάχιστον μέχρι το 2025.
Διαβάστε περισσότερα εδώ…
