Και εγένετο το καλάθι της νοικοκυράς, με τους 50 κωδικούς. Και οι Κασσάνδρες κατάπιαν τη γλώσσα τους.
Είχαν φαγωθεί να διαδίδουν πως οι μεγάλες αλυσίδες δε θα συμφωνήσουν για το καλάθι των 50 κωδικών, και πως το κόνσεπτ θα αποτύχει.
ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΣΤΙΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.
Εδώ κατάφεραν οι “αλυσιδαρχες” να συμφωνήσουν για τις ττιμές των υπολοίπων 20.000 πάνω – κάτω κωδικών, στους 50 θα σκόνταφταν.
Άρον – άρον έπλεξαν τα καλάθια και τα πανέρια τους. Win – win για κυβέρνηση και αλυσιδάρχες. Και οι δύο, ανέξοδα, απέδειξαν πως σέβονται, συμπονούν και νοιάζονται τον κοσμάκη.
Οι αλυσιδάρχες εξασφάλισαν γερό άλλοθι περί της μη κατσαπλιάδικης νοοτροπίας τους και, εν χορώ, μας την έστησαν σε κάθε άλλη γωνιά και κάθε ράφι των super markets.
Έστησαν τα μετερίζια τους, ακόνισαν τα γιαταγάνια τους, και “γιούρια”. Στο γόνατο μας σφάζουν, σαν τ’ αρνιά.
Είχα καιρό να ψωνίσω κάποια είδη υπερπολυτελείας, όπως χαρτοπετσέτες. Βιαζόμουν. Βρέθηκα στα Lidl, ψώνισα ένα πάκο που κάποτε κόστιζε 0,50 η 0,60€ και λίγο χοιλώθηκα που έδωσα 0,85€.
Αμέσως μετα βρέθηκα στο ΑΒ για να ψωνίσω κατεψυγμένο ψάρι προσφοράς. Εκεί διαπίστωσα πως το φθηνότερο πακέτο χαρτοπετσέτες, ετικέτας ΑΒ κόστιζε 1,15€, από περίπου 0,60 πριν λίγους μήνες.
Προσπάθησα να απαλλαγώ από την έμφυτή μου καχυποψία και να καταλάβω, με οικονομικούς όρους, την ανάγκη αυτής της αύξησης κατά, σχεδόν 100%.
Επιστράτευσα τα φαιά κύταρα του εγκεφάλου μου, ως νέος Ηρακλής Πουαρό, και τελικά, με κάποια βοήθεια από την κουρτίνα 3 και τη θεωρια του Adam Smith, κατάλαβα τον βαθύ και ρεαλιστικό λόγο των αλυσιδαρχών.
Είπα, λοιπόν, στον εαυτό μου,: ” Βρε κουτέ, τι διαμορφώνει τις τιμές στην ελεύθερη οικονομία;”.
Μα φυσικά, ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης.
Ποια παράμετρος άλλαξε για να αλλάξουν οι τιμές;
Μα, φυσικά, ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Τι επίπτωση είχε αυτός ο πόλεμος στους ανθρώπους;
Έσπειρε τον φόβο στον κοσμάκη.
Κι άμα φοβάσαι μέχρι τρόμου, τι συμβαίνει;
Συμβαίνει πως “τα κάνεις πάνω σου”. Αφού τα κάνεις πάνω σου, τι χρειάζεσαι επειγόντως;
Χρειάζεσαι πολύ χαρτί υγείας.
Να, λοιπόν, πως ανεβαίνει κατακόρυφα η ζήτηση στο χαρτί υγείας. Μαζί με τη ζήτηση, να πως καλπάζει η τιμή 100% επάνω στο χαρτί υγείας.
Έεε, πολύ θέλει το χαρτί υγείας να συμπαρασύρει και τις χαρτοπετσέτες, που στο κάτω – κάτω, στην “ανάγκη” κάνουν την ίδια δουλειά;
Και να σας πω και κάτι;. Είναι μια πρόοδος αυτή. Γιατί παλιά, άμα έβγαινε μια φήμη για πόλεμο χανόταν η ζάχαρη απ’ τα ράφια. Λες και άμα ήταν πόλεμος αντί ψωμί και μακαρόνια θα το ρίχναμε στους μπακλαβάδες.
Βρε, καχύποπτοι και χαβαλέ πονηρεμενοι όλοι σας. Που αμέσως να πείτε τους αλυσιδάρχες κατσαπλιάδες!