“Απ΄υστερνέας ποι τουρκίζ΄ κι άλλο αφορισμένος ίνεται». Αυτός που εκτουρκίζεται τελευταία, είναι και ο πιο επικίνδυνος. Πρέπει να δώσει δείγματα της πατριοφροσύνης του στις επικίνδυνα φανατισμένες μάζες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Ερντογάν. Οι συγκυρίες τον βοήθησαν να δείξει τις ικανότητες του, αλλά και τον κακό εαυτό του. Είναι λυπηρό. Η Μικρά Ασία, αυτός ο ευλογημένος πολυεθνικός τόπος, που τον σεβάστηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι από την αρχαιότητα λαοί, αναδεικνύοντας η κάθε μία τις πολιτισμικές της ιδιαιτερότητες, έπεσε στα χέρια των άξεστων αγαρηνών.
Έρθεν ο Τούρκον ο κακόν και εκόνεψεν σην Χώραν.Τ΄ομάλια Τούρκ΄ς εγόμωσαν και τα βουνά λεβέντας.
Σήμερα με αλαζονικό θράσος ο Ερντογάν αποκαλεί κρατική περιουσία του τα παγκόσμια μνημεία πολιτισμού που βρίσκονται στα κατακτημένα εδάφη της Μικράς Ασίας και με περίσσια ξεδιαντροπιά προκαλεί ότι θα τα αξιοποιεί στη λογική των κομματικών του συμφερόντων. Η Αγία Σοφία, ο Παρθενώνας της Ορθοδοξίας, μπήκε στο στόχαστρο του. Ο στοιχειώδης όμως σεβασμός επιβάλλει την ανάδειξη και προβολή αυτού του μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς. Το κύρος της θα πρέπει να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος της κοινής παγκόσμιας πολιτιστικής οικογένειας με τα αντίστοιχα δημιουργήματα του πλανήτη μας. Δεν επιτρέπεται ο πόλεμος και οι πρωτόγονες ορέξεις των κατακτητών να καταστρέφουν ότι ο ξεχωριστός άνθρωπος δημιούργησε με όπλα την αγάπη, την ειρήνη, την παιδεία και κυρίως την τέχνη. Τα μνημεία αυτά θα πρέπει να λειτουργούν ως ανάχωμα στις επεκτατικές βλέψεις αρρωστημένων ηγετών. Ο βιασμός των έργων τέχνης, που ανέδειξε η Ουνέσκο και βρίσκονται υπό την προστασία της, θα πρέπει να βρίσκει όλους μας ενωμένους. Η πολιτισμική γενοκτονία, όπως και κάθε άλλη γενοκτονία σε βάρος της ανθρωπότητας επιβάλλεται άμεσα και χωρίς δικολαβικές και λεκτικές αναφορές να καταδικάζεται και να επιβάλλονται αυστηρές κυρώσεις. Κάθε λαός έχει δικαίωμα ν’ απαιτεί μ’ επιμονή την επίσημη αναγνώριση των αδικημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον του. H σημερινή πραγματικότητα δε δικαιολογεί νέες ολιγωρίες και αναβολές. Όταν η εξουσία και ο εγκλωβισμένος λαός της δεν αντικρύζει κατάματα το πρόβλημα, όταν συνειδητά αργοπορεί απέναντι στην Ιστορία, γιατί έχει φοβικές εμμονές, αυτή τον εκδικείται.
H στρατοκρατική Τουρκία συνεχίζει, ως ο αληθινός τρομοκράτης, να απειλεί όλους τους γείτονές της στο όραμα της αναβίωσης της παντουρκικής αυτοκρατορίας, και αυτό γιατί μέχρι σήμερα δεν κλήθηκε από κανένα Διεθνή Οργανισμό να απολογηθεί για τα εγκλήματά της. Στο σημείο αυτό είναι συνένοχη και η ίδια η Διεθνής Κοινότητα που ανέχεται ή και εν μέρει αποσιωπά τα Διεθνή της εγκλήματα. Συνένοχοι όμως είμαστε και όλοι εμείς που περί «άλλων τυρβάζομεν».
