Το 2ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού επισκέφτηκε τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Οι μαθητές (νήπια) του 2^ου Νηπιαγωγείου Βελβεντού συνοδευόμενοι από τις νηπιαγωγούς (Άννα Τσιανάκα διευθύντρια, Ασπασία Παπαμίχου, Ευανθία Ζίγκου) επισκέφτηκαν (18-9-2019, περίοδο εορτασμού της Παγκόσμιας Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού) τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού.

Στην είσοδο του Ναού υποδέχτηκε με χαρά τους λιλιπούτιους, λαλίστατους μαθητές με τις νηπιαγωγούς ο εφημέριος του Ναού π. Κωνσταντίνος Κώστας παπαδάσκαλος.

Ο π. Κ. έδωσε σε όλους τους μαθητές από ένα κεράκι στον καθένα, που το άναψαν, το έβαλαν στα μανουάλια και ασπάστηκαν στο Νάρθηκα, κάνοντας το Σταυρό τους, τις εικόνες της Παναγίας και του Αγίου Διονυσίου.

Στον Κυρίως Ναό, όπου ο δίσκος με τον Τίμιο Σταυρό και γύρω από αυτόν ο ευώδης βασιλικός, ο π. Κωνσταντίνος έδειξε τον Σταυρό και μίλησε στους μικρούς μαθητές για τη Σταύρωση του Χριστού στο Γολγοθά, το θάνατό Του πάνω στο Σταυρό, την Αποκαθήλωση και την Ταφή του Χριστού στο καινό Μνημείο και την μετά από τρεις ημέρες Ανάστασή Του. Τους μίλησε για την εύρεση του Σταυρού από την αγία Ελένη και για την πρώτη Ύψωσή Του στα Ιεροσόλυμα, που από τη θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο και το ανθρώπινο γένος και η Ύψωση του Σταυρού έχει πανανθρώπινο χαρακτήρα, ονομάζεται και είναι Παγκόσμια Ύψωση κι έτσι συνεχίζεται να είναι μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο Σταυρός του Χριστού είναι ‘’ο φύλαξ πάσης της οικουμένης’’. Η προσοχή των μαθητών σε συνάφεια με τα γλυκά προσωπάκια τους και τα ορθάνοιχτα μάτια τους, παρά το μικρόν της ηλικίας τους ήταν σε πολύ υψηλό βαθμό ανεπτυγμένη.

Οι μαθητές του 2^ου Νηπιαγωγείου Βελβεντού ήξεραν λέξεις και φράσεις, όπως: ‘’ο άγιος Κωνσταντίνος και η μητέρα του η αγία Ελένη έψαξαν και βρήκαν το Σταυρό του Χριστού’’. ‘’Τον βρήκαν στα Ιεροσόλυμα’’. ‘’Οι στρατιώτες έκαψαν πολύ βαθειά και μετά βρήκαν το Σταυρό’’.

Κάποιοι μαθητές κατά την αφήγηση του π. Κωνσταντίνου για τη Σταύρωση του Χριστού διέκοψαν την αφήγηση δείχνοντας με το χέρι τους τη μεγάλη τοιχογραφία στο μεσαίο κλίτος του Ναού που παριστάνει τη Σταύρωση, φωνάζοντας δυνατά: ‘’Να! Όπως εκεί!’’. Η παιδαγωγική και θεολογική αξία της εικόνας και ο ρόλος της.

Με όλα τα παραπάνω οι μαθητές εισάγονται βιωματικά σε μία ταυτότητα, γίνονται αποδέκτες της, οικοδομούνται, ανατρέφονται με την αναστροφή τους μέσα σ’ αυτήν και από αυτήν.

Η ταυτότητα αυτή συντελεί στη συνοχή των κοινωνιών (τοπικών και εθνικών). Είναι ταυτότητα ενοποιητική, οικουμενική. Ποτέ εμπρηστική ή διχαστική. Είναι αφελές τουλάχιστον να πιστεύει κάποιος ότι οι ταυτότητες ευθύνονται για (ή διαιωνίζουν) τις κοινωνικές ανισότητες, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ή τους αποκλεισμούς. Οι πραγματικές αιτίες βρίσκονται αλλού. Ας τις αναζητήσουν και αυτές ας άρουν. Αλλά ‘’θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία’’ (Ανδρέας Κάλβος).

Η αποσιώπηση και η περιθωριοποίηση της ταυτότητας από τη ζωή των ανθρώπων από τους πρώτους του πολιτικού μας βίου με το πρόσχημα, τάχα της απάλειψης των διακρίσεων, φανερώνει την φοβερή άγνοιά τους ή ελλειμματική γνώση γι’ αυτήν (περιεχόμενο και αποτελέσματα από τη βίωσή της στην ενότητα και συνεργασία των κοινωνιών) ή (κι αυτό δεν θέλω να το πιστέψω) είναι πειθήνια όργανα εφαρμογής αποφάσεων ξένων κέντρων. Από τα δύο θέλω να πιστεύω ότι συμβαίνει το πρώτο.

Αν πάλι ισχύει το δεύτερο (που το απεύχομαι) τότε κοντολογίς μάς δουλεύουν ψιλό γαζί, κατά το κοινώς λεγόμενο, οι πάντες. Οι ξένοι ‘’προστάτες’’ και οι επιχώριοι υπηρέτες τους, που υπερηφάνως επιλέγει ο δυστυχισμένος λαός, ‘’καλός και ηγαπημένος / πάντοτε ευκολόπιστος / και πάντοτε προδομένος’’ (Δ. Σολωμός).

Είναι καμιά φορά που αναπολώ τον Ν. Γκάτσο: ‘’Έλα της θάλασσας θεριό και του πελάγου μπόρα // το φοβερό σκουπιδαριό να διώξεις απ’ τη χώρα’’.

Επαναλαμβάνω. Εύχομαι να ισχύει η άγνοια, η ελλειμματική (ή στρεβλή) γνώση της ταυτότητάς μας των Ελλήνων από τους πρώτους του πολιτικού μας βίου, παρά η εφαρμογή αποφάσεων ξένων κέντρων.

Στο ανοιχτό αρχονταρίκι του Ιερού Ναού προσφέρθηκε κέρασμα στους μαθητές, προσφορά του οπωροπωλείου ‘’Το περιβόλι της Παναγίας’’ Αργυρίου Στ. Τέτου.

Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.