Κακά τα ψέματα, η περιοχή μας δεν είχε μια πνευματική ανάπτυξη ανάλογη της βιομηχανικής και οικονομικής. Οι βασικοί Πολιτιστικοί Σύλλογοί της περιοχής, ιδρύθηκαν μεταξύ των τελών του 70΄ και της δεκαετίας του 80΄. Επί της ουσίας αποκτήσαμε Βιβλιοθήκη και Κ.Α.Π.Η., επίσης στην δεκαετία του 80΄. Τυπικά το Μουσείο υπάρχει από το 1990, αλλά η σημερινή του μορφή είναι του 2006. Το Ωδείο της Πτολεμαΐδας εγκαινιάστηκε το 1994, το Ωδείο Μουρικίου το 2009. Πλέον έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες ενοποίησης.
Προσωπικά προκρίνω ως πιο ζωντανό πολιτιστικό κομμάτι του Δήμου μας το Ωδείο, δεδομένου πως πρόκειται για ένα παιδαγωγικό και καλλιτεχνικό οργανισμό που συνεχώς συμβάλει στην κοινωνία: Χιλιάδες παιδιά βαπτίστηκαν στα νάματα της μουσικής (εφέτος μαθήτευσαν 332), πολλοί εξ αυτών έφτασαν στο επίπεδο του πτυχίου και του διπλώματος, δόθηκαν πολλά ρεσιτάλς, συναυλίες, σεμινάρια κ.τ.λ. Ένας οργανισμός που συνέβαλε και στην οικονομία του τόπου, αφού άνθρωποι με σημαντικά προσόντα, τα πραγματικά παιδιά μας, εργάσθηκαν και εργάζονται σε αυτό ή από το αντικείμενο αυτό. Σε ένα τομέα, τον μουσικό, που η λήψη πτυχίου απαιτεί πολλά χρόνια σπουδών.
Πριν λίγες ημέρες, Πέμπτη και Παρασκευή 11 & 12 Ιουνίου 2015, γίναμε μάρτυρες μιας ευχάριστης καλλιτεχνικής εμπειρίας. Ο Σύνδεσμος Φίλων Μουσικής, το Ν.Π.Δ.Δ.-ΚΟΙ.Π.ΠΑ.Π. και η Κ.Ε.Δ.Ε. παρουσίασαν την οπερέτα «Θέλει διαρκώς η καρδιά να γλεντά…». Δύο ημέρες που ο κόσμος κατέκλυσε το αμφιθέατρο του ξενοδοχείου «Παντελίδης». Μια πρωτόγνωρη παραγωγή, για τα δεδομένα της Δυτικής Μακεδονίας. Η μουσική αυτή οπερέτα, βασισμένη σε μουσικά μέρη του έργου «ο Βαφτιστικός» (1918) του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (1883-1950) ξεκίνησε ως μια ιδέα, του Καλλιτεχνικού διευθυντή του Β.Δ.Ω.Π. Λάζαρου Τσαβδαρίδη, στον οποίο ανήκει ο πρώτος έπαινος. Πολυπράγμων ο ίδιος, πρώτιστα έκανε τις ενορχηστρώσεις και διηύθυνε, επάξια, μουσικά την παράσταση. Το λιμπρέτο και η σκηνοθεσία, ανήκουν στη Μάρθα Μαυρίδου, μεταξύ άλλων εδώ και χρόνια υπεύθυνη στο Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Εορδαίας. Έργο, το οποίο έφερε αναμφίβολα εις πέρας.
Υποκριτικά χρειάστηκε η σύμπραξη της θεατρικής ομάδας ΔΗ.Θ.Ε.Ν. με τους «ΟΛΙΓΟΝ ΤΙ». Τα χορωδιακά τμήματα, απέδωσε η Πολυφωνική Χορωδία του Βαρβούτειου Δημοτικού Ωδείου. Δημιουργήθηκε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα, αναμφίβολα μέσα στο αστικό κλίμα της εποχής. Τα εύσημα εδώ, οφείλουμε να αποδώσουμε και πάλι στον κ. Τσαβδαρίδη για την διδασκαλία των τραγουδιών και στην πολύ αξιόλογη Μάρθα Τασιούδη, για την χορογραφία και κίνηση.
Το ορχηστρικό σύνολο του Βαρβούτειου Δημοτικού Ωδείου Πτολεμαΐδας υπό τη διεύθυνση και το Πιάνο του κ. Τσαβδαρίδη, συγκρότησαν οι Νίκος Βαλταδώρος (Τρομπέτα), Μίλτος Γιαννός (Βιολοντσέλο), Νίκος Μαντάνης (Κλαρινέτο), Νίκος Παπαπαρασκευά (Φλάουτο), Βίκυ Πατρώνα (Βιολί) και η Λυγία Μηλιά (Κοντραμπάντο).
Τους λυρικούς ρόλους, ερμήνευσαν ο τενόρος Αστέριος Τσέτσιλας, οι σοπράνος Χρύσα Δελαβερίδου, Τσαβκοπούλου Ξένια και η μέτζο σοπράνο Κατερίνα Μήτκα. Όλοι οι συντελεστές απέδωσαν πολύ καλά τα τεχνικά και χρωματικά σημεία των δύσκολων, ομολογουμένως, τραγουδιών. Ο κ. Τσέτσιλας διακρίθηκε με τη δωρικότητα και την βελούδινη εκτέλεσή του, η κ. Τσαβκοπούλου απέδωσε εξαιρετικά στο δύσκολο μεταίχμιο μεταξύ δυτικής μουσικής και ανατολικών δρόμων, η κ. Μήτκα επέδειξε αξιόλογη ακρίβεια. Ας μου επιτραπεί μια ιδιαίτερη αναφορά στην κα Δελαβερίδου, η οποία ως λυρικός, ίσως περισσότερο απ’ όλους, συνδύασε την ερμηνεία με την θεατρικότητα, το μπρίο και την ατμόσφαιρα του έργου. Πολύ καλή υπήρξε η συμβολή των ενδυματολόγων Χριστίνα Μπανιά και Σοφία Δαβαρία, των οποίων οι επιλογές διαμόρφωσαν μια όντως εικόνα εποχής. Τα εύσημα από όλο τον κόσμο που απόλαυσε την παράσταση σε όλους τους συντελεστές, ιδιαίτερη, όμως, αναφορά ας γίνει, στο Σύνδεσμο Φίλων Μουσικής Β.Δ.Ω.Π. και προσωπικά στον δραστήριο κ. Κωνσταντινίδη, για την καθοριστική συμβολή τους στην όλη παραγωγή.
konstantinosoa@yahoo.gr
