Ο Γιώργος Χελάκης αναλύει τα όπλα των δύο «μονομάχων» του σημερινού τελικού του Μουντιάλκαι τις διαφορές των δύο προπονητών, Ντάλιτς και Ντεσάν
Είναι δύσκολο στο γέρικο σκυλί να μάθεις καινούρια κόλπα. Ο προπονητής της Εθνικής Ομάδας της Κροατίας, το ξέρει πολύ καλά. Αλλωστε, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει με την Εθνική Γαλλίας του Ντιτιέ Ντεσάν, αυτή η ομάδα δεν είναι δημιούργημά του. Τον φώναξαν από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, τον περασμένο Νοέμβριο και του παρέδωσαν την ομάδα σε καθεστώς διάλυσης. Στον όμιλό της για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε έρθει δεύτερη πίσω από την Ισλανδία και αναγκαστικά θα έπρεπε να δώσει μπαράζ για να πάει στην Ρωσία. Εκεί, στα μπαράζ η Εθνική Ομάδα της Ελλάδας έπεσε πάνω της και ο Ντάλιτς έκανε θριαμβευτικό ντεμπούτο με τα τέσσερα γκολ που δεχτήκαμε στο Ζάγκρεπ. Δεν ήρθε σαν αναμορφωτής στην ομάδα της Κροατίας, ο 52χρονος κόουτς. Τον φώναξαν για να διευθετήσει τις διαφορές ανάμεσα στους παίκτες και να τους πείσει να παίξουν σύμφωνα με την αξία τους. Από τότε μέχρι σήμερα αυτό κάνουν. Παίζουν σύμφωνα με την αξία τους και έτσι έφτασαν μέχρι τον τελικό.
Αυτοί θα παίξουν όπως τους αρέσει…
Οι Κροάτες έφτασαν μέχρι εδώ παίζοντας αυθεντικό ποδόσφαιρο. Ούτε σκοπιμότητα ούτε αμυντικά συστήματα ούτε βοήθεια από την σφυρίχτρα. Ετσι θα παίξουν και το απόγευμα. Ο Ντάλιτς δεν είναι σε θέση να τους βάλει να παίξουν πίσω για να αποφύγουν τις γρήγορες αντεπιθέσεις των Γάλλων. Δεν είναι ακριβώς προπονητής όπως είναι ο Ντεσάν. Μάλλον είναι εκλέκτορας. Δουλειά του είναι να βάζει στο γήπεδο τους καλύτερους από τους διαθέσιμους. Μπορεί έτσι νάναι καλύτερα.
