Με βαθιά θλίψη αποχαιρετώ τον Κοσμά Πουγαρίδη, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
Έναν άνθρωπο που για εμένα δεν ήταν απλώς ένας γνωστός της δημόσιας ζωής, αλλά ένας αληθινός προσωπικός και οικογενειακός φίλος, ένας καλόπιστος συνεργάτης.
Μαζί σου αγαπητέ Κοσμά, μια παρέα φίλων και συνεργατών, μοιραστήκαμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον της Πτολεμαΐδας, την πόλη που αξίζει περισσότερα. Συζητήσεις ατελείωτες για το πώς η Πτολεμαΐδα θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα δημιουργίας και ανάπτυξης, χωρίς να χάσει την ταυτότητά της, δεμένη με την ιστορία της. Αυτά τα όνειρα ήταν για σένα Κοσμά όχι θεωρία, αλλά καθημερινός αγώνας. Τα πίστευες βαθιά και τα υπηρέτησες από κάθε χώρο ευθύνης σου, κυρίως όμως από το μετερίζι της δημοσιογραφίας και δεν σταμάτησες ποτέ να παλεύεις γι’ αυτά.
Ήσουν η απάντηση στα συχνά ερωτήματα και τις διαφορετικές απόψεις των συζητήσεών μας Κοσμά. Μια κινητή εγκυκλοπαίδεια, που έδινε λύσεις στις απορίες μας, με τις πολλές γνώσεις σου για τα τοπικά ζητήματα και όχι μόνο, με λεπτομέρειες για την ιστορία του τόπου μας. Ότι ήξερες το μοιραζόσουν απλόχερα, πάντα με προθυμία και αγάπη.
Ξεχωριστή θέση στη θύμησή μου έχουν οι παρέες μας, οι κοινές οικογενειακές διακοπές και οι αποδράσεις μας, οι στιγμές ξεγνοιασιάς. Όταν άφηνες πίσω τις έγνοιες σου και με το αστείρευτο χιούμορ και τα χωρατά σου, τις παραστατικές περιγραφές σου, έδινες χάρη και ομορφιά στη συντροφιά.
Ο Κοσμάς σε χαλεπούς καιρούς δημιούργησε την καθημερινή εφημερίδα «ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ» και την εβδομαδιαία «Εορδαϊκός ΠΑΛΜΟΣ», το σημερινό όμιλο “Pougaridis Media”. Η δημοσιογραφία για τον Κοσμά ήταν τρόπος ζωής. Στήριξε με πάθος τα δημιουργήματά του μέχρι τις τελευταίες του στιγμές. Υπηρέτησε τη δημοσιογραφία με συνέπεια και συνέχεια. Έδωσε βήμα και φωνή για δεκαετίες στην κοινωνία της Εορδαίας και της Δυτικής Μακεδονίας, στην απόμακρη αυτή γωνιά της Ελλάδας.
Παράλληλα, η παρουσία του στα κοινά και στην αυτοδιοίκηση υπήρξε ουσιαστική και ανιδιοτελής. Υπηρέτησε τον τόπο ως υποψήφιος δήμαρχος και ως αντιδήμαρχος, με μοναδικό γνώμονα το καλό του τόπου, της κοινωνίας και των ανθρώπων της.
Στο πλευρό του, σε κάθε στιγμή της ζωής του, ήταν η αγαπημένη του σύζυγος Σούλα, η δύναμη και το στήριγμά του. Στα μάτια του γιου του, του Αντώνη, έβλεπε τη συνέχεια του έργου και των αξιών του και τον καμάρωνε με περηφάνια. Και για την κόρη του τη Σόνια, τη μεγάλη του αδυναμία, το καύχημά του, έτρεφε βαθιά και απέραντη εκτίμηση και αγάπη.
Όσοι γνωρίσαμε από κοντά τον Κοσμά, ξέρουμε πως πάνω απ’ όλα ήταν ένας άνθρωπος δοτικός. Βοήθησε πολλούς δίχως να βλάψει κανέναν. Έδειξε καρτερικότητα απέναντι στα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια και στάθηκε με αξιοπρέπεια απέναντι στις μεγάλες δυσκολίες. Θα παραμείνει ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ένας φίλος που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του όχι μόνο στη δημοσιογραφία και στα κοινά, αλλά και στις καρδιές όσων είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε. Η μνήμη του θα μείνει ζωντανή. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στα αγαπημένα του πρόσωπα.
Μιχάλης Ραμπίδης Πτολεμαΐδα 30 Δεκεμβρίου 2025
