Δύο χρόνια από τον ξεριζωμό τους και πριν καλά, καλά αποκατασταθούν στη νέα τους Πατρίδα, τη μητέρα Ελλάδα και το χωριό τους Ούτσιανα (Κομνηνά) Εορδαίας, οι κάτοικοι ξεδίπλωσαν τα ήθη και έθιμα τους αναβιώνοντας τα πατροπαράδοτα ΜΟΜΟΕΡΙΑ.
Έτσι στις 6 Ιανουαρίου 1926, ο δαιμόνιος λάτρης των παραδόσεων ΤΑΠΑΝΤΖΙΟΓΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ (κατά πληροφορίες μας) μάζεψε τους: Αθανασιάδη Απόστολο (λυράρης), Φιλιππίδη Ανέστη, Σανδαλίδη Γιώργο, Τσακιρίδη Λύσανδρο, Ανδρονικίδη Γιώργο, Σανξαρίδη Αλέκο, Σιδηρόπουλο Γιάννη, τους υπόλοιπους εικονιζόμενους που δεν καταφέραμε, παρά τις προσπάθειές μας, να αναγνωρίσουμε και δημιούργησε την 1η ομάδα των Μομόερων από συμπατριώτες του ξεριζωμού. Ήταν η 1 η εκδήλωση μνήμης των αλησμόνητων πατρίδων.
Οι εκδηλώσεις των Μομόερων στέφθηκαν από επιτυχία και στη νέα τους πατρίδα, ώστε να συνεχιστούν και μέχρι σήμερα από νέους της 2 ης και 3ης,, γιατί όχι και της 4ης γενιάς των προσφύγων του αλησμόνητου Πόντου που, σήμερα, να θεωρούνται από τα καλλίτερα του είδους αυτού.
Με μια μικρή ασήμαντη , θα λέγαμε, αλλαγή το 1952 (φώτο Νο 2). ακολούθησαν και οι, ΚΟΤΣΙΑΜΑΝΙΔΕΣ, της Ασβεστόπετρας με τον ίδιο δάσκαλο από τα Κομνηνά και γνώστη του εθίμου από τη ρίζα του, ΤΑΠΑΝΤΣΙΟΓΛΗ ΝΙΚΟΛΑ.
