Τρίτη πρωΐ 23 Νοεμβρίου 2022 στὴν γωνία τῶν ὁδῶν Διοικητηρίου καὶ Τραπεζοῦντος εἶδα ἀπὸ μακριὰ κάποιον μὲ τραγιάσκα νὰ σκύβη στὸ πεζοδρόμιο. Κάτι θἄπαθε, εἶπα. Πλησίασα καὶ εἶδα ὅτι ἦταν ἕνας παλιὸς καθηγητὴς τῶν σχολείων τῆς πόλεώς μας. Καὶ τὶ ἔκανε σκυμμένος καθὼς ἦταν; «Δίδασκε! Δίδασκε ἀκόμη!!!». -Καλά, ἀκόμη διδάσκεις; Τοῦ εἶπα συγκινημένος. Δὲν χόρτασες νὰ διδάσκης ἐπὶ τριάντα πέντε χρόνια; Κι ἦταν καθηγητὴς ἀεικίνητος μὲ μεράκι καὶ εὐσυνειδησία γιὰ τριάντα πέντε χρόνια. Τώρα πιὰ ἔχει λίγα χρόνια, ποὺ εἶναι συνταξιοῦχος. Κι ὅμως τὸν πέτυχα νὰ διδάσκη πρωΐ πρωΐ, ὅπως ἔκαμνε ἐπὶ τριάντα πέντε χρόνια!
ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ὅτι συνεχῶς τελειώνω τὶς προτάσεις μου μὲ θαυμαστικά! Εἶναι τὰ θαυμαστικὰ γιὰ τὴν θαυμαστὴ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ του! Καὶ τὶ ἔλεγε τέλος πάντων σαὐτὴ τὴ διδασκαλία του ὁ ἀγαπητός μου Θ.; Εἶδε πεσμένο καταγῆς ἕνα σκουριασμένο παλιόσυρμα, κι ἦταν κάμποσο, ἐκεῖ στὴ συμβολὴ τῶν ὁδῶν κι ἔσκυψε καὶ τὸ σήκωσε!!!
Ἀσφαλῶς θὰ τὸ εἶδαν πολλοί. Καὶ δὲν τὸ σήκωσε κανείς. Οὔτε κι ἐγὼ θὰ τὸ σήκωνα. Αὐτὸ ἀπὸ κάποιον ἔπεσε, ἢ κάποιος τὸ πέταξε ὡς ἀχρείαστο. Ὅμως ὁ συνταξιοῦχος καθηγητὴς τὸ σήκωσε γιὰ νὰ τὸ ἀποθέση στὸν παρακείμενο κάδο ἀπορριμμάτων. Ὅλοι οἱ δρόμοι πλέον, ἀκόμη καὶ τῶν χωριῶν, διαθέτουν κατὰ διαστήματα κάδους. Σίγουρα σκέφτηκε, ὅτι τοῦτο τὸ παλιόσυρμα κάποιο παιδάκι ἢ κάποια γυναῖκα ἢ κάποιον γεροντικῆς ἡλικίας θὰ μπέρδευε στὰ πόδια του καὶ θὰ τὸν γκρέμιζε μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες. Τοῦ εἶπα, -θὰ γράψω γιὰ αὐτὸ ποὺ ἔκαμες. Καὶ μοῦ εἶπε, -μόνο ὄνομα νὰ μὴν γράψης!
Ἀκόμη δυὸ σειρὲς γιὰ τὸν δρόμο πρὸς Ἄρδασσα. Κατὰ καιροὺς ὁ Δῆμος κόβει τὰ χόρτα δεξιά-ἀριστερὰ καὶ καθαρίζει ὅλα τὰ «περιττώματα τῶν ἀνθρώπων». Διότι περὶ «περιττωμάτων ἐπὶ τὸ εὐηχότερον» πρόκειται. Δηλαδὴ ἀλουμινομπουκαλάκια ἀναψυκτικῶν, νερομπουκάλια, φραπέδια κι ὅλη ἡ λίστα τῶν καφέδων, καὶ ὅ,τι ἄλλο ἄχρηστο-«πολιτισμένο περίττωμα». Μόλις καθαρίζει ὁ Δῆμος ὅλα τὰ παραπάνω, ἀμέσως τὴν ἄλλη στιγμὴ ἀρχίζει νὰ σπέρνονται πάλι ὅλα αὐτὰ τὰ «περιττώματα». Σταματῆστε ἐπὶ τέλους αὐτὴν τὴν «περιττωματοσπορὰ» ὄχι μόνο στὸν δρόμο πρὸς Ἄρδασσα, ἀλλὰ καὶ γενικότερα.
ΕΥΓΕ στὸν συνταξιοῦχο καθηγητή μας, ποὺ διδάσκει ἀκόμη καὶ σήμερα μὲ τὸ παράδειγμά του. Ὄχι μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ ἔργα.
«Σμίλευε, Δάσκαλε, ψυχές…».
25.11.2022
χρόνια πολλὰ στὶς Αἰκατερίνες
ἀρνιμα
