Συνέντευξη έδωσε ο Βουλευτής Π.Ε Φλώρινας Αντωνιάδης Ιωάννης στις 30-8-18 με θέμα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
“Συνέντευξη 30-08-2018
Καλό μεσημέρι
Σας καλωσορίζω και ευχαριστώ για την ανταπόκριση σας.
Είναι δυο τα θέματα τα βασικά τα οποία αφορούν την συνέντευξη, θα πω όμως και δύο τρία άλλα θέματα της επικαιρότητας.
Ξεκινώ με την επίσκεψη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, υποδεχθήκαμε εχθές τον Κυριάκο Μητσοτάκη στα Γρεβενά. Ήταν ενθουσιώδης και συγκινητική η υποδοχή από τον απλό κόσμο. Ο πρόεδρος της ΝΔ εστίασε βασικά στις συνομιλίες με τον απλό πολίτη, γύρισε το κέντρο των Γρεβενών, της Σαμαρίνας, του Δοτσικού, μίλησε με τους απλούς πολίτες και βεβαίως μίλησε και με εκπροσώπους των αγροτών και άλλων φορέων, επισκέφτηκε τους δημάρχους της περιοχής, της Δεσκάτης των Γρεβενών και ενημερώθηκε για τα προβλήματα της περιοχής.
Δεύτερο θέμα της επικαιρότητας ο ανασχηματισμός. Για τον ανασχηματισμό θα πω ότι ήδη έχω κάνει κάποιες δηλώσεις. Ότι ουσιαστικά ισχύει ότι ” άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς ” ή το ” περσινά ξινά σταφύλια “, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Πρόσωπα τα οποία ήταν φθαρμένα ενώ θα μπορούσε να πρεσβεύσει μια καινούρια αλλαγή με νέα πρόσωπα, για να σημάνει και μια αλλαγή πολιτικής. Έκανε ανοίγματα σε χώρους και της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς με πρόσωπα τα οποία έχουν δοκιμαστεί και ότι είχαν να δώσουν το δώσανε, εν πάση περιπτώσει να αναφέρω το θέμα του κ. Σκουρλέτη, ο οποίος έχει σοβαρές ευθύνες για το θέμα των πυρκαγιών στο Μάτι, οι υπόλοιποι παραιτήθηκαν, ο συγκεκριμένος αναβαθμίστηκε και αν δεν αναβαθμίστηκε πήρε μια άλλη θέση σημαντική στο κόμμα ,που κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι ούτε καν στην κυβέρνηση ούτε στο κόμμα και να αναλάβει τις ευθύνες του και να έχει ήδη παραιτηθεί από μόνος του. Το θέμα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη φαντάζομαι ότι μετά την τοποθέτηση των δυο συγκεκριμένων κυριών, δε θέλω να αμφισβητήσω την προσωπικότητα και τις ικανότητες κανενός, αλλά δε νομίζω να υπάρχει ένας ‘Ελληνας ο οποίος να αισθάνεται πιο ασφαλής μετά την τοποθέτηση της κα. Γεροβασίλη και της κα. Παπακώστα στο συγκεκριμένο Υπουργείο και άλλα τέτοια συγκεκριμένα. Πιστεύω τελικά ότι έχει τελειώσει το θέμα του ανασχηματισμού, ήταν ένα πυροτέχνημα το οποίο τέλειωσε χωρίς να έχει αφήσει κάτι συγκεκριμένο, χειροπιαστό, χρήσιμο.
Έρχομαι τώρα στα δυο θέματα που είναι τα κυρίως θέματα της συνέντευξης. Ξεκινώ με τα εβδομήντα χρόνια από την λήξη του Εμφυλίου. Θα το είχα αναφέρει και ενδεχομένως δεν θα γινόταν και η συνέντευξη, στην τοποθέτηση μου πάνω στις κεντρικές εκδηλώσεις στα Πρέσπεια. Κατ αρχάς να πω ότι το θέμα του Εμφυλίου μετά από εβδομήντα χρόνια είναι ένα σημαντικό θέμα στην Ιστορία μας, είναι ένα θέμα στο οποίο αν αναλογιστούμε ότι τα θύματα του Εμφυλίου ήταν πολύ περισσότερα από την τριπλή κατοχή Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Άρα ένα πολύ σημαντικό θέμα, να επαναλάβω τη ρύση του τότε αρχηγού του στρατού Τσακαλώτου στο Μάρκο Βαφειάδη όταν συνευρέθηκαν κάποια στιγμή, είπε ότι και εγώ και ο Μάρκος θέλαμε να καταλάβουμε την ίδια κορυφή και ότι και οι δυο αγωνιζόμασταν για το καλό της Ελλάδος από διαφορετικό μονοπάτι. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να μας χαρακτηρίζει και περιγράφει επακριβώς την κατάσταση. Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα και όλοι αυτοί οι σκοτωμοί οδήγησαν την Ελλάδα σε μια περαιτέρω φτωχοποίηση όταν όλες οι χώρες της Ευρώπης, οι περισσότερες εν πάση περιπτώσει, όδευαν προς ανάπτυξη. Επειδή λοιπόν στην Φλώρινα δόθηκε η τελευταία μάχη και από εδώ έγινε και η αποχώρηση των ανταρτών και του δημοκρατικού στρατού η πρόταση μου, η οποία θα κατατεθεί βεβαίως και επισήμως όταν θα είμαι Κυβερνητικός βουλευτής είναι ότι στην Φλώρινα πρέπει να δημιουργηθεί το πάρκο Εθνικής συμφιλίωσης, μια έκταση 15-20 στρεμμάτων μέσα στην οποία θα φιλοξενείται ένα μνημείο Εθνικής συμφιλίωσης το οποίο θα είναι ένα έργο τέχνης και βεβαίως ένα μουσείο το οποίο θα περιλαμβάνει τις δυο πτέρυγες και θα είναι ένα μουσείο βασικά και Ιστορίας αλλά και ένα μουσείο το οποίο θα έχει μουσειακά εκθέματα μέσα, ένα για το Δημοκρατικό στρατό και ένα για τον Εθνικό στρατό και εν πάση περιπτώσει να μπορεί να πληροφορείται ο επισκέπτης τι συνέβη και ιδίοις όμμασι να βλέπει εκείνη την εποχή. Άρα, ένα πάρκο Εθνικής συμφιλίωσης όπου θα μπορούν να γίνονται και διάφορες εκδηλώσεις πλαισιωμένο από ένα μνημείο και από ένα μουσείο, και το οποίο κατά την άποψή μου πρέπει να χρηματοδοτήσει η Βουλή, γιατί αφορά όλους τους Έλληνες και νομίζω ότι οι επετειακές εκδηλώσεις σε Εθνικό επίπεδο θα πρέπει να γίνονται στην Φλώρινα. Αυτό θα κατατεθεί από εμένα όταν θα είμαι κυβερνητικός βουλευτής και θα ζητήσω η χρηματοδότηση να γίνει από τη Βουλή. Βεβαίως έχει γίνει κάτι ανάλογο σε μικρότερη κλίμακα, πρόλαβε ο τότε πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος. Αυτό δε σημαίνει βέβαια τίποτα. Σ εμάς θα έχει και συμβολικό και ουσιαστικό χαρακτήρα και σας είπα τους λόγους. Εδώ θα ήθελα να κάνω και ένα πολιτικό σχόλιο, σαφέστατα και την Ιστορία δεν την λησμονούμε και γεγονότα όπως αυτά κατέχουν μια υψηλή θέση στην ιστορική συνείδηση μας και από εθνικής και από ουσιαστικής πλευράς. Από εκεί και πέρα όμως η σημερινή Ελλάδα δεν μπορεί να πορεύεται με μνήμες, τραγούδια και αναμόχλευση διχόνοιας και διχασμού με αφορμή τέτοια γεγονότα. Κάποιοι εντέχνως προσπαθούν να ανασύρουν στην μνήμη των Ελλήνων σε καθημερινή βάση, γιατί δεν μιλάω τώρα την ημέρα ή την ημερομηνία που έχουμε τις επετείους αυτές, σαφέστατα και αποτίουμε τον φόρο τιμής. Οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία μας, λαός χωρίς την ιστορία του, έθνος χωρίς ταυτότητα αλλά όχι να χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση γεγονότα που έχουν σχέση με τον Εμφύλιο, με τις δικτατορίες, με κάποια άλλα γεγονότα τα οποία μας χώρισαν στο παρελθόν και μας εμποδίζουν να προοδεύσουμε στο μέλλον. Το κλείνω λοιπόν λέγοντας ότι ο ελάχιστος φόρος τιμής για όλους αυτούς οι οποίοι χάθηκαν στον Εμφύλιο, για όλους αυτούς οι οποίοι χάθηκαν ενάντια στη χούντα, για όλους αυτούς οι οποίοι αγωνίστηκαν στο Αλβανικό μέτωπο, στο δεύτερο παγκόσμιο. στο πρώτο παγκόσμιο, στο πρώτο και δεύτερο Βαλκανικό, είναι ποιός; Μας παρέδωσαν με τη ζωή τους και το θάνατο τους μια πατρίδα ελεύθερη και δημοκρατική και σ εμάς μένει να δώσουμε προοπτική στους νέους. Εάν θα μπορούσαν σήμερα λοιπόν να βγούνε τραγούδια και να κατακρίνουν το πολιτικό σύστημα, τις πολιτικές, τις πνευματικές, τις θρησκευτικές και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, γιατί επί οχτώ χρόνια δεν μπορούμε να δώσουμε αυτήν την προοπτική και να ακολουθήσουμε την εξέλιξη και τον πολιτισμό που έχουν τα ανάλογα εξελιγμένα προοδευμένα κράτη της Ευρώπης, γι αυτό φταίμε εμείς αλλά είναι αυτό το οποίο πρέπει να μας απασχολεί. Άρα κλείνω λοιπόν αυτό το θέμα και λέω ότι ένας ελάχιστος φόρος τιμής λοιπόν προς τα θύματα του Εμφυλίου, της χούντας, των εθνικών αγώνων, Αλβανικό, Βαλκανικά και τα λοιπά είναι εμείς την ελεύθερη πατρίδα που μας παρέδωσαν να φροντίσουμε να εξασφαλίσουμε αξιοπρεπή εργασία και απασχόληση για τους νέους μας και να εξασφαλίσουμε προσδοκίες και προοπτικές για τις επόμενες γενιές και όχι να αντιμετωπίζουμε αυτόν τον καρκίνο της σύγχρονης μετανάστευσης των νέων ο οποίος δεν τιμά κανέναν. Εάν μετά από διακόσια χρόνια δημοκρατίας δεν μπορούμε σήμερα να ακολουθήσουμε τα πολιτισμένα κράτη τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και όσοι λοιπόν γίνονται κήρυκες του διχασμού και της διχόνοιας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν και δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε .
Πάω στην δεύτερη πρόταση και αισθάνομαι την ανάγκη να την πω γιατί βρισκόμαστε σε ένα τέλμα ως πόλη και ως Νομός . Εδώ και τρεισήμισι χρόνια δεν γίνεται κανένα έργο, νομίζω ότι θα βοηθήσω κι εγώ και οποιοσδήποτε άλλος και με αυτές τις προτάσεις και με άλλες πολύ περισσότερες. Κατ αρχάς, θέλω να αναφερθώ στην Φλώρινα. Η Φλώρινα πορεύεται εδώ και τόσες δεκαετίες χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα. Η Φλώρινα πρέπει να αποκτήσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα και αυτή δεν είναι άλλη από το η πόλη των Καλλιτεχνών. Η Φλώρινα οφείλει να αξιοποιήσει αυτό το μέγιστο καλλιτεχνικό πλούτο τον οποίο έχει και μένει αναξιοποίητος, να τον αναδείξει και να τον εκμεταλλευτεί με την καλή έννοια. Άρα λοιπόν, η πρόταση είναι, καταρχάς πρέπει να γίνει ένα μεγάλο μνημείο στην είσοδο της πόλης το οποίο θα λέει είτε άμεσα είτε έμμεσα ” Επισκέπτη καλώς ήρθες στην πόλη των καλλιτεχνών”. Οφείλει να γεμίσει τις πλατείες της και το ποτάμι με έργα, με γλυπτά των τοπικών καλλιτεχνών αλλά και του τμήματος εφαρμοσμένων και Καλών Τεχνών, να τα αξιοποιήσει. Αυτό θα το κάνει βασικά ο Δήμος και έπρεπε να έχει γίνει εδώ και δεκαετίες με τη βοήθεια και της περιφέρειας. Κάθε χρόνο βάζοντας στον προϋπολογισμό ένα ποσό της τάξεως των εκατόν πενήντα, διακοσίων χιλιάδων για να αγοράζει εκατό πίνακες ζωγραφικής και να κατασκευάζει και πενήντα γλυπτά. Θα γίνουν θεματικές στις πλατείες, άλλη θεματική θα έχει η πλατεία στην είσοδο της πόλης, άλλη θεματική θα έχει η κεντρική πλατεία, άλλη θεματική θα έχει το ποτάμι, π.χ. το ένα θα είναι σε σχέση με τα οικοσυστήματα, με τη φύση, η πλατεία Ηρώων με τους ήρωες, η πλατεία του Μητροπολίτη απέναντι από τα λύκεια με τις γενοκτονίες. Σκεφτείτε τώρα π.χ. να έρθουν τουρίστες Εβραίοι και να πάνε να δουν το μνημείο για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, για το ολοκαύτωμα των Αρμενίων, την γενοκτονία των Αρμενίων, τη γενοκτονία του μικρασιατικού Ελληνισμού των Θρακών , του ποντιακού Ελληνισμού και γενικά αυτός θα είναι ένας πλούτος ο οποίος θα έλκει τους πάντες, θα μπει σε μια πόλη πανέμορφη γεμάτη με γλυπτά και βεβαίως με δημόσιες υπηρεσίες που θα γεμίσουν με πίνακες ζωγραφικής. Θα πας στην περιφέρεια, θα πας στο Δήμο, θα πας στη ΔΕΗ, θα πας στα εκκλησιαστικά ιδρύματα, παντού και θα είναι γεμάτες με αυθεντικούς πίνακες ζωγραφικής. Κάθε πλατεία θα έχει και ένα ζωντανό εργαστήρι με τρία, τέσσερα εργαστήρια εάν χωράνε, με ζωγράφους, οι οποίοι θα βγαίνουν προγράμματα, θα ζωγραφίζουν εκείνη την ώρα ή γλύπτες οι οποίοι εκείνη την ώρα θα μορφώνουν την άμορφη μάζα, θα βλέπουν και θα μπορούν και να αγοράζουν πίνακες από δω. Θα υπάρχουν δυο, τρεις μεγάλες πινακοθήκες, χώρους εκθέσεων όπου όχι ένας καλλιτέχνης αλλά ταυτοχρόνως πέντε καλλιτέχνες, ο καθένας θα εκθέτει από δέκα έργα του και θα είναι ένας πώλος έλξης τουριστών. Φανταστείτε λοιπόν να γίνει, που δεν υπάρχει κάτι σε όλη την Ελλάδα, γιατί εμείς έχουμε το έμψυχο υλικό για να πλαισιώσουμε αυτό. Φανταστείτε τι δυναμική αναπτύσσετε και τι προοπτικές ανοίγονται από αυτό. Θα μπορεί κάλλιστα να γίνεται μια ετήσια έκθεση καλλιτεχνών, μια βδομάδα για ζωγράφους και μια για γλύπτες και κάποια στιγμή να πάρει αυτή διεθνή μορφή. Αυτές οι πλατείες, κάποια στιγμή να φιλοξενήσουν και κάποια έργα ευρωπαϊκού ή παγκοσμίου κύρους και προσωπικότητας καλλιτεχνών ή έστω μόνο έκθεση ή να αγοράσει ο Δήμος κάποια τέτοια έργα.
Αυτή ήταν η δεύτερη και βέβαια μέσα σε αυτήν εντάσσω και το ότι η πόλη ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάει τα παιδιά της και όταν λέω η πόλη της Φλώρινας εννοώ πάντα όλο το Δήμο γιατί αυτός ο πλούτος είναι ένας πλούτος ο οποίος διαχέεται σε όλα τα χωριά, γιατί και εγώ είμαι από χωριό από τον Πολυπλάτανο. Το εβδομήντα τοις εκατό της πόλης είναι άτομα τα οποία είτε έχουν συναλλαγές με την πόλη είτε μένουν εδώ. Λέω λοιπόν ότι η πόλη δεν πρέπει όμως να ξεχνάει τα παιδιά της και αναφέρομαι σε δύο προσωπικότητες που έχουν σχέση με την τέχνη και πρόσφατα τους χάσαμε, τους αείμνηστους Μπέσα και Χατζηλάμπρο και θα πρέπει σιγά σιγά να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πως θα τιμήσουμε την προσφορά αλλά και τη μνήμη τους, ενδεχομένως με κάποιες εκθέσεις, κάποιες πινακοθήκες οι οποίες θα πάρουν το όνομα τους ή αυτό θα πρέπει να το σκεφτούν οι τοπικοί άρχοντες, Δήμος, περιφέρεια κλπ και σύλλογοι οι οποίοι ασχολούνται με τα συγκεκριμένα θέματα για να μπορέσουμε να τιμήσουμε όντως τη μνήμη των συγκεκριμένων παιδιών της πόλης της Φλώρινας, οι οποίοι πρόσφεραν τα πάντα και στο θέμα του Πανεπιστημίου και στο θέμα της τέχνης και στο θέμα της αυτοδιοίκησης, γιατί και οι δυο ασχολήθηκαν με αυτά τα οποία ανέφερα.
Αυτές ήταν οι δυο προτάσεις. Να κάνω και ένα σχόλιο για το θέμα, επειδή είχαμε ένα κρούσμα στο Αμμοχώρι από τον ιό του Δυτικού Νείλου, έχει γίνει μια σχετική ερώτηση. Βεβαίως υπάρχει διάχυτη ανησυχία γιατί τα κρούσματα έχουν ξεπεράσει νομίζω τα εκατόν τριάντα, εκατόν τριάντα τρία για την ακρίβεια και περιμένουμε να δούμε ποια μέτρα έχουν παρθεί ώστε να μην κινδυνεύουν ούτε τα ζώα, ούτε οι άνθρωποι.
Και ένα τελευταίο σχόλιο για το θέμα της Βεγορίτιδας, αυτό που έδειξαν οι μελέτες είναι θετικό το ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, οπότε μπορούμε και να ψαρεύουμε και να κολυμπάμε στη συγκεκριμένη λίμνη.
Να κλείσω με την επίσκεψη της κα Μπακογιάννη, η οποία θα έρθει την Δευτέρα στις 3 Σεπτεμβρίου, θα επισκεφθεί και το Πανεπιστήμιο, τον Μητροπολίτη, τον Δήμαρχο, όλο το κλιμάκιο θα δούμε τους φορείς. Στο τέλος θα υπάρχει και ομιλία με θέμα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στο Βέλτση στις 21.00 και είναι όλοι καλεσμένοι να την ακούσουν.
Κλείνοντας να πω, ότι εδώ και τρεισήμισι χρόνια το έχω πει πολλές φορές δεν γίνεται κανένα έργο στη Φλώρινα και γενικότερα και σε όλη τη δυτική Μακεδονία. Αυτή η κατάσταση δεν τιμά κανέναν . Η μεγάλη ανεργία και η έλλειψη οποιοδήποτε έργου επιβάλλει να αφυπνιστούμε οι πάντες και ο καθένας από το δικό του μετερίζι να βοηθήσει και εσείς από το δικό σας μετερίζι με την καλοπροαίρετη κριτική, την πιο έντονη κριτική προς όλους μας και τώρα που είμαστε στην Αντιπολίτευση και αύριο ως Κυβέρνηση να μας βοηθήσετε γιατί όπως είπα δεν τιμά κανέναν και πρωτίστως εμάς που έχουμε θέσει ως στόχο να βοηθήσουμε τη νέα γενιά. Βεβαίως θέλουμε όλοι να βελτιώσουμε το βιοτικό επίπεδο και να φέρουμε την ευημερία στους Φλωρινιώτες και στους Έλληνες πολίτες, αλλά ο πρώτος στόχος είναι οι νεολαίοι οι οποίοι πρέπει να μείνουν στον τόπο. Αυτός ο καρκίνος και αυτή η αιμορραγία της σύγχρονης μετανάστευσης των εξακοσίων χιλιάδων περίπου Ελλήνων, αποδυναμώνει έτη περαιτέρω και τη Φλώρινα και την Ελλάδα και πρέπει να βοηθήσουμε να ανοίξουν δουλειές και είναι πρώτος στόχος της ΝΔ να μπορέσουν να μείνουν οι νέοι και μετά όλοι να αγωνιστούμε για μια βελτίωση και του μεροκάματου και του επιπέδου ζωής και επιτέλους να ακολουθήσουμε και να ξανά ενταχθούμε στο κλαμπ των προοδευμένων και πολιτισμένων κρατών του κόσμου.
κ. Βούζας : κ. Αντωνιάδη σχετικά με το πάρκο εθνικής συμφιλίωσης, αυτό που προτείνεται να γίνει; Να γίνει στην Πρέσπα ,να γίνει εδώ στη Φλώρινα;
κ.Αντωνιάδης : Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να γίνει στην πόλη, στην Φλώρινα για πολλούς λόγους γιατί καταρχάς, εδώ είναι και το σύνολο του πληθυσμού και θα βοηθήσει την Φλώρινα η οποία έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η Πρέσπα ήδη από μόνη της και με τα Πρέσπεια και με το οικοσύστημα το οποίο έχει, έχει τον τουρισμό της και από αυτό θα κερδίσει και η Πρέσπα γιατί όταν λέω ότι θα γίνει αυτό το πάρκο εθνικής συμφιλίωσης, θα γίνουν και στην Πρέσπα αντίστοιχα στο σπήλαιο του Ζαχαριάδη και κάποια άλλα θα κάνουμε και θα έχουμε και εκείνες τις αναφορές και θα δούμε και πως θα συνδέσουμε και την δεύτερη την πρόταση στο θέμα των μνημείων και των έργων τέχνης και με το Αμύνταιο, γιατί και η πόλη του Αμυνταίου θέλει και αυτή τη στήριξη. Θα μπορέσει να γίνει και εκεί κάτι παράλληλο γιατί αυτό που έχει η πόλη της Φλώρινας πρέπει να το πάρουν τουλάχιστον τα δυο μεγάλα αστικά κέντρα Αμύνταιο και Φλώρινα. Και με τον δρόμο ο οποίος θα γίνει τώρα Φλώρινα-Αμύνταιο τετράιχνος και θα βελτιωθεί νομίζω . Θα βοηθήσει πάρα πολύ και μία πινακοθήκη σε μόνιμη βάση η οποία θα εκθέτει έργα και στο Αμύνταιο και κάποια γλυπτά τα οποία θα γίνουν και στην πόλη του Αμυνταίου, νομίζω θα βοηθήσει και τις δυο πόλεις. Νυμφαίο – Αμύνταιο -Φλώρινα- σύνορα Νίκης -Πρέσπες, νομίζω ότι όλα μαζί θα συνδεθούν μέσα από ένα πρόγραμμα τουριστικό, πολιτισμικό, πολιτιστικό, καλλιτεχνικό κλπ για να μπορέσει να βοηθηθεί. Καταλαβαίνετε πόσο θα αναπτυχθεί ο τουρισμός γιατί πλέον θα είναι συγκεκριμένος τουρισμός, θεματικός. Στο συγκεκριμένο θέμα ο τουρισμός της πόλης της Φλώρινας και του Αμυνταίου και των Πρεσπών όλα αυτά είναι αλληλένδετα και το θέμα των ξενοδοχείων και το θέμα των χώρων εστίασης, καφετέριες, εστιατόρια, ταβέρνες, τα πάντα. Εγώ νομίζω ότι, σκεφτείτε αυτό να γινόταν επί πέντε χρόνια, σκεφτείτε τώρα το ποτάμι όλο έτσι όπως είναι, από εκεί που ξεκινάει οφείλει να φτάσει μέχρι τον Άγιο Νικόλαο και τις εργατικές του Σίμου Ιωαννίδη και από εκεί να γίνει ένας άλλος δρόμος, τώρα φεύγουμε βέβαια από εκεί προς το ξενοδοχείο Βέλτση στο 6ο χιλιόμετρο και να κατεβαίνει προς τα εδώ και να είναι μέχρι εκεί με τα μνημεία του, με την αναβάθμιση του όπως είναι με τους αναβαθμούς, να είναι ένας χώρος τουριστικός και καλλιτεχνικός και ο Φλωρινιώτης να κάνει τον περίπατό του και ο ξένος να τον επισκεφθεί και να επισκέπτεται και τις πλατείες. Στα πέντε χρόνια θα έχει γεμίσει και το ποτάμι και οι βασικές πλατείες της πόλης με τις θεματικές και αυτό θα ήταν πολύ καλό και για τους τοπικούς καλλιτέχνες. Σκεφτείτε το κάθε γλυπτό να έχει και το όνομα του κάθε καλλιτέχνη, το τι συμβολίζει. Να έρθει ο επισκέπτης να το δει, να πηγαίνουμε κι εμείς στις δημόσιες υπηρεσίες στην περιφέρεια και στον Δήμο και να είναι όλος ο χώρος και τα γραφεία γεμάτο με πίνακες του τετάρτου έτους του τμήματος εφαρμοσμένων τεχνών, των τοπικών καλλιτεχνών, οι οποίοι και θα ενισχυθούν οικονομικά, εννοείτε όχι στην κανονική εμπορική αξία πεντακοσίων ευρώ ο πίνακας, στα διακόσια πενήντα λέω εγώ, ανάλογα πόσο κοστολογούνται. Καταλαβαίνετε ότι στο τέλος της πενταετίας θα είχαμε μια πόλη τελείως διαφορετική. Είμαι πεπεισμένος ότι οι προοπτικές οι οποίες θα ανοιχθούν μόνο από το συγκεκριμένο, αφήνω τώρα το θέμα της ΔΕΗ και των καρβούνων και του πλούτου των εικοσιπέντε – τριάντα δις που υπάρχει, μόνον από αυτό θα είχε αλλάξει η πόλη όλου του Δήμου. Δηλαδή, σε μια πόλη όπου βεβαίως και όλες οι οικοδομές θα ήταν υποχρεωμένες να ήταν καλλωπισμένες, δηλαδή να ήταν βαμμένες και σε όσες πλευρές των πολυκατοικιών υπάρχει κενό, εκεί να ζωγραφιστούν από τους φοιτητές Καλών Τεχνών, να πληρώσει ο Δήμος τα χρώματα. Ποιος φοιτητής δε θα ήθελε να βάλει την υπογραφή του ; Θα το έκανε και δωρεάν, και εντάξει εν πάση περιπτώσει θα του δώσει ένα συμβολικό τίμημα. Σκεφτείτε λοιπόν όλοι, μπορεί να γίνει ένα κόσμημα και άλλα πολλά δε θέλω τώρα να τα πω π.χ θα μπορούσαν να συνδεθούν με μια οδό τα δυο εκπαιδευτικά ιδρύματα, δηλαδή η λεωφόρος Καραμανλή να διαπλατυνθεί μέχρι το ΤΕΙ και να συνδεθεί μέχρι το Πανεπιστήμιο με πεζοδρόμια και να μπορεί να κατεβαίνει ο φοιτητής και να ενωθούν και συμβολικά και ουσιαστικά τα δυο ιδρύματα και επιτέλους, έχω ενημερώσει εδώ και καιρό τον Πρύτανη, πρέπει να έρθουν τα εκατόν ενενήντα στρέμματα στην κατοχή του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας, να διαμορφωθούν ανάλογα και πέρα από τα κτήρια τα οποία, όχι κτήρια περιστερώνες, κτήρια τα οποία θα έχουν μια αρχιτεκτονική όψη συγκεκριμένη. Δηλαδή να βλέπεις ένα κτήριο έξω από το δρόμο και ξαφνικά να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και να σταματάς και να μπαίνεις μέσα και να γίνει κι εκεί ένα ανάλογο πάρκο που θα γίνονται και εκδηλώσεις, πνευματικές και θερινές και να μπορείς να πας και να πίνεις και τον καφέ σου, να κάνεις και τον περίπατο, γιατί πλέον όλη η πόλη μας ασχολείται με τους περιπάτους και να πάει να πίνει το καφέ είτε εκεί, είτε πάνω στο 6ο χιλιόμετρο στο ξενοδοχείο Βέλτση ή οπουδήποτε αλλού. Χωρίς πολλά χρήματα και κονδύλια, αυτά μπορούν να γίνουν και ένα μεγάλο μέρος αυτών να μπουν και μέσα σε προγράμματα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ”.
