Στις πόλεις μας δεν πλήττεις ποτέ! – Από τη στήλη ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (6/12)

Αυτόπτες μάρτυρες αφηγούνται: Κέντρο της πόλης (σ. σ. μιας κάποιας πόλης), ώρα μεγάλης κυκλοφορίας πεζών και οχημάτων, δρόμοι και πεζοδρόμια σχεδόν γεμάτα. Εμφανίζεται μια παρέα μικρών μαθητών (σ. σ. Δημοτικού, μάλλον) που φωνάζει, γελά και πειράζει ο ένας τον άλλο. Ώσπου…
***
Ώσπου απ’ το βάθος του δρόμου, ανάμεσα και από το πλάι των διερχόμενων αυτοκινήτων, σκάει μύτη μια αγέλη δέκα, περίπου, αδέσποτων και εύσωμων σκύλων. Με το που τους βλέπουν τα πιτσιρίκια φωνάζουν όλα μαζί και χειρονομώντας προσπαθούν να παίξουν (;), να τα εκτρέψουν από την πορεία τους (;). Τα έρμα τετράποδα τρομοκρατούνται, σαστίζουν προς στιγμή και αφού ξεπεράσουν το αρχικό σοκ γαυγίζουν και διασκορπίζονται.
***
Άλλα ανεβαίνουν στα γεμάτα κόσμο πεζοδρόμια και άλλα μπαίνουν μέχρι και σε μαγαζιά που είχαν κάνει το λάθος να έχουν την πόρτα τους ανοιχτή.
***
Στα πεζοδρόμια, γυναίκες, κυρίως, με μικρά παιδιά στην αγκαλιά ή σε καρότσι, αν δεν έχουν προλάβει να τραπούν σε φυγή, κοκαλώνουν και καρφώνονται στους τοίχους των κτιρίων ελπίζοντας τα σκυλιά να τους αγνοήσουν, άλλες που κρατάνε σακούλες με ψώνια στα χέρια τις σηκώνουν μπροστά τους σαν ασπίδες και κάποιες, λίγες, δείχνουν πιο ψύχραιμες παραμένοντας απλώς ακίνητες.
***
Όσα αδέσποτα μπήκαν σε μαγαζιά, απ’ τις ανοιχτές πόρτες, απλώς γαύγισαν μια δύο φορές και απομακρύνθηκαν. Μόνο ένα από αυτά, εκτιμώντας, προφανώς, τα εμπορεύματα του καταστήματος στο οποίο μπήκε, αποφασίζει να περιηγηθεί μέσα σ’ αυτό για να ρίξει μια ματιά σε είδη αλλά και τιμές. Έτσι, περνάει απ’ όλους τους διαδρόμους του καταστήματος, σχολιάζοντας όσα βλέπει με το να γαυγίζει και τελικά στέκεται, κουνώντας τη μεγάλη ουρά του, μπροστά στην πωλήτρια που από μεσογειακής προέλευσης μελαχρινή και με επιδερμίδα στο χρώμα του σταριού θυμίζει πλέον γκέισα της Άπω Ανατολής με το πρόσωπο βαμμένο κάτασπρο.
***
Ο σκύλος, κάτι μεταξύ ποιμενικού και λυκόσκυλου, για ένα έχετε και μια εικόνα για τι ακριβώς μιλάμε, την κοιτάει για λίγο, της ξαναγαυγίζει, χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν θέλει μ’ αυτό τον τρόπο να επαινέσει τα εμπορεύματα που μόλις επισκόπησε ή αν ρωτάει για τις τιμές, και καταλαβαίνοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει οποιαδήποτε απάντηση από την ανήμπορη να αρθρώσει λέξη πωλήτρια, αποχωρεί.
***
Έξω, τα πιτσιρίκια που ξεκίνησαν το συμβάν, διασκεδάζουν με τις αντιδράσεις σκύλων, περαστικών και καταστηματαρχών και αποφασίζουν να συνεχίσουν και να επεκτείνουν αυτό που για τα ίδια φαντάζει πλέον ως παιχνίδι. Άποψη με την οποία τα ζωντανά δεν φαίνεται να συμφωνούν και γι’ αυτό τρέπονται σε φυγή, γαυγίζοντας και τρομάζοντας τους περαστικούς που συναντούν στο διάβα τους.
***
Το επεισόδιο λήγει χωρίς ευτυχώς συνέπειες για κανένα, ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τους σκύλους, και όλοι πια συμφωνούν, αφού έχουν αρχίσει σιγά σιγά να ηρεμούν και να ησυχάζουν πως σε μια ελληνική πόλη του 2022 δεν πλήττεις ποτέ, αλλά πάντοτε θα υπάρχουν ευκαιρίες για να ανέβει η αδρεναλίνη σου, ακόμα και όταν κάνεις μια απλή βόλτα στο κέντρο της για να χαζέψεις τις βιτρίνες.
***
Πού συνέβη αυτό το αληθινό, όντως, περιστατικό; Δεν έχει σημασία πού συνέβη, καθώς μπορεί να συμβεί παντού. Κάθε πόλη μας έχει μια τέτοια ιστορία να διηγηθεί…