“Σταθερά, τολμηρά, μόνο μπροστά”, γράφει σε ανακοίνωση του ο Κωστής Μουσουρούλης αναφέροντας τα εξής:
Μετά τη Μεγάλη Εβδομάδα της κατάνυξης και της αναζήτησης, θα ξεκινήσει και επίσημα ο προεκλογικός αγώνας, με την πολιτική αντιπαράθεση να βρίσκεται στα ύψη, έπειτα από το μοιραίο εκείνο βράδυ του «μαύρου κύκνου» στα Τέμπη.
Μια τέτοια τραγωδία που πλήγωσε πολύ, θα έπληττε οιαδήποτε κυβέρνηση. Ειδικά αυτή την κυβέρνηση που ενέπνευσε μεγάλες προσδοκίες, καθώς αντιμετώπισε επιτυχώς απανωτές διεθνείς και εγχώριες κρίσεις και προκλήσεις. Όταν είσαι καλύτερος, ο πήχης είναι ψηλότερος.
Η κρίση αυστηρότερη, το ίδιο και η κριτική. Και τη χρειάζεσαι για να βελτιώνεσαι. Ακόμα και αν έχεις καθηλώσει την αντιπολίτευση κάτω από χαμηλό πήχη, στάσιμη επί 4 χρόνια. Ειδικά αυτήν την αντιπολίτευση, που δεν διαθέτει σοβαρή αντιπρόταση, αλλά μακρά παράδοση στην πολιτική καπηλεία του θυμικού και κάθε δυσαρέσκειας, δικαιολογημένης και μη, κάθε ανάμνησης που λοξοκοιτά πίσω από τον ώμο σε ένα παρελθόν υποτιθέμενα καλύτερο από το μέλλον. Που θολώνει την κρίση, εμποδίζει τη σύγκριση και εκτρέπει στο έσχατο «δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον».
Προσωπικά πιστεύω στη θετική ψήφο. Κρίνω λοιπόν ότι η Νέα Δημοκρατία, προετοιμάστηκε άρτια ως αντιπολίτευση, ενώ ως Κυβέρνηση, υπό αντικειμενικά αντίξοες συνθήκες, οδήγησε σωστά τη χώρα, οργάνωσε μεταρρυθμίσεις, δε φοβήθηκε το πολιτικό κόστος, έδρασε αποφασιστικά και με αντανακλαστικά, επέδειξε ισχυρή βούληση να παρέμβει, να αποδώσει αλλά και να μην ενδώσει και έφερε απτά αποτελέσματα σε κρίσιμους τομείς. Όπου δεν ζύγισε σωστά και έγκαιρα απέτυχε.
Το παραδέχτηκε όμως, δεν υπερασπίστηκε τα λάθη της και σήμερα γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, τι να ξανακάνει και τι όχι, πού πρέπει να επέμβει και κυρίως με ποιον τρόπο. Το μέλλον μπορεί να είναι καλύτερο από το παρελθόν μόνο με αυτές τις εγγυήσεις. Με αυτήν τη σκέψη ανακατατάξεων και αναγέννησης συντάσσομαι.
Τα βήματα μπροστά δεν είναι όμως αυτονόητα. Η Ιστορία, από την κλασική Ελλάδα έως πρόσφατα, δε μας απαλλάσσει από το άγχος πιθανής οπισθοδρόμησης, ιδίως υπό συνθήκες πολιτικής νοσηρότητας. Και ειδικά, όταν λείπει η πολιτική ωριμότητα, αυτή η καίρια συνθήκη για την προαγωγή και την ασφάλεια της χώρας κατά τον ιδρυτή της παράταξης, Κωνσταντίνο Καραμανλή. Καθρέφτης της πολιτικής ωριμότητας, από όλες τις πλευρές, είναι η ποιότητα της πολιτικής αντιπροσώπευσης.
Στις εκλογές οι πολίτες μπορούμε να φροντίσουμε γι’ αυτό, όπως και τα κόμματα μπορούν να κάνουν το ίδιο, αφού από αυτά εξαρτάται η σύνθεση των ψηφοδελτίων τους, αν όχι και οι επιδόσεις των υποψηφίων τους -εκλογικές και μετεκλογικές.
Η επιλογή της αντιπροσώπευσης, άρα το “εκλέγειν”, είναι δείγμα πολιτικής ωριμότητας όπως και ατομικής ευθύνης, καθώς εμείς αποφασίζουμε ποιο νόμιμο πολιτικό όργανο, με ποιον αρχηγό και στελέχη, ποιο σχέδιο και εχέγγυα μπορούν να ικανοποιήσουν την ανωτέρω συνθήκη. Διότι όποιος ψηφίζει τον …κανέναν, θα υποστεί τον καθέναν! Και το αντίστροφο! Γι’ αυτό και για όσα προανέφερα, θα ασκήσω το δικαίωμα του εκλέγειν και πολιτικό μου καθήκον στο νησί μου τη Χίο, στηρίζοντας πλήρης συνειδήσεως την παράταξή μου, τη Νέα Δημοκρατία.
Πολιτική ωριμότητα είναι επίσης η βούληση για άσκηση του δικαιώματος του “εκλέγεσθαι”, ιδίως όταν απορρέει από εμπειρία, λαμβάνει ηθική διάσταση και γίνεται ανάγκη∙ ανάγκη υπηρεσίας όπως καταγράφει ο Πλάτων στην Πολιτεία! Τη βούλησή μου και ανάγκη αυτή να τεθώ στην κρίση των συμπολιτών μου την εξέφρασα, με τον πλέον θεσμικό τρόπο, στο κόμμα μου.
Επελέγησαν άλλα πρόσωπα, στα οποία εύχομαι κάθε επιτυχία. Οι θέσεις μου δεν αλλάζουν, είτε είμαι εντός είτε εκτός ψηφοδελτίου. Όπως γνωρίζουν καλά οι συμπατριώτες μου, ανήκω και στηρίζω τη Νέα Δημοκρατία -ανέκαθεν και τώρα- με τις πράξεις και με τον λόγο μου, όσο και ενίοτε με την επιλογή της σιωπής απέναντι σε παραφιλολογίες και “σου’ πα, μου’πες” που κατεβάζουν το πολιτικό επίπεδο.
Επιβάλλεται αυτοέλεγχος και ψυχραιμία. Επιβάλλεται να αναγνωρίζουμε τα φαιδρά, αλλά να μην ασχολούμαστε μαζί τους. Να αναδεικνύουμε την ουσία και τη σοβαρότητά μας ως παράταξη απέναντι στις άλλες. Γιατί η απόσταση από το σοβαρό στο γελοίο είναι μικρή, αλλά από το γελοίο στο σοβαρό είναι τεράστια. Και εδώ το διακύβευμα είναι για τη χώρα μας πολύ σοβαρό. Δεν επιτρέπεται οπισθοδρόμηση, μόνο σταθερά και ακόμα πιο τολμηρά βήματα μπροστά στην αναμέτρηση της 21ης Μαΐου.
Με ενωτικό πνεύμα, παραμένω πολιτικά ενεργός και παρών στον δημόσιο λόγο για όλα όσα αφορούν τον τόπο μου, την πατρίδα μας, την Ευρώπη, τον κόσμο… Και στην ερώτηση αν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για την επερχόμενη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, θα απαντήσω όπως ο Jean Monnet, όταν ρωτήθηκε για την τύχη του ευρωπαϊκού εγχειρήματος: «Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Είμαι αποφασισμένος!»
* Το σκίτσο είναι του υπέροχου Αρκά και το βρήκα στην iefimerida
