Από τον Αύγουστο του 1950 που ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (για να λειτουργήσει “χάριν του δημοσίου συμφέροντος”) η ΔΕΗ στράφηκε στην αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας και τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του ελληνικού υπεδάφους άρχισαν να εξορύσσονται και να χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που δημιουργούσε.
Έκτοτε, αυτή ήταν και η βασική πορεία στην οποία κινήθηκε η επιχείρηση (με παράλληλη, φυσικά, ανάπτυξη άλλων δομών όπως υδροηλεκτρικά, ΑΠΕ κοκ) και με τα δεδομένα αυτά κατάφερε να αναπτυχθεί και να καταστεί η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας.
Με βάση και οδηγό εξέλιξης τον λιγνίτη, η ΔΕΗ έφερε σε πέρας το σπουδαίο έργο του εξηλεκτρισμού της χώρας δημιουργώντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς Ελληνικής βιομηχανίας.
Σήμερα 68 ολόκληρα χρόνια μετά, αποφάσισαν ότι ο λιγνίτης δεν είναι καλός και ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν!!!
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό ο Πρόεδρος της επιχείρησης κ. Παναγιωτάκης –με ένα πιστόλι στον κρόταφο το οποίο πιστόλι μόνον αυτός βλέπει- και με πολύ «βαριά καρδιά», προσπαθεί να πείσει ότι η πώληση του 40% του λιγνιτικού χαρτοφυλακίου της ΔΕΗ, επιβάλλεται από τους θεσμούς και είναι αναπόφευκτη.
Χθες, (από το βήμα του 10ου Περιφερειακού Συνεδρίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Πελοποννήσου), εγκαταλείποντας το ύφος «με βαριά καρδιά» και «φορώντας» το ύφος «με ελαφρά τη καρδία», χωρίς καμία προσπάθεια και θέληση (προφανώς) να κρατήσει κανένα πρόσχημα, δήλωσε πως «Ο λιγνίτης, με επιχειρηματικά κριτήρια, είναι δυσβάσταχτος για τη ΔΕΗ»,
πως «τα κεφάλαια από την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ θα διατεθούν για επενδύσεις στις ΑΠΕ» και πως «η πώληση των λιγνιτικών μονάδων και των ορυχείων που τις τροφοδοτούν, αποτελεί θετική εξέλιξη για τη ΔΕΗ που απαλλαγμένη πλέον από το βάρος του λιγνίτη, θα μπορεί να στραφεί σε επενδύσεις στο εξωτερικό ώστε να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη, αλλά και στις ΑΠΕ».
Ούτε την πρώτη του Απρίλη θα περίμενε κανείς να ακούσει τέτοιου είδους δηλώσεις οι οποίες αποκτούν πλέον μορφή «ντελίριο».
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Παναγιωτάκης θέλει να απαλλαγεί από τον λιγνίτη επειδή είναι ασύμφορος και να τον φορτώσει στις πλάτες των ιδιωτών για τους οποίους ο λιγνίτης θα γίνει «Transformers» και ξαφνικά δεν θα είναι ασύμφορος αλλά … κερδοφόρος !!!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Παναγιωτάκης υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών τούτης της χώρας και μετά από σχεδόν έναν αιώνα «άριστης συνεργασίας, σύμπλευσης και συμπόρευσης» ΔΕΗ-Λιγνίτη, θέλει να πείσει ότι το μοντέλο αυτό δεν είναι καλό και ότι ένα μοντέλο βασισμένο στις ΑΠΕ θα είναι καλύτερο !!!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Παναγιωτάκης πιστεύει (αίφνης) ότι ο λιγνίτης (το ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΥΣΙΜΟ, ο μαύρος χρυσός της Ελληνικής γης που έδωσε στην ηλεκτρική ενέργεια τον χαρακτήρα του «κοινωνικού αγαθού», που δίνει φθηνό ρεύμα στον καταναλωτή, που είναι το μοναδικό καύσιμο που μπορεί να εγγυηθεί την ευστάθεια του συστήματος), είναι σήμερα για την επιχείρηση … βαρίδιο !!!
Δυστυχώς όμως για τον κ. Παναγιωτάκη και για τους κυβερνώντες οι πολίτες ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται.
Κανένας δεν μπορεί να τους ξεγελάσει για κάτι που, τώρα πια, είναι απολύτως σαφές και εμφανές.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα (με τη Μελίτη και τη Μεγαλόπολη προς πώληση, με «Αμύνταιο» και «Καρδιά» να μην παίρνουν παράταση λειτουργίας, με την γενικότερη προσπάθεια για απαξίωση των λιγνιτών, με τη λειτουργία των μονάδων 1,2,3,4 του Αγ. Δημητρίου υπό συγκεκριμένα περιβαλλοντικά standards) η ΔΕΗ το 2020 θα μείνει ΜΟΝΟ με δύο μονάδες (την Άγιος Δημήτριος V και την Πτολεμαΐδα V).
Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος τους;
Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα του φιλόδοξου ενεργειακού σχεδιασμού;
Να συρρικνώσουμε την λιγνιτική δύναμη της ΔΕΗ και να αναπτύξουμε τις ΑΠΕ τις οποίες βλέπουν σαν τον «άσσο» που θα φέρουν την ανάπτυξη και θα «βγάλει» τη ΔΕΗ στις αγορές του εξωτερικού;
Η ΔΕΗ ανάπτυξε δραστηριότητα στις ΑΠΕ παράλληλα με την εκμετάλλευση των λιγνιτών και η προσπάθειά που γίνεται σήμερα να εμφανιστεί ο λιγνίτης σαν εμπόδιο για την περαιτέρω ανάπτυξη των ανανεώσιμων, είναι τουλάχιστον εξωφρενική.
Σαν ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ουδέποτε ταχθήκαμε κατά των ανανεώσιμων. Άλλο όμως η παράλληλη ανάπτυξη και άλλο αυτό που επιδιώκουν.
Σαν ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ υπερασπιστήκαμε τον λιγνίτη και τον κρατήσαμε στην πρώτη θέση για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και η στάση μας αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Σαν ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ θυμίζουμε στον κ. Παναγιωτάκη ότι το 2015, ως νέα Διοίκηση, ασπαζόταν μετά παρρησίας το ενεργειακό δόγμα «περισσότερος λιγνίτης για φθηνότερη ενέργεια» και μιλούσε για ενίσχυση της παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη κάνοντας λόγο για «εθνικό καύσιμο με το οποίο μας προίκισε η φύση», συνδέοντας την αύξηση της συμμετοχής του λιγνίτη με τη μείωση του κόστους ηλεκτρικού ρεύματος για τους πολίτες.
Αρκετά «θύματα» δημιούργησαν οι δήθεν μνημονιακές υποχρεώσεις.
Αρκετή ανοχή επιδείξαμε στα «τερατουργήματα» που ξεστομίζονται.
Εφεξής, ο καθένας θα αναλαμβάνει την ευθύνη του και θα πληρώνει το αντίτιμο των όσων λέει και πράττει.
Υ.Γ Αρκετά διαπιστευτήρια δόθηκαν σε τρίτους από τον Πρόεδρο της επιχείρησης. Καλό θα ήταν να αρχίσει να δίδει και μερικά σε εργαζόμενους και καταναλωτές γιατί μία ανανεωμένη θητεία δε θα σημαίνει ΤΙΠΟΤΑ όταν η ζυγαριά θα γέρνει προς την πλευρά που είναι φορτωμένη με αγανάκτηση, απαξίωση, θυμό και αμφισβήτηση.
