Έρθαν τα καλαντόφωτα,
έρθεν το νέον έτος,
έρθανε και τα εκλογάς
νωρίς νωρίς οφέτος.
Οφέτος με τον Καλαντάρ’
Θα σύρουμ’ τα σταυρά,
άμον μαχαίρια πίσταυρα,
μαχαίρια κοφτερά.
Τα κόμματα είναι πολλά,
οι μουστερήδες πλέοι
και ο λαόν γονυπετά,
με την ψυν ογραεύει.
Τα εκλογάς εφτάν ατά
για να γελούν τον κόσμον,
ατόναν, ντο εκόμπωσαν
οψέ και ‘’εν παρόδω. ‘’
Τα μέτρα είν’ ατέλευτα
και ‘κ’ έχ’νε τελεσίαν,
τον άνθρωπον, τον τσάτσαλον,
θα παίρ’νε τα βρακία τ’.
Αρ’ για τ’ ατό παρέδωσεν
Ν.Δ. την εξουσίαν
κι άλλο γομάρ ο Σαμαράς
‘κ’ έσκωσεν ‘ς σα ωμία τ’.
Κι ο Τσίπρας άμαν έτρεξεν
να παίρ’ τ’ απάν το χέρ’,
ερχάλ θ’ ανοίει κ’ ελέπουμε
του χρέους το τεφτέρ’.
Έϊ !Τσίπρα, ας εξέρτς ατό,
π’ εβγαίν’ πρωθυπουργός,
‘ς ση Μερκελίνας το κονάκ’
πάει, ίνεται γαμπρός.
Η Άγγελα μονάζ’ ετον
‘ς σου Ράιχ’ τα μεσαίας,
εξόν κι αν είσαι, Αλέξανδρε,
ατόσον κακκαλέας…
Λεξιλόγιο: Πίσταυρα= μαχαίρια δίκοπα. Γονυπετά= πάνω στα γόνατα. Ογραεύει= υποπίπτω σε συμφορά, Εκόμπωσαν = ξεγέλασαν. Τσάτσαλος = γυμνός. Ερχάλ= ίσως. Μεσαίας= τα κέντρα. Κακκαλέας= παλικάρι, αρσενικός.
