Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό, λέει η λαϊκή μας θυμοσοφία και αυτό το τέλος περιμένουν , το μουσικό ντουέτο και οι συγγενείς και φίλοι του γαμπρού για να ξεκινήσει η πομπή εν χορώ για την παραλαβή της νύφης από το σπίτι της με κοινή κατεύθυνση την Εκκλησία.
Όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν σκέπτεται ο γαμπρός για το εγχείρημα του, να το κάνω..ή όχι, αλλά , για τον κουρέα του που συνεχώς τον αναφέρει για τα ξυραφάκια του που κόβουν ανάλογα με τα ταξίματα του.. γαμπρού που τελεί υπό την… απειλή τους. ..
Όμως, όλα αυτά τα καλύπτει το περίφημο μουσικό ντουέτο των καλών μας συμπολιτών, Σαββουλίδη Γιάννη, μαέστρου ακορντεονίστα και του Κεβρεκίδη Παντελή, σπεσιαλίστα βιολιτζή, “της..στέγης”.
Η γλυκιά και ρομαντική μελωδία, της χορδής του βιολιού, σε συνδυασμό με, την ψυχική δύναμη της έκφρασης, του πλήκτρου του ακορντεόν, δημιουργούν μια μουσική-ψυχική ευχάριστη διάθεση και αυτή τη διάθεση απολάμβανε η ομήγυρης των προσκεκλημένων και οι νεόνυμφοι.
Να σημειώσουμε ακόμα πως, τόσο , ο Γιάννης Σαββουλίδης, όσο και ο , Παντελής Κεβρεκίδης, κατά τη στράτευση τους, συμμετείχαν στις στρατιωτικές μπάντες των μεγάλων μονάδων του Στρατού μας.
Δε θα αποτελούσε υπερβολή, αν το χαρακτηρίζαμε ως, ειδικό ντουέτο, των γάμων και βέβαια, όχι μόνο, της εποχής. τους., σε όλα τα είδη των χορών.
Ο μικρός πρόλογος μας, φίλες και φίλοι, ήταν μια υπενθύμιση για τους παλιούς και πληροφορία, του παρελθόντος, για τους νέους.