Η διορισμένη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διοίκηση της ΔΕΗ, πιεζόμενη να εφαρμόσει τους στόχους της κομισιόν για διάλυση της επιχείρησης και των εργατικών δικαιωμάτων, περιστρέφει τη συζήτηση γύρω από το μισθολογικό κόστος και το πως θα μπορέσει να το μειώσει σαν να είναι αυτό το πρόβλημα στα οικονομικά της επιχείρησης. Σε αυτό το παιχνίδι δυστυχώς μπαίνει η ΓΕΝΟΠ και άλλα σωματεία της επιχείρησης.
Η διοίκηση της ΔΕΗ, κάνοντας λόγο για απολύσεις -απομακρύνσεις εργαζομένων που έχουν συμπληρώσει τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση- προσπαθεί να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από την μια να παρουσιάσει στους πολιτικούς προϊσταμένους της την επίτευξη των στόχων για μείωση προσωπικού, και από την άλλη να προωθήσει δικούς της σε θέσεις κλειδιά στις οποίες σήμερα κάθονται τα εν λόγο υπερήλικα στελέχη.
Η ΓΕΝΟΠ και τα σωματεία στριμωγμένοι απαντούν διαστρεβλώνοντας την αλήθεια, αλλάζοντας θέση από μέρα σε μέρα και τσουβαλιάζουν μαζί με τα στελέχη της επιχείρησης, πρώην διευθυντές και τομεάρχες που αυτήν την στιγμή δεν έχουν αντικείμενο, τα λεγόμενα ψυγεία με εργαζόμενους τεχνικούς και διοικητικούς υπαλλήλους που έχουν συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια. Και άλλες φορές προσπαθεί να έρθει σε συνεννόηση με την διοίκηση της ΔΕΗ για το ποιος θα φύγει και ποιος θα μείνει.
Καταρχάς είναι ανεπίτρεπτο και εξευτελιστικό να έχει ως αίτημα το συνδικαλιστικό κίνημα να παραμένουν στην εργασία εργαζόμενοι που έχουν συμπληρώσει ακόμα και αυτά τα εξαντλητικά συντάξιμα που επέβαλαν τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις
Σε μας είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους το κάνουν, προσπαθούν να κρατήσουν τα στελέχη εκείνα που επί χρόνια αλλά και σήμερα με τα οποία συν-διοικούσαν και συνδιαλέγονταν.
Αυτά τα στελέχη της επιχείρησης που είναι προς συνταξιοδότηση, είτε είναι εν ενεργεία διευθυντικά στελέχη, είτε είναι χωρίς αντικείμενο (ψυγεία) -άλλωστε και αυτοί στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκονται στην αίθουσα αναμονής για μια διευθυντική θέση την κατάλληλη για αυτούς στιγμή.
Θα πρέπει να απομακρυνθούν όλοι.
Όχι γιατί ανεβάζουν το μισθολογικό κόστος, γιατί μετά από την επιβολή των πλαφόν δεν υπάρχει σοβαρή επιβάρυνση από το (καθαρό) μισθολογικό κόστος, αλλά από τα έξτρα εισοδήματά τα οποία παίρνουν. Για παράδειγμα πρόσφατα το Δ/Σ της ΔΕΗ αποφάσισε και η ΓΕΝΌΠ συμφώνησε την αύξηση των εκτός έδρας που την μερίδα του λέοντος παίρνουν στελέχη της επιχείρησης.
Όμως πρέπει να αντικατασταθούν από νέους επιστήμονες μηχανικούς που είναι άριστα καταρτισμένοι και έχουν σπουδάσει στις νέες τεχνολογίες της εποχής και θα είναι χωρίς δεσμεύσεις και αγκυλώσεις του κατεστημένου που επικρατεί σήμερα.
Για τους εργαζόμενους τεχνικούς και διοικητικούς όπου δεν υπάρχουν ψυγεία, απεναντίας εργάζονται σε αντίξοες συνθήκες, με ελλείψεις προσωπικού και τεχνολογικού υλικού και εντατικοποίηση στην εργασία τους. Που μετά την επιβολή του πλαφόν, την περικοπή των υπερωριών των σαββατοκύριακων και των αργιών δεν επιβαρύνουν το μισθολογικό κόστος. Η επιβολή του μνημονιακού σφαγείου τους αναγκάζουν ακόμα να εργάζονται. Θα πρέπει να υπάρξουν προσλήψεις νέων που θα τους αντικαταστήσουν και θα εκπαιδευτούν από τους έμπειρους εργαζόμενους για να υπάρξει συνέχεια της τεχνογνωσίας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να παλέψει άμεσα:
- Για κατάργηση των μνημονίων. Και των αντιασφαλιστικών νόμων.
- Για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
- Με μισθούς και συντάξεις αξιοπρεπείς που θα καλύπτουν τις ανάγκες της εποχής.
- Την πραγματική καταπολέμηση της ανεργίας.
Το πραγματικό κόστος για την κοινωνία είναι τα κέρδη του Κεφαλαίου και όχι ο ιδρώτας και το αίμα των εργαζομένων.