Ζούμε σε μια περιοχή που θεωρητικά έχουμε πράγματα, αλλά δεν έχουμε τίποτα.
Επενδύσεις χωρίς επιχειρήσεις, εγκαίνια έργων χωρίς έργα, επιχειρηματικά πάρκα σε άδεια χωράφια, θέσεις εργασίας χωρίς εργαζόμενους και φυσικά Νοσοκομεία χωρίς γιατρούς.
Και άντε όλα να τα δεχτούμε, αποδεχόμενοι πως κάτι σχεδιάζεται και θα είναι έτοιμο το επόμενο διάστημα.
Αυτή η ιστορία με το Νοσοκομείο τι ακριβώς σχεδιασμό χρειάζεται;
Εκτός αν κάποιοι δεν είδαν, δεν άκουσαν ή στη χειρότερη δεν τους ενδιαφέρει…
Το Μαμάτσειο της Κοζάνης διανύει την εποχή της πλήρους υπολειτουργίας του.
Λίγο μετά ακούγαμε πως και η παθολογική πάει για «λουκέτο» αφού οι 3 γιατροί θα γίνουν αναγκαστικά 2.
Ρε, τι κάνετε;
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει Νοσοκομείο;
Έχετε αντιληφθεί τι κίνδυνο καλείται να αντιμετωπίσει μία κοινωνία 100.000 κατοίκων;
Θέλει κανείς να ασχοληθεί με το θέμα ή δεν σας νοιάζει;
Μπορείτε να αφήσετε κάτω τις επικοινωνιακές σας μπαρούφες στα social media και να απαιτήσετε γιατρούς για τον τόπο σας;
Ξέρουμε πόσο θρήσκοι είστε, σε ποιες ανούσιες επιτροπές συμμετέχετε, ξέρουμε ότι αγαπάτε τους πολιτιστικούς συλλόγους του τόπου, πόσο φίλοι με τον πρωθυπουργό είστε, αλλά ειλικρινά δεν μας νοιάζει.
Το αν οι προηγούμενοι ήταν χειρότεροι, το αποφάσισε ο λαός.
Δεν θέλει να μετράει χειρότερους αυτός ο τόπος, δε θέλει να επιλέγει μονόφθαλμους ανάμεσα στους τυφλούς.
Και επειδή ξέρω πως η κριτική προκαλεί αλλεργία, θα σας το πάω από τον άλλο δρόμο:
Ξυπνήστε λίγο, κάλπη έρχεται…
