45 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι δυσκολίες μοιάζουν ανυπέρβλητες.
Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης και η εκμετάλλευση των εργαζομένων και της νεολαίας γίνεται ακόμα πιο βάρβαρη. O εργαζόμενος λαός στενάζει από την φτώχεια, την ανεργία, την καταλήστευση των εισοδημάτων με την υπερφορολόγηση και τα χαράτσια, την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων που επέφεραν οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που πουλάει παραμύθια για τέλος των μνημονίων και ερχομό της ανάπτυξης
Την ίδια στιγμή προσδεμένη η χώρα μας στο ευρωατλαντικό άρμα μπαίνει όλο και ποιο βαθειά στους ανταγωνισμούς των διεθνών οικονομικών και στρατιωτικών συνασπισμών βάζει σε κίνδυνο πολεμικών συγκρούσεων στην περιοχή και σε αιματοκύλισμα των λαών.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο ο νεοφασισμός βρίσκει έδαφος και ευκαιρία να ξανά βγουν από τα λαγούμια τους και να σκορπίσουν τον τρόμο και τον φόβο διεθνώς και στην χώρα μας.
Οι δυσκολίες δεν μπορούν να κάμψουν την θέληση των εργαζόμενων και της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή που τους ανήκει και θα παλέψουν για αυτό.
Το Πολυτεχνείο, 45 χρόνια μετά, κρατάει ζωντανό το μήνυμα του, είναι για να μας θυμίζει ότι οι λαοί μπορούν να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι και ελεύθεροι μόνο όταν σπάνε τα δεσμά από τους εκμεταλλευτές και τους δυνάστες.
Όλα είναι ανοικτά
Με ενωτικό, μαχητικό κίνημα νεολαίας – εργαζομένων κόντρα εκμετάλλευση, τη φτώχεια και το νεοφασισμό
Με πρόγραμμα που μπορεί να προωθηθεί μια εργατική συγκέντρωση δυνάμεων σε ένα ενωτικό και μαχητικό κίνημα και συμμαχία ανατροπής, θα πετυχαίνει κατακτήσεις, θα ανοίγει ρήγματα στην επίθεση της άρχουσας τάξης, θα κλονίζει τους συσχετισμούς υπέρ της εργατικής πολιτικής.
Για ζωή με ειρήνη, ελευθερία, αξιοπρέπεια.
Για δουλειά για όλους – δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς, για υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης.
Tο Πολυτεχνείο κρατάει ζωντανό το μήνυμα του, και θα συνεχίζει να απειλεί τους κυρίαρχους που προσπαθούν να το ενσωματώσουν ή να το εξαφανίσουν.
