Από πού ήρθε είναι άγνωστο.
-Κατέκλυσε την γη και στοίχειωσε πάνω της. Το μοναδικό ον που συνειδητοποιεί την ύπαρξή του. Ονόμασε τον εαυτό του «άνθρωπο», σκορπίζει το D.N.A του παντού, και ρίζωσε με απληστία , ζώντας ανάμεσα στο καλό, και το κακό.
-Αναλύθηκε η ιδιοσυγκρασία του από ψυχολόγους και φιλοσόφους για πολλούς αιώνες , η φτιαξιά του, η βαθιά και πολύπλοκη ψυχοσύνθεσή του, για να καταλήξουν όλοι στο γνωστό, ‘’ΑΒΥΣΣΟΣ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ’’. Ο καλός και ο κακός, ο ευγνώμων, και ο αγνώμων. Αρετές και μειονεκτήματα, αναλγησία και ευαισθησία. Η κατασκευή ενός κόσμου που δυστυχώς ρέπει προς το κακό, που φοβάται να αγαπήσει να εκτεθεί ,να αφεθεί σε αγνά συναισθήματα…
-Η καλοσύνη ,(διάβασα σε μια έρευνα), είναι μια αρετή προς εξαφάνιση. Η κοινωνία μας, σιχαίνεται τους καλούς ανθρώπους. Τους θεωρεί στην καλύτερη περίπτωση χαζοὐς, ενώ στην χειρότερη, ραδιούργους και προσποιητούς.
-Ο καλός άνθρωπος με αρχές ιδανικά και καλές προθέσεις, γίνεται αντιπαθητικός , ανεπιθύμητος είναι και θυσιάζεται καθημερινά ,στο βωμό της κοινωνικής διαστροφής.
-Χαρἰζει την ψυχή του, όταν οι άλλοι λειτουργούν μικρόψυχα ,τον εμπαίζουν, με κουτοπονηριά, τον ακυρώνουν, του φέρονται αχάριστα….
ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ λοιπόν. Λέξη που μπορεί να μεταφραστεί σε αδικία, φθόνο ,εκδίκηση ,αλαζονεία. Και είναι αχάριστος αυτός με την δεύτερη σκέψη , που λειτουργεί με υστεροβουλία και από συμφέρον, που σε θυμάται όταν σε χρειάζεται, και σε αποπέμπει, θρασύτατα, με μια φτηνή δικαιολογία, όταν δεν σε έχει ανάγκη….
«Κανένας πιο βέβαιος εχθρός ,από τον αχάριστο» (Καλλίμαχος).
– «Τον αχάριστο , όταν του προσφέρεις τον ώμο σου, θα προσπαθήσει να σου ανέβει στο κεφάλι» (Σαίξπηρ).
–Είναι σίγουρα η αγνωμοσύνη Ψυχική αναπηρία. Υποδηλώνει ψυχική φτώχεια, εγωπάθεια, ναρκισσισμό ….
–Άνισος ο αγώνας με τον δοτικό άνθρωπο , μια άνιση πάλη , με τις καλές προθέσεις, την αθωότητα, και την προσπάθεια για ισορροπία, σε ένα κόσμο μοχθηρό , βίας, ανταγωνισμού και παράλογων απαιτήσεων από τον ισχυρότερο….
– Ο καλός μοιάζει με πιόνι ,είναι ο απαρηγόρητος παραπονιάρης που δεν εισπράττει, δεν ακούει ευχαριστώ, υποβιβάζεται , απαξιώνεται από τους «ΕΞΥΠΝΟΥΣ» αυτής της ζωής που καταφέρνουν να τον γεμίζουν ενοχές και χαμηλή αυτοεκτίμηση….
-Συγχωρεί και επαναλαμβάνεται αδίκως, προσπαθώντας να μοιράσει αγάπη κι ευχαρίστηση…..
–Οι φιλόσοφοι και οι ψυχολόγοι ,συνεχίζουν μάταια ν ’αναλύουν το σκοτάδι της ψυχής. Η ψυχική αναπηρία υφίσταται. Το πόρισμα παραμένει το ίδιο …… «ΒΛΕΠΩ ΤΡΙΓΥΡΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΝΑ ΜΕ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ ,ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΥΠΟΔΥΟΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ ΠΑΛΙΑΤΣΟ» (ZΙΝΙΑ. KAPPA)
