Αλλοίμονο αγαπητές φίλες και φίλοι,
Ο αγαπημένος μας Παύλος, ο δεξιός Ψάλτης του Αγίου Μηνά, του Εμπορίου, μετακόμισε στη Γειτονιά των Αγγέλλων, τη Γειτονιά, που 99 χρόνια υμνούσε, υπηρετούσε και επιθυμούσε να μετακομίσει.
Αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην οικογένεια, την Εκκλησία, τους Ανθρώπους.
Άνθρωπος με Άλφα κεφαλαίο δεν πίκρανε ποτέ, κανέναν. Μικρός με τους μικρούς, μεγάλος με τους μεγάλους, ταπεινός υπηρέτης του Μεγαλοδύναμου κάθε Κυριακή, κάθε γιορτή, κάθε στιγμή.
Υμνούσε το Θεό στον ξύπνιο και στον ύπνο του. Πρώτα έψαλλε και μετά… μίλησε!
Η γαλήνια μορφή του, η χαρακτηριστική καλλίφωνη και στεντόρεια φωνή του, ήταν το σήμα κατατεθέν του Αγίου Μηνά. Πάντα παρών στη θεία Λειτουργία, με κρύο, με ζέστη, πρωί, απόγευμα, βράδυ, ήταν κομμάτι του Αγίου Μηνά, της Θείας Λειτουργίας, της καρδιάς μας.
Η ψαλτική, ήταν η ίδια του η ζωή. Υμνούσε τον Κύριο, την Μεγαλόχαρη, τους Αγίους στο ψαλτήρι, στην εκκλησία, στο δρόμο, στο σπίτι, στο χωράφι. Δόξαζε το Μεγαλοδύναμο συνεχώς, γιατί έπαιρνε δύναμη, έδινε νόημα στη ζωή του.
Οι χαρούμενες στιγμές πολλές, αλλά και οι λύπες περισσότερες. Παιδί της προσφυγιάς, έζησε τον ξεριζωμό σε ηλικία που αντιλαμβανόταν το καλό, το κακό, το άδικο, τους εφιάλτες.
Πάντοτε ψύχραιμος, μετρημένος και μεγαλόψυχος δεν είχε κακό λόγο να πει, ακόμη και για τους σφαγείς των συγγενών του, τους υπαίτιους του ξεριζωμού του από την Πατρώα Γη. Δεν άφηνε τον πόνο, την αδικία, το θυμό να τον γονατίσει. Κρατούσε το κουράγιο του με μοναδική αξιοπρέπεια.
Στον απρόσμενο χαμό του αγαπημένου του γιου, του Γιώργου, ολόρθος, σαν βγαλμένος από αρχαία τραγωδία, τον κανάκεψε για τελευταία φορά ψάλλοντας το “αιωνία σου η μνήμη”, ζητώντας τη μεγαλοψυχία του Μεγαλοδύναμου, στην πλήρη έκφραση της χριστιανικής αγωγής του.
Οι ελάχιστες απουσίες του από το ψαλτήρι, γινόντουσαν ανησυχία για την υγεία του. Όμως, ο Ψάλτης μας διέψευδε και επανερχόταν δριμύτερος με νεανικό σφρίγος, θετική ενέργεια και ψυχολογία αισιοδοξίας, που τη μετέδιδε στους γύρω του.
Η μεγάλη ηλικία ανθρώπων, όπως του αγαπημένου μας Παύλου, δεν μετριάζει τη θλίψη στο χαμό τους, γιατί το κενό που αφήνουν είναι μεγάλο.
Ένα είναι βέβαιο, δύσκολα θα βγει από τις καρδιές και τις σκέψεις μας, γιατί η μορφή του ήταν συνυφασμένη με το χριστιανικό μας νανούρισμα και την ανατροφή μας. Του χρωστάμε πολλά, γιατί μας χάρισε πολλά με πατρική, αληθινή, χριστιανική αγάπη.
Η παρέα της ξερής και του “μπουρλότου”, έχασε έναν ευπατρίδη της τράπουλας, που ομόρφυνε την καθημερινότητα της ζωής του χωριού με τον αιχμηρό και ευρηματικό του λόγο, προς τέρψη των συμπαικτών και της ομήγυρης.
Η σχέση του με τη ζωή και τους ανθρώπους ήταν προσωπική και ζωντανή. Δοτικός με τους ανθρώπους, ανθρώπινος με τα ζώα, προστατευτικός και ευαίσθητος με τις καλλιέργειές του.
Η στεντόρεια, χαρακτηριστική και επιβλητική φωνή του τον έκανε να ξεχωρίζει. Πολλοί έψαλλαν από το στασίδι του δεξιού ψάλτη του Αγίου Μηνά και των Παρεκκλησιών του χωριού μας, παρέα με τον Ψάλτη μας.
Ψάλτες διακεκριμένοι, με σπουδές, με γνώσεις, με νιάτα. Κανείς ποτέ δεν τόλμησε να αμφισβητήσει ή να υποτιμήσει το μεγαλείο του.
Ο Αγαπημένος μας Ψάλτης, ανέθρεψε χριστιανικά γενεές χωριανών και όχι μόνο. Ήταν πάντοτε παρών σε όλες τις σημαντικές εν Χριστώ στιγμές μας, τις χαρούμενες, αλλά και τις δυσάρεστες!…
Η αγάπη και η σκέψη μας, πάντοτε θα ενισχύουν τις προσευχές και τις ικεσίες μας προς τον Κύριο, νάναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε και να έχει καλόν Παράδεισο, ο αγαπημένος μας Ψάλτης, ο Παύλος.
Ώρα καλή σου αείμνηστε Ψάλτη μας. Ώρα καλή σου Θείε Παύλο!…
Γεώργιος Κωτσίδης
