Πρόσφυγες και προσφυγόπουλα του Πόντου, σε αναμνηστική Φωτογραφία το 1937- Από τη στήλη του Γ. Καζαντζή στον ΠΑΛΜΟ 11/5

Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για οικογένειες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της νέας τους πατρίδας, στα δύσκολα χρόνια της εγκατάστασης τους το 1923-1924, όταν βρέθηκαν σε μια ελώδη άγνωστη, αλλά, γόνιμη και ελπιδοφόρα περιοχή της Μακεδονίας μας, Καίλάρια και όχι μόνο..
Στη φώτο μας, ΣΕΙΡΑ 1η, από αριστερά, όρθιοι: Ο γνωστός στην κοινωνία μας, πρωταθλητής πάλης και ο πρώτος και μοναδικός, θα λέγαμε, για την εποχή του, δάσκαλος, της μουσικοχορευτικής παιδείας, στην ευρύτερη περιοχή της Βορειοδυτικής Μακεδονία, Γιώργος Πατρικίδης ενώ ο στιβαρός ώμος του φιλοξενεί ένα βαρύτατο πολύτιμο φορτίο της μελλοντικής Καλλιτεχνικής Μουσικής Παιδείας της χώρας μας, τον πρωτότοκο γιό του, Βαλεντίνο Γεωργίου Πατρικίδη, που πέρασε από όλα τα μουσικό-καλλιτεχνικά σκαλοπάτια της Πατρίδας μας και ιδιαίτερα από τη γενέτειρα του Πτολεμαίδα, ακολουθεί η σύζυγος Άννα Νικολαϊδου-Πατρικίδου, η Ηλιοπούλου Αγάπη, ο Πολυχρονίδης Κώστας και ακολουθούν τα τρία παιδιά του Ζεύγους, Ανανία και Δέσποινας Νικολαΐδη, Βίκτωρας, Νίκος και Βασίλης.
ΣΕΙΡΑ 2η στο μέσον, καθιστοί: Η Παπαδοπούλου Θεοδώρα (Πατούλα), η Δέσποινα Νικολαϊδου και ο Ανανίας Νικολαΐδης-Δάσκαλος-Λόγιος-Γραμματέας της 1ης ελεύθερης Κοινότητας των Καϊλαρίων και του Δήμου Πτολεμαϊδος αργότερα-, επιστάτης του Εποικισμού το 1925 και… με τεράστια προσφορά στα καραβάνια των προσφύγων που κατέφθαναν στην περιοχή μας.
ΣΕΙΡΑ 3η, από αριστερά κάτω τα παιδιά ξάπλα: Ο Βενιαμίν της πολύτεκνης οικογένειας, Ανανία-Δέσποινας, Ξενοφών, Ελισάβετ (Νίτσα) και Aγαθή και στη συνέχεια τα παιδιά του Πολυχρονίδη Κώστα, Πέτρος και Διαμαντής.