Ο έρωτας είναι ένας ωκεανός αισθημάτων
που περιβάλλεται από έξοδα.
Thomas Dewar, 1864-1930, Βρετανός επιχειρηματίας
Περιστερόπο μ’ άγρεον, πέρδικα μ’, παινεμένον, όθεν κονεύς κι είνας ατλής, με τ’ άρματα ζωσμένος.
Π’ έει ‘σε γελά και χαίρεται, ‘πη ‘κ’ έει ‘σε βάλλ’ και πίνει, άγγελος είσαι τη Θεού , π’ ενέσπαλεν ‘ς ση γην ι.
Πη ελέπ’ τα εμορφάδας ισ’, τουρκεύ και παλαλούται, τον όρκον ατ’ καταπατεί κι απ’οπίσ’ ισ’ σκοτούται.
Ποίμαν θα γράφω ας σην ψη μ’, ποίμαν και τραγωδίας, να τραγωδούν οι απυστερνοί και κλαίγν’ από καρδίας.
Ποίος ‘κ’ εποίκεν σεβταλούκ’, ποίος ‘κ εκαρδοκλέφτεν, ‘κείνος τιδέν ‘κ’ εγάπεσεν, τιδέν ‘κ’ επαιενεύτεν.
Ποίος θα πουσμανεύ ,αρνί μ’, κι άλλ’ εμπροστά ‘κ’ εξέρω, εγώ εξέρω ντ’ αγαπώ κι άδικα υποφέρω.
Ποίος κρεβάτιν έχτισεν, ποίος σκαμνίν εστάλτσεν, χαλαεμένον μελοκούτ, ποίος θ’ ευρήκ’ και βάλλ’ τσε.
Ποίος λέει τα φιλέματα τον σεβταλήν λαρών’νε, άψιμον, βρούλαν ίντανε κι ατόναν παλαλών’νε.
Ποίσον το χέρι σ’ τάσοπον, τα δύο ποίσον βέτραν, ας αναλεί το κάρδοπο μ’, ντ’ εποίκες ατό πέτραν.
Πολλά είν’ τα παράπονα μ’, βαρέα είν’ τα πόνια, και οι τουσμάν ‘κ’ εντρέπουνταν κι άλλ’ από παν φορτών’νε…