Στην επιστροφή από Λιμνοχώρι, περνώντας από την Ολυμπιάδα για να γυρίσουμε Πτολεμαΐδα, είδα τον Πρόδρομο Ματκάρη να απογειώνεται από τις εγκαταστάσεις της Matkaris Aerosports. Mε το υπερέλαφρο διθέσιο αεροπλάνο τύπου Savannah, ξεκινούσε τις βόλτες του στον εορδαϊκό ουρανό. Είχε κόσμο, και σταματήσαμε να δούμε τι έκαναν εκεί σαββατιάτικα.
Ήπιαμε καφέ με τους ελληνοαμερικανούς μαθητές του στη σχολή πιλότων. Οι οποίοι μαθητές, κατά τη διάρκεια του υπερατλαντικού τους ταξιδιού, ήρθαν στην Εορδαία και “γράφουν ώρες πτήσης“! Εγώ ξέροντας ότι το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις, εκτός αλλά και εντός Ελλάδας, αναρωτήθηκα πως είναι δυνατόν να βγαίνουν νέοι χομπίστες πιλότοι μέσα στην κρίση. Κι όμως, έχει βγάλει πολλούς πιλότους η Ακαδημία Πιλότων της Matkaris Aerosports μέσα στην κρίση. Δεν ξέρουμε αν φταίει για αυτό, το ότι η σχολή είναι ανταγωνιστική σε επίπεδο υπηρεσιών και κόστους, ή αν φταίει το καλό τους όνομα. Αλλά σίγουρα κάπου οφείλεται.
H ώρα ήταν κατάλληλη για βόλτα. Ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά. Ο Πρόδρομος τη βόλτα τη λέει εκπαιδευτική πτήση. Ανεβαίνουμε, δενόμαστε, φοράμε ακουστικά, είμαστε έτοιμοι. Η προσγείωση εύκολη, ο αεροδιάδρομος δικός μας. Σταδιακά, ανεβαίνουμε στα τρεις χιλιάδες πόδια, και βλέπουμε όλο τον κάμπο από ψηλά. Περνάμε ανάμεσα από δύο λίμνες. Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα. Παραπέρα βλέπουμε άλλες δύο, πιο μεγάλες, και διάσπαρτα μικρά και μεγάλα χωριά. Διάσπαρτοι άνθρωποι στους αγροτικούς δρόμους, αλλά και στα χωράφια, αυτοκίνητα που το μέγεθος τους τα έκανε ψεύτικα. Ψεύτικες επίσης, φαίνονταν και οι καμινάδες του ΑΗΣ Αμυνταίου. Δες πόσο μικρή μπορεί να φαίνεται η μεγάλη ηλεκτροπαραγωγός εταιρεία από εκεί πάνω! Όλα είναι θέμα ύψους τελικά.
Το καλό με τα αεροπλανάκια αυτά, είναι ότι δεν χρειάζεται (να είσαι γυναίκα και) να κάνεις τα γλυκά μάτια στον πιλότο για να σε βάλει στο πιλοτήριο. Την εμπειρία του να πετάς, την ζεις έτσι κι αλλιώς. Μπορείς ντε φάκτο να έχεις όλο τον ορίζοντα δικό σου, και να βλέπεις μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Το λέω για να μη βιαστεί κανείς να πει πως έχει απολαύσει τη θέα από ψηλά, όντας στην καμπίνα επιβατών του αεροπλάνου της γραμμής. Είναι τελείως διαφορετικό να έχεις πλήρη οπτική επαφή με το που κατευθύνεται το αεροπλάνο. Να έχεις αυτόν τον γοητευτικό ανόητο φόβο του ότι είμαστε στον αέρα. Να ξέρεις ότι ο μοχλός για την προσγείωση είναι στα πόδια σου. Να παριστάνεις τον συγκυβερνήτη.
Αφού κατέβεις, και νιώσεις την ασφάλεια της γης, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, είναι αν θα μπορούσες να το κουμαντάρεις ο ίδιος. Να είσαι εσύ ο πιλότος την επόμενη φορά. Εγώ ας πούμε, θα μπορούσα να το κάνω. Το “δεν έχω χρόνο” που τους είπα, δεν είναι δικαιολογία!
Σε περίπτωση που κάποιος από εσάς φοβάται, να είναι σίγουρος πως αξίζει και με το παραπάνω να ξεπεράσει το φόβο του, μόνο και μόνο για να απολαύσει τον ανοιχτό ορίζοντα μπροστά του, αλλά και τον μετρητή του υψομέτρου να ανεβοκατεβαίνει.
Αν δεν γνωρίζετε ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα γύρω σας, ή αν απλά θέλετε να ψάξετε την ιπτάμενη οικογένεια Ματκάρη και τις εγκαταστάσεις τους στην Ολυμπιάδα Εορδαίας, θα τους βρείτε εδώ: Matkaris Pilots Academy, αλλά και στο τηλέφωνο 6974736166