Πετρελαϊκές γενοκτονίες… και προσφυγιές… – Γράφει ο Παναγιώτης Μωϋσιάδης

Στης γης το παζάρι βρυχάται λιοντάρι,

φωτιές ξεφυσάει, τον κόσμο κρατάει,

τα πάντα μαδάει, την πλάση βρωμάει.

Νεράκι δεν είναι, ξύλο δεν είναι.

Όσοι το έχουν, τα σκήπτρα κατέχουν.

Τι είναι..;

Δυο λύκοι, κρυμμένοι  ψηλά στ’ ανηφόρι,

οσμές προβατένιες τους πήρε το αίμα,

αμνούς θα σπαράξουν μ’ αγέρωχο βλέμμα,

λάφυρο ο κόσμος στους δρόμους σαν ψέμα

κι η δόλια ιστορία στου ήλιου το γέρμα .

ποιοί είναι..;

Μικρό κοριτσάκι, στα άσπρα ντυμένο,

στ’ αλώνια δεν παίζει, γιατί είναι κλαμένο.

Οι φίλες της όλες προστρέξαν κοντά της,

κι αφού την ρωτήσαν, γιατί είναι κλαμένη,

μια φίλη τους είπε, τη βρήκαν πνιγμένη.

Ποια είναι..;